|
[[Téologi]] Ismailiyah tau dadi kang paling gedhé ing antarané mazhab-mazhab Islam Singah, lan mancik pucuking kakwasan politike ing mangsa kakwasan [[Bani Fatimiyah|Dinasti Fatimiyah]] ing [[abad ke-10]] nganti tekan [[abad ke-12|ke-12]] [[Masehi]].
Ajaran Ismailiyah, kang uga dikenal kanthi jeneng ''mazhab Pitung Imam'', ngrembaka dadi sistem kapercayane saiki sawisé Imam [[Muhammad bin Ismail]] wafatséda; utawa "ngilang" kaya déné kapercayan pangikut Ismailiyah. Ajaran Ismailiyah duwé ciri panekanan ing aspek batiniah (''esoterik'') saka agama Islam. Dibandingake karo ngrembakane ajaran Rolas Imam kang pamikirane ana ing aspek lahiriah (''eksoterik''), ya iku ''akhbar'' lan ''ushul'', mula bisa dikandakake ajaran Singah ngrembaka ing rong arah kang beda: ajaran Ismailiyah kang luwih luwih akèh ngrembug kamistisan sipat sang Imam lan [[Mistisisme|kamistisan]] dalan tumuju Allah, lan ajaran Rolas Imam kang luwih akèh ngrembug ngenani [[syariah]] lan [[sunnah]] saka [[Ahlul Bait]].
Sanajan ana sapérangan klompokgolongan pecahan sajeroning Ismailiyah, saiki istilah iki umumeracaké digunakake kanggominangka nyebut komunitas [[Nizari]]. Wong-wong mau ya iku panganut saka [[Aga Khan]], kang minangka klompokgolongan Ismailiyah kanthi gunggung panganut paling gedhé. Ing antarané klompokgolongan-klompokgolongan kang ana pancen ana bedane sajeroning ngibadah lahiriah, ananging umumeracaké sacara teologi spiritual tetep trep karo kapercayan imam-imam wiwitan Ismailiyah. Kaum panganut Ismailiyah umumeracaké bisa ditemoni ana [[India]], [[Pakistan]], [[Suriah]], [[Lebanon]], [[Israèl]], [[Arab Saudi]], [[Yaman]], [[Tiongkok]], [[Yordania]], [[Uzbekistan]], [[Tajikistan]], [[Afganistan]], [[Afrika Wétan]], lan [[Afrika Kidul]]. Ing taun-taun pungkasan, saperanganwong-wong mau uga emigrasi ing [[Éropah]], [[Australia]], [[Niu Selan]], lan [[Amérika Lor]].
[[Kategori:Singah]]
|
