Kasepen

Kasepen minangka reaksi emosional sing ora nyenengake tumrap pamisahan sing dirasakake. Kasepen uga digambarake minangka rasa sakit sosial - mekanisme psikologis sing motivasi kanggo individu ngupayakake sesambungan sosial. Asring digandhengake karo kekurangan sesambungan lan karukunan sing ora dikarepake. Kasepen tumpang tindih nanging isih beda karo dhewekan. Kasepen Kasepen kahanan sing adoh saka wong liya; dudu kabeh wong sing ngalami kasepen rumangsa sepi. Minangka emosi subyektif, kasepen bisa dirasakake sanajan dikepung karo wong liya; wong sing rumangsa kasepen, kasepen. Penyebab kasepen macem-macem. Yaiku kalebu faktor sosial, mental, emosi, lan lingkungan.

Thomas Wolfe, sing ing kutipan sing asring dikutip negesake "Kabeh keyakinan ing uripku saiki ana kapercayan manawa kasepen, adoh saka kedadeyan langka lan gawe penasaran, nanging minangka kasunyatan eksistensi manungsa lan ora bisa diendhani."

Panliten nuduhake manawa kasepen ditemokake ing saindenging masarakat, kalebu ing antarane bebrayan uga sesambetan sing kuwat, lan sing duwe karier sing sukses. Umume wong ngalami kasepen ing sawetara titik, lan sawetara wong asring banget rumangsa. Minangka emosi jangka pendek, kasepen bisa migunani; nyengkuyung penguatan sesambetan. Kasepen kronis ing tangan liyane dianggep mbebayani, kanthi panaliten lan meta-panelitian nyimpulake minangka faktor risiko pinunjul kanggo asil kesehatan mental lan fisik sing ora apik.

Kasepen wis suwe dadi tema ing sastra, wiwit saka jaman Epic Gilgamesh. Nanging panelitian akademik babagan kasepen jarang banget nganti pungkasane abad rong puloh. Ing abad kaping 21, kasepen wis saya diakoni minangka masalah sosial, amarga LSM lan aktor pamrentah ngupayakake ngatasi masalah kasebut.

Kasepen wis suwe dianggep minangka kahanan universal sing, paling ora nganti moderat, dirasakake kabeh wong. Saka perspektif kasebut, sawetara tingkat kasepen ora bisa dihindari amarga watesan urip manungsa tegese ora mungkin sapa-sapa terus-terusan nyukupi kabutuhane sesambungan. Profesor kalebu Michele A. Carter lan Ben Lazare Mijuskovic wis nulis buku lan esai sing nglacak perspektif eksistensial lan akeh panulis sing wis mbahas babagan sejarah kasebut. Karangan Thomas Wolfe ing taun 1930-an tetirah God's Lonely Man asring dibahas babagan iki; Wolfe nggawe kasus yen kabeh wong mbayangake dheweke kasepen kanthi cara khusus khusus kanggo awake dhewe, dene saben wong siji kadang ngalami kasepen. Nalika setuju manawa ngatasi kasepen bisa dadi perkara sing apik, wong-wong sing duwe eksistensi cenderung mangu-mangu upaya kaya ngono bisa sukses kanthi sukses, kanthi ndeleng sawetara tingkat kasepen minangka loro sing ora bisa dicegah lan malah mupangate, amarga bisa mbantu wong-wong ngurmati rasa seneng urip.