Caravaggio: Béda antara owahan

Nalika Caravaggio isih urip, dhèwèké kerep dadi guneman. SawènèhSawenèh wong péngin ngerti apa sing ditindakaké dhèwèké, kaya apa kauripané, lan dhèwèké uga dianggep minangka wong sing ngremenaké. Nanging uga ana sawènèhsawenèh wong sing nganggep yèn dhèwèké wong sing anèh lan ora apik. Caravaggio wiwit dadi pelukis sing misuwur ing Roma ing taun 1600. Akeh wong sing wènèh dhuwit marang dhèwèké saperlu digawèkaké lukisan, nanging dhuwité kabèh dientèkaké lan dhèwèké uga kadang-kadang kena perkara. Ing taun 1604 ana sing nulis cathethan ngenani dhèwèké sing nyritakaké yèn dhèwèké wong sing gendhila lan ora apik. Cathetan iki nyritakaké dhèwèké nalika isih urip, ing 1601:{{cquote|sakwisé makarya sasuwéné rong minggu, dhèwèké ndlèdèr udakara sewulan nganti rong wulan kanthi pedhang ana sisihé lan sawijining abdi ngetutaké dhèwèké saka pésta astana siji marang liyané, kanthi samekta kanggo gelut utawa padudon, dadi rasané aèng kanggo kekancan karo dhèwèké |40px|40px|Floris Claes van Dijk,1601<ref>Floris Claes van Dijk, a contemporary of Caravaggio in Rome in 1601, quoted in John Gash, "Caravaggio", p.13. The quotation originates in Carl (or Karel) van Mander's ''Het Schilder-Boek'' of 1604, translated in full in Howard Hibbard, "Caravaggio". The first reference to Caravaggio in a contemporary document from Rome is the listing of his name, with that of Prospero Orsi as his partner, as an 'assistente' in a procession in October 1594 in honour of St. Luke (see H. Waga "Vita nota e ignota dei virtuosi al Pantheon" Rome 1992, Appendix I, pp.219 and 220ff). The earliest informative account of his life in the city is a court transcript dated 11 July 1597 where Caravaggio and Prospero Orsi were witnesses to a crime near San Luigi de' Francesi. (See "The earliest account of Caravaggio in Rome" Sandro Corradini and Maurizio Marini, The Burlington Magazine, pp.25-28).</ref>}}

Gréja-gréja anyar sing gedhem lan uga astana ing Roma lagi diyasa ing pungkasaning taun 1500-an lan wiwitaning taun 1600-an. Gréja-gréja iki mbutuhaké lukisan-lukisan kanggo dicanthèlaké ing tembok. Reformasi Katulik saka gréja Katulik nduwé pepénginan kanggo nggolék pelukis sing bisa nglukis lukisan sing éndah bab Gusti, supaya bisa narik kawigatèné wong-wong. Wong-wong kuwi bakal mikir yèn Protestanisme iku ora éndah lan mboseni. Saéngga gréja Katulik mbutuhaké gagrag seni anyar, amarga Manerisme uwis dadi gargar seni sing paling misuwur sasuwéné 100 taun, lan saiki dadi mboseni. Lukisan-lukisané Caravaggio anyar lan bedaa saka Manerisme. Dhèwèké nglukis nganggo gagrag sing diarani naturalisme, ya iku nglukis samubarang kaya apa anané. Dhèwèké nglukis lukisan potrèké wong-wong saéngga citrané katon kaya kasunyatan. Caravaggio uga nggawé lukisané katon ngrangsangi kanthi nglukis bayangan-bayangan peteng sing akèh lan diwènèhi sinar sing banget padhangé (lumrahé diarani chiaroscuro).