Saalh satunggaling anggota parlemen ingkang aktif, Henri La Fontaine inggih punika investigator sajumlah reformasi ing bidang pendidikan, perburuhan, lan urusan luar negeri. Piyambakipun ugi ngajara hukum internasional wonten ing [[Universitas Brusel]] dumugi ing taun [[1940]].<ref>http://global.britannica.com/EBchecked/topic/327724/Henri-Marie-Lafontaine</ref>
Ing sangandhaping pangaruhprabawa juru damai Britania [[Hodgson Pratt]], Henri La Fontaine ndhirikaken Kelompok Arbitrase lan Perdamaian [[Belgia]] nalika taun [[1883]], lan dados sekretaris jenderalipun 2 taun candhakipun. Antawis taun [[1907]] lan [[1943]], piyambakipun njabat dados Presiden Biro Perdamaian Internasional, lan pikantuk Nobel Perdamaian nalika taun [[1913]]. Piyambakipun minangka salah satunggaling anggota delegasi [[Belgia]] dhateng Konferensi Perdamaian Paris nalika taun [[1919]] lan wonten ing taun candhakipun, dados wakil [[Belgia]] dhateng Majelis Umum Liga Bangsa-bangsa. Sadangu gesangipun, piyambakipun aktif wonten ing salebeting masyarakat perdamaian kalebet Masyarakat Arbitrasi lan Perdamaian Belgia. Internasionalismenipun saged kapanggihaken wonten ing sawijining esai ingkang dipunterbitaken wonten ing taun [[1916]] kanthi judul La Grande Solution, ing pundi piyambakipun nywantenaken dipunbentukipun Parlemen, Konstitusi, lan Bank Dunia, ugi pembentukan basa univesal.<ref>http://www.enotes.com/henri-marie-la-fontaine-reference/henri-marie-la-fontaine</ref>
Hukum sanes namung satunggalipun bidang ingkang narik minatipun. Satunggaling bibliografer lan panliti dokumenter, nalika taun [[1895]], sesarengan kaliyan [[Paul Otlet]], piyambakipun ndhrikaken Lembaga Bibliografi Internasional (saderengipun Federasi Informasi dan Dokumentasi Internasional utawi FID) ingkang kagungan ancas ngempalaken lan ngindekskaken sadaya informasi ingkang gegayutan kaliyan perkawis lan pemeliharaan perdamaian internasional.
