Bugang artiné yaiku kembang sing cukul ning tanduran perdu, cukulé ngadeg tegak nalika isih enom duwèni rambut sing alus ning cukulané. Ning Sumatera, uwong-uwong Melayu nandur kayu gambir, sejen maning wong Sunda nandur kembang bugang.

Sanajan wis sué ana ning pulau Jawa, masyarakat umum durung akèh ngenal tanduran iki kepanjing ana kegunaané kanggo manungsa. Mung baé, ana sebagéan ning daérah tertentu, kayané wis ngerti, lan weruh manfaat lan gunané, mulané aran tanduran iku asring dadi aran panggonan.

Aran kembang bugang (Clerodendron calamitosum) sampai sekien ana wong sing durung weruh. sejeroé informasi, keanané mung bisa dicatét minangka "tanduran liar". Artiné durung ngalami pembudidayaan intensif lan terus-terusan. Sawisé muncul éra pengobatan herbal sing sumberé saka tanduran, potensi kembang bugang mulai diwerui maning.

Keakehan tanduran iki bisa kanggo wijil atawa steak gagang. Ngrumaté ora angèl. Perlu nyiram sing cukup, perlu dijaga kedik kelembaban lemah lan ngupai pupuk dasar. sebagian tanduran sing digunaaken yaiku godong lan akaré. sing hasil penelitian laboratorium olih-olihe data bahwasane kembang bugang ngandung akehe bahan kimia, kaya saponin, flavonoid, polifenol, alkaloid, lan kalium.[1]

Aran Genah besut

Désa-désa ning Jawa Wétan/Jawa Tengah/DIY sing nganggo aran bugang aran désa nyaiku:

  1. Desa Bugangan Kecamatan Semarang Timur Kabupaten Semarang
  2. Desa Bugangan Kecamatan Kedungwuni Kabupaten Pekalongan

Rujukan besut

  1. Santosa, Iman Budhi. Suta naya dhadhap waru : manusia Jawa dan tumbuhan. Yogyakarta. ISBN 9786026250421. OCLC 1040082743.