'''Henrik Pontoppidan''' ([[24 Juli]] [[1857]] – [[21 Agustus]] [[1943]]) inggih punika salah satunggaling penulis realis ingkang sesarengan kaliyan [[Karl Gjellerup]] alias [[Epigonos]] pikantuk Penghargaan Nobel Bidang Sastra nalika taun [[1917]] kanggé "penggambaranipun ingkang karinci babagan pagesangan wekdal punika wonten ing [[Denmark]]." [[NovelNovèl]]-novelnovèl lan [[cerpen]]-cerpen Pontoppidan –wosipun pangarep saperlu kamujuan sosial ananging ing wuri kicalan pangarep saking perwujudanipun—ngrawuhaken gegambaran ingkang jangkep saking negeri lan jamanipun.<ref>http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1917/pontoppidan-autobio.html</ref>
Putra salah satunggaling [[pendeta]], Pontoppidan berjuang tumrap lingkunganipun kaliyan sinau babagan teknik wonten ing kutha [[Kopenhagen]] nalika taun [[1873]]. Wonten ing taun [[1879]] piyambakipun mandheg sinau lan dados guru sadangunipun pinten-pinten taun. empalan cariyos ingkang angka pisanipun dipunterbitaken rikala taun [[1881]], lajeng piyambakipun nyokong dhiri kaliyan nyerat, dumugi ing taun [[1900]] minangka salah satunggaling wartawan wonten ing sajumlah surat kabar [[Kopenhagen]].<ref>http://www.bookrags.com/biography/henrik-pontoppidan-dlb/</ref>
== Karya ==
Karya Pontoppidan—utaminipun novelnovèl lan carita ckak wonten ing "gaya dingin", tebih, lan epik–merentang sadangunipun sepalih abad lan nyariosaken sapérangan ageng segi pagesangan wonten ing [[Denmark]].
Buku ingkang kapisanan babagan pagesangan désa-kutha. ''[[Landsbybilleder]]'' ([[1883]]; "Gambar Desa"), ''[[Fra Hytterne]]'' ([[1887]]; "Saking Gubuk"), lan ''[[Skyer]]'' ([[1890]]; "Mendhung") dipuncirikaken kaliyan kadukan sosial ananging ugi apresiasi ironis kepuasan dhiri pribadi lan sikap pasif penduduk negeri. Trilogi ''[[Det forjættede land]]'', 3 jilid ([[1891]], [[1895]]; Tanah ingkang Dipunjanjikaken), nggambaraken kontroversi keagamaan wonten ing distrik-distrik negeri punika (Denmark). Wonten ing taun [[1890]]-an Pontoppidan nyerat novelnovèl cekak babagan perkawis [[psikologi]], [[estetika]], lan [[moral]]—mis, ''[[Nattevagt]]'' ([[1894]]; "Pengawal Dalu"), ''[[Den gamle Adam]]'' ([[1895]]), lan ''[[Hojsang]]'' ([[1896]]; "Lagu Agung"). Sedayanipun kadhérékaken déning utama, novelnovèl ''[[Lykke-Per]]'' ([[1898]]-[[1904]]; "Per ingkang Bejo"), ing pundi tokoh utamanipun mirip sanget kaliyan Pontoppidan. Piyambakipun inggih punika putra salah satunggaling pendeta ingkang nglawan swasana puritan wonten ing dalemipun lan pados kabegjan wonten ing kutha krajan minangka salah satunggaling insinyur. Tema [[buku]] punika inggih kekiyatan lingkungan, lan kecenderungan nasional dhateng arah lamunan lan kawedén realitaas dipunkecam.<ref>http://www.henrikpontoppidan.dk/</ref>
Lingkaran novelnovèl paling ageng ingkang kaping 3 Pontoppidan, ''De dodes rige'', 5 jilid ([[1912]]-[[1916]]; "Kekaisaran Kematian"), nedahaken boten puasipun saking perkembangan pulitik sabibaripun kamenangan kaum liberal nalika taun [[1901]] lan kawedén saking kemandulan jaman ingkang énggal. NovelNovèl pait ''[[Mands himmerig]]'' ([[1927]]; "Swarga Manungsa") nggambaraken Denmark ingkang netral sadangunipun kadadosan Perang DOnya I lan nyerang materialisme ingkang boten kapikiraken. Karya pungkasan ingkang wigat sanget saking Pontoppidan inggih punika 4 jilid [[memoar]] ingkang dipunterbitaken antawis taun [[1933]] lan [[1940]] lan ingkang medal wonten ing versi kempalan lan cekak ingkang dipun sukani judul ''[[Undervejs til mig selv]]'' (1943; "Jalur Dhiriku").<ref>http://www.litteratursiden.dk/analyser/pontoppidan-henrik</ref>
