Historiografi Indonésia: Béda antara owahan

Konten dihapus Konten ditambahkan
Kaca énggal: Historiografi Indonesia nduwe arti panulisan sejarah indonesia, klebu ing jerone metode lan panyedhakan sing dianggo para sejarawan. Pemeriksaan kanthi titi babagan panulisan sejara...
(Ora ana béda)

Révisi kala 24 April 2016 04.33

Historiografi Indonesia nduwe arti panulisan sejarah indonesia, klebu ing jerone metode lan panyedhakan sing dianggo para sejarawan. Pemeriksaan kanthi titi babagan panulisan sejarah indonesia duwe fokus nang narasi, interpretasi, panggunan bukti, utawa metode penyajian bukti saka sejarawan. Perkara iki diamargakne puser gatekan utama historiografi ya iku panulisan babagan kadadean sejarah, macem-macem aliran pamikiran lan interpretasi saputer kadadean tertentu. Tafsiran sing digawe sejarawan kuwi bisa padha, bisa uga beda, tafsiran kuwi ngowah lan berkembang sadawa wayah, tergantung nang kerumitan kadadean sing dikaji. Karya saben sejarawan unik amarga mangilonke aji, asumsi, kepentingan, lan kebisane. Perkara iki uga ngakibatake anane pira-pira panulisan sejarah sing isih kontroversi kaya ta panggon kerajaan sriwijaya, pemrakarsa sidang umum 1 maret 1949 lan versi asli layang kongkon 11 maret (supersemar) panulisan sejarah indonesia wis dilakoke ket zaman kerajan kawak, singasari, lan kerajan majapahit. sacara umum sejarah indonesia ngliwati telu fase perkembangan ya iku: historiografi tradisional, hitoriografi kolonial, lan historiografi nasional. === a. Historiografi tradisional === Fase historiografi tradisional dianyak ket zaman kerajan hindu buddha nganti nang mlebune islam neng indonesia. nang fase historiografi tradisional panulisan sejarah sing dilakoke luwih ngrupakne ekspresi budaya kanggo merekam kadadean masa nuli.

Ciri-ciri historiografi tradisional, yakni:

• Istana-sentris, nduwe puser nang kekarepan lan kepentingan raja. • Feodalis-aristokratis, artine berfokus nang kuripan kaum priyayi feodal, dudu kuripan rakyat. • Sebjektivitas dhuwur, amerga panulis mung nyatet kadadean penting neng kerajan lan dhuwur panjaluk sang raja. • tujuane melegitimasi lan ngelanggengake kekuwasan lan kelinggihan sang raja. • kokehan karya kesebut kuwat jero geneologi (silsilah) ning lemah jero kronologi lan detail biografis. • Umume panulisane ora neng susun sacara ilmiah, mawa seringkali datane campur dadi siji wetara unsur mitos lan realitas. macem-macem mitos lan legenda neng diarahake kanggo ngukuhake pangandel menawa raja ora padha karo wong biyasa. • tuk data rekasa kanggo neng telusuri, bisa dadi sok sok mustahil kanggo neng buktekne. • Regio-sentris, artine akeh neng pengaruhi saka faktor budaya masyarakat panggon naskah kesebut tinulis. contho historiografi tradisional ya iku kitab bustanus salatin (cerita para raja neng kerajan aceh), babad lemah jawi.

b. Historiografi kolonial

Hitoriografi kolonial ya iku panulisan sejarah indonesia sajrone masa penjajahan Walanda. Fokus utamane ya iku kuripan warga Walanda neng indonesia, sifat baku saka historiografi kolonial ya iku eropa-sentris utawa Walanda-sentris. sarehdene utamane ya iku kepentingan Walanda akeh panulisan babagan mungsuhan rakyat indonesia adhep Walanda nduwe mungsuh karo keyekten sabenere. conthone mungsuhan pangeran diponegoro. saka sudut panulisan sejarah nasional pangeran diponegoro ya iku pahlawan, ning saka sudut panulisan sejarah kolonial pangeran diponegoro dianggep dadi pemberontak. === c. Historiografi nasional === Penulisn historiografi nasional dianyak ket masa kemerdekaan. Muhammad Yamin ya iku sawong tokoh sing ngeraekne babagan butuhe sejarah sing duwe cita-cita lan tujuan indonesia-sentris sing dadi ciri khas historiografi nasional. Muhammad Yamin dhewe nulis gajah mada, diponegoro lan 6000 taun sang abang putih. jero historiografi nasional, panulisan diarahake nang kepentingan bangsa indonesia, kajaba kuwi nginformasikaken babagan tokoh-tokoh obahan lan pahlawan pejuang kemerdekan dadi kanggonan sentral dadi bakal inspirasi. Umume historionasional nduweni pira-pira acuan: • Sejarah macem-macem suku bangsa neng indonesia. • nggunakne macem-macem sumber sing ana, becik sumber tulisan, lisan, arepa benda. • Objek pangluru kanthi titi duwe fokus nang pira-pira aspek kuripan kaya ekonomi, politik, sosial, lan budaya. nang masa iki laira karya-karya sing bisa neng kelompokan kejero hitoriografi nasional, conthone ya iku: • Biografi para pahlawan, kaya teuku umar, imam bonjol, lan dipenogoro. • Sejarah mungsuhan adhep para penjajah, kaya perang padri, lan perang diponegoro. • Biografi tokoh-tokoh obahan nasional, kaya sutomo, kartini, adul rivai, lan wahid hasyim.