Historiografi Indonésia: Béda antara owahan

Konten dihapus Konten ditambahkan
Tanpa ringkesan besutan
Tanpa ringkesan besutan
Larik 1:
[[File:Fkm15.jpg]]
 
Historiografi Indonesia nduwe arti panulisan sejarah indonesia, klebu ing jerone metode lan panyedhakan sing dianggo para sejarawan. Pemeriksaan kanthi titi babagan panulisan sejarah indonesia duwe fokus nang narasi, interpretasi, panggunan bukti, utawa metode penyajian bukti saka sejarawan. Perkara iki diamargakne puser gatekan utama historiografi ya iku panulisan babagan kadadean sejarah, macem-macem aliran pamikiran lan interpretasi saputer kadadean tertentu. Tafsiran sing digawe sejarawan kuwi bisa padha, bisa uga beda, tafsiran kuwi ngowah lan berkembang sadawa wayah, tergantung nang kerumitan kadadean sing dikaji. Karya saben sejarawan unik amarga mangilonke aji, asumsi, kepentingan, lan kebisane. Perkara iki uga ngakibatake anane pira-pira panulisan sejarah sing isih kontroversi kaya ta panggon kerajaan sriwijaya, pemrakarsa sidang umum 1 maret 1949 lan versi asli layang kongkon 11 maret (supersemar) panulisan sejarah indonesia wis dilakoke ket zaman kerajan kawak, singasari, lan kerajan majapahit. sacara umum sejarah indonesia ngliwati telu fase perkembangan ya iku: historiografi tradisional, hitoriografi kolonial, lan historiografi nasional.
 
Baris 19 ⟶ 20:
=== c. Historiografi nasional ===
Penulisan historiografi nasional dianyak ket masa kemerdekaan. Muhammad Yamin ya iku sawong tokoh sing ngeraekne babagan butuhe sejarah sing duwe cita-cita lan tujuan indonesia-sentris sing dadi ciri khas historiografi nasional. Muhammad Yamin dhewe nulis gajah mada, diponegoro lan 6000 taun sang abang putih. jero historiografi nasional, panulisan diarahake nang kepentingan bangsa indonesia, kajaba kuwi nginformasikaken babagan tokoh-tokoh obahan lan pahlawan pejuang kemerdekan dadi kanggonan sentral dadi bakal inspirasi. Umume historionasional nduweni pira-pira acuan: • Sejarah macem-macem suku bangsa neng indonesia. • nggunakne macem-macem sumber sing ana, becik sumber tulisan, lisan, arepa benda. • Objek pangluru kanthi titi duwe fokus nang pira-pira aspek kuripan kaya ekonomi, politik, sosial, lan budaya. nang masa iki laira karya-karya sing bisa neng kelompokan kejero hitoriografi nasional, conthone ya iku: • Biografi para pahlawan, kaya Teuku Umar, Imam Bonjol, lan Dipenogoro. • Sejarah mungsuhan adhep para penjajah, kaya perang padri, lan perang Diponegoro. • Biografi tokoh-tokoh obahan nasional, kaya Sutomo, Kartini, Abdul Rivai, lan Wahid Hasyim.
 
== Pranala njaba ==
*[http://digilib.uinsby.ac.id/9835/4/BAB%20III.pdf diakses pada 24 April 2016 pukul 11.39 WIB]
 
*[http://staff.uny.ac.id/sites/default/files/pendidikan/Danar%20Widiyanta,%20M.Hum./Perkembangan%20Histriografi%20modern%20Indo.pdf diakses pada 24 April 2016 pukul 11.24]