Révisi kala 25 Agustus 2017 06.39 besut Top4Bot (parembugan \| pasumbang) Bot 352.737 suntingan →‎Pèngetan Dhetik-dhetik Proklamasi: éjaan, replaced: Istana → Pura (2), sacara → kanthi ← Besutan sadurungé		Révisi kala 2 Oktober 2017 05.36 besut wurungaké Top4Bot (parembugan \| pasumbang) Bot 352.737 suntingan éjaan, replaced: Istana → Pura (2), kasebut → mau, dibentuk → diwangun (2), pemuda → nom-noman (7), Sekutu → Sakuthu (4) Besutan sawisé →
Larik 1: [[Gambar:Indonésia declaration of independence 17 August 1945.jpg\|thumb\|Soekarno maca naskah Proklamasi sing wis diketik Sajuti Melik lan wis ditandatangani Soekarno-Hatta]] '''Proklamasi Kamardikan Indonésia''' Jumat, 17 Agustus 1945 Taun Masehi, utawa 17 Agustus 2605 miturut [[taun Jepang]], utawa 17 Ramadan 1365 Taun Hijriyah diwacakaké déning Ir. [[Soekarno]] sing didhampingi déning Drs. [[Mohammad Hatta]] ing Dalan Pegangsaan Wétan 56, Jakarta Pusat. Prosès kanggo nggayuh proklamasi iki ora gampang. Sadurungé wis ~~dibentuk~~diwangun sawijining panitia panyelidik, banjur ganti jeneng dadi panitia persiapan, sing diadani déning pamaréntah [[Jepang]]. Ing pungkasan [[Perang Donya II]] ya iku tanggal [[12 Agustus]] [[1945]], Marsekal Terauchi wis ngandaraké marang Soekarno, Hatta lan Radjiman yèn pamaréntah Jepang bakal énggal mènèhi kamardikan marang Indonésia lan proklamasi kamardikan bisa ditindakaké sajeroning sawetara dina, gumantung cara makarya [[PPKI]]. Nanging para ~~pemuda~~nom-noman Indonésia wis ora sranta, saéngga kadadéan Prastawa Rengasdengklok ya iku 'penculikan' Soekarno saperlu didhesek supaya énggal mbiwara kamardikan. == Latar wuri == Larik 7: [[Gambar:Indonésian flag raised 17 August 1945.jpg\|thumb]] Soekarno, Hatta minangka pimpinan [[PPKI]] lan [[Radjiman Wedyodiningrat]] minangka mantan ketua [[BPUPKI]] dimaburaké menyang Dalat, 250 km ing sisih wétan segara [[Saigon]], [[Vietnam]] kanggo ketemu [[Terauchi\|Marsekal Terauchi]]. Ana kabar yèn prajurit Jepang pinuju ana ing jurang kakalahan lan bakal mènèhaké kamardikan marang Indonésia. Sauntara iku ing [[Indonésia]], ing tanggal [[14 Agustus]] [[1945]], [[Sutan Syahrir]] wis krungu warta liwat radhio yèn Jepang wis nyerah marang ~~Sekutu~~Sakuthu. Para pejuang gerilya siyap-siyap mroklamasèkaké kamardikan RI, lan nulak wujud kamardikan minangka bebungah Jepang. Ing tanggal [[12 Agustus]] [[1945]], [[Jepang]] liwat Marsekal Terauchi ing Dalat, Vietnam, ngandaraké marang Soekarno, Hatta lan Radjiman yèn pamaréntah Jepang bakal énggal mènèhi kamardikan marang Indonésia lan proklamasi kamardikan bisa ditindakaké sajeroning sawetara dina, gumantung cara makarya PPKI.<ref>[http://sejarahkita.blogspot.com/2006/07/sekitar-proklamasi-1.html Sekitar Proklamasi 1 oleh Rushdy Hoesein]</ref> Sanajan mangkono Jepang ménginaké kamardikan Indonésia ing tanggal 24 Agustus. Rong dina sabanjuré, wektu Soekarno, Hatta lan Radjiman bali menyang tanah air saka Dalat, [[Sutan Syahrir]] ndhesek supaya Soekarno énggal mroklamasèkaké kamardikan amarga nganggep asil patemon ing Dalat minangka tipu muslihat Jepang, amarga Jepang nalika-wektu wis kudu nyerah marang ~~Sekutu~~Sakuthu lan kanggo nyelaki anané perpecahan sajeroning kubu nasionalis, antara sing anti lan pro Jepang. Hatta nyritakaké marang Syahrir bab asil partémon ing Dalat. Soekarno durung yakin yèn Jepang pancèn wis nyerah, lan proklamasi kamardikan RI wektu iku bisa ndadèkaké wutahing getih sing akèh, lan bisa duwé akibat fatal yèn para pejuang Indonésia durung siyap. Soekarno ngélingaké Hatta yèn Syahrir ora duwé hak mroklamasèkaké kamardikan amarga iku haké [[Panitia Persiapan Kamardikan Indonésia]] (PPKI). Sauntara iku Syahrir nganggep PPKI arupa badan gawéan Jepang lan proklamasi kamardikan déning PPKI mung ateges 'bebungah' saka Jepang (sic). [[Gambar:Indonésia flag raising witnesses 17 August 1945.jpg\|thumb]] Ing tanggal [[14 Agustus]] [[1945]] Jepang nyerah marang [[~~Sekutu~~Sakuthu]]. Wadya lan [[Angkatan Laut Jepang]] isih kuwasa ing Indonésia amarga Jepang wis janji bakal mbalèkaké kakuwasan ing Indonésia marang ~~Sekutu~~Sakuthu. Sutan Sjahrir, Wikana, Darwis, lan Chaerul Saleh krungu kabar iki liwat radhio [[BBC]]. Sawisé krungu désas-desus Jepang bakal bertekuk lutut, golongan mudha ndhesak golongan tuwa supaya énggal mroklamasèkaké kamardikan Indonésia. Nanging golongan tuwa ora kepingin kesusu lan ora gelem ana wutah getih nalika proklamasi. Konsultasi diayahi sajeroning wangun rapat PPKI. Golongan mudha ora nyetujoni rapat iku, ngèlingi PPKI iku badan sing ~~dibentuk~~diwangun déning Jepang. Golongan mudha kepingin kamardikan saka usaha bangsa kita dhéwé, dudu pawèwèh Jepang. Soekarno lan Hatta nekani panguwasa militèr Jepang (''Gunsei'') kanggo konfirmasi ing kantoré ing ''Koningsplein'' (Medan Merdeka). Ananging kantor ~~kasebut~~mau kothong. Soekarno lan Hatta bebarengan Soebardjo sabanjuré lunga menyang kantor ''Bukanfu'', [[Maeda Tadashi\|Laksamana Muda Maeda]], ing Dalan Medan Merdeka Utara (Rumah Maeda ing Jl Imam Bonjol 1). Maeda nyambut kerawuhan rombongan iki kanthi ucapan slamet wis kasil ing Dalat. Sinambi njawab yèn dhèwèké durung nampa konfirmasi sarta isih nunggu instruksi saka Tokyo. Samulihé saka Maeda, Soekarno lan Hatta énggal nyiapaké patemon Panitia Persiapan Kamardikan Indonésia (PPKI) ing jam 10 pagi 16 Agustus ésuké ing kantor Jalan Pejambon No 2 kanggo ngrembug sing magepokan karo persiapan Proklamasi Kamardikan. Sedina sawisé iku, gejolak tekanan sing ménginaké ''pengambilalihan'' kakuwasan déning Indonésia tansaya ndadra, dilancaraké déning para ~~pemuda~~nom-noman saka manéka golongan. Rapat PPKI ing 16 Agustus jam 10 ésuk ora ditindakaké amarga Soekarno lan Hatta ora teka. Peserta rapat ora ngerti yèn wis kadadéan [[prastawa Rengasdengklok]]. ==== Prastawa Rengasdengklok ==== Para ~~pemuda~~nom-noman pejuang, kalebu [[Chaerul Saleh]], [[Sukarni]], lan [[Wikana]] sing kobong semangat heroismené sawisé dhiskusi karo [[Tan Malaka\|Ibrahim gelar Datuk Tan Malaka]] sing kagabung sajeroning obahan pendhem kélangan kasabaran, lan ésuk umun=umun tanggal [[16 Agustus]] [[1945]] bebarengan Shodanco Singgih, salah siji anggota PETA, lan ~~pemuda~~nom-noman liya, nggawa Soekarno (karo [[Fatmawati]] lan [[Guntur]] sing isih umur 9 bulan) lan Hatta, menyang Rengasdengklok, sing sabanuré misuwur minangka [[prastawa Rengasdengklok]]. Tujuané ya iku supaya Ir. Soekarno lan Drs. Moh. Hatta ora kaprabawaan déning Jepang. Sajeroning patemon iku para ~~pemuda~~nom-noman ngupaya ngyakinaké Soekarno yèn Jepang wis takluk lan para pejuang wis siyap kanggo nglawan Jepang, kanthi résiko apa waé. <!-- Di Jakarta, golongan muda, Wikana, dan golongan tua, yaitu [[Ahmad Subardjo\|Mr. Ahmad Soebardjo]] melakukan perundingan. Mr. Ahmad Soebardjo nyetujoni kanggo memproklamasikan kamardikan Indonésia di Jakarta. maka diutuslah Yusuf Kunto kanggo mengantar Ahmad Soebardjo ke [[Rengasdengklok]]. Mereka menjemput Ir. Soekarno dan Drs. Moh. Hatta kembali ke Jakarta. Mr. Ahmad Soebardjo berhasil meyakinkan para pemuda kanggo ora terburu - buru memproklamasikan kamardikan. Sewis tiba di Jakarta, mereka pulang kerumah masing-masing. Mengingat bahwa hotèl Des Indes (sekarang kompleks pertokoan di Harmoni) ora dapat digunbakal kanggo patemon sewis pukul 10 malam, maka tawaran Laksamana Muda Maeda kanggo menggunbakal rumahnya (sekarang gedung muséum perumusan teks proklamasi) minangka tempat rapat PPKI diterima déning para tokoh Indonésia. Larik 72: {{Multi-listen end}} {{sample box end}} Tèks ing ndhuwur minangka kasil ketikan saka '''Sayuti Melik''' (utawa ''Sajoeti Melik''), salah siji tokoh ~~pemuda~~nom-noman sing mèlu andil sajeroning persiapan [[proklamasi]]. ::::::::''<u>Proklamasi</u>'' Larik 89: === Lomba-lomba tradisional === Perlombaan sing kerep ana sajeroning pèngetan Dina Proklamasi Kamardikan RI ing kampung-kampung/ padésan déning warga saenggon lan dikoordinir déning pengurus kampung/ ~~pemuda~~nom-noman désa * [[Panjat pinang\|Jambéan]] * [[Balap bakiak]]

Proklamasi kamardikan Indonésia: Béda antara owahan