Wessex: Béda antara owahan

Konten dihapus Konten ditambahkan
Top4Bot (parembugan | pasumbang)
→‎top: éjaan, replaced: wafat → séda, Kerajaan → Karajan (10), sebagian → sapérangan
Top4Bot (parembugan | pasumbang)
→‎top: éjaan, replaced: sèbuah → sawijining
Larik 1:
{{rapèkaké}}
[[Gambar:Anglo-Saxon Wessex.svg|400px|thumb]]
'''Karajan Wessex''' ({{IPAc-en|icon|ˈ|w|ɛ|s|ɨ|k|s}}) utawi '''Karajan Saxon Barat''' ([[basa Inggris kino]]:''Westseaxna rīce'') inggih punika sèbuahsawijining karajan [[Anglo-Saxon]] ing [[Inggris Barat Daya]]. Karajan punika kapèrang saking abad ke-6 ngantos wiwitè nagara [[Inggris]] nyatu ing abad ke-10.
 
[[Anglo-Saxon]] pitados manawi Wessex dipunyasa dateng [[Cerdic]] lan [[Cynric]], ananging wonten kemungkinan manawi téyori punika namung legènda kèmawon.<ref>Loyn 1991:34: "The Chronicle relates the story of a ruling kin, while the archaeologist reveals the mass of settlement".</ref> Kalih sumber utama kanggé silsilah raja-raja Wessex, inggih punika ''[[Anglo-Saxon Chronicle]]'' lan ''West Saxon Genealogical Regnal List'' punika nyataakèn téyori ingkang saling bertentangan.<ref>Hampshire and [[Wiltshire]], well covered by archaeologists, are "singularly unproductive in finds suggestive of early Anglo-Saxon settlement" ([[H. R. Loyn]], ''Anglo-Saxon England and the Norman conquest'', 2nd ed. 1991:34).</ref> Saksampune [[Cenwealh saking Wessex|Cenwealh]] dipunbaptis, Wessex ngèwahi dados sebuah karajan [[Kristen]]. Ngantos masa pamaréntahan Cenwealh punika, wewengkon Saxon Kilen dipunperluas. Raja saklajngipun, [[Cædwalla saking Wessex|Cædwalla]], asilipun naklukaken [[Karajan Sussex|Sussex]], [[Karajan Kent|Kent]] lan [[Isle of Wight]]. Penerusipun, [[Ine saking Wessex|Ine]], medalaken [[Hukum Inggris|kode hukum]] ingkang dipunanggep dados kode hukum tertua ing Inggris lan ugi mbentuk [[keuskupan]] kaping kalih ing Saxon kilèn. Saksampune Ine séda, tahtanipun dipunlajengaken déning serangkaian silsilah karajan ingkang boten dipunmangertosi.<ref>Major, Albany F ''Early Wars of Wessex'' (1912, 1978) p.17</ref>