Konsili Vatikan I: Béda antara owahan

Tujuan Konsili puniki sasanèsipun pangutukan puniku, inggih punika kanggé ndhéfinisiaken dhoktrin perkawis gréja. Salami tigang Sidhang, kelampahan dhiskusi lan pasarujukan dhumateng namung kalih konstitusi: ''Dei Filius'' (Konstitusi Dhogmatis perkawis Iman Katulik, ingkang isinipun ing antawisipun iman Katulik bilih [[Alkitab]] dipuninpirasiaken déning Allah) lan ''Pastor Aeternus'' (Konstitusi Dhogmatik Sepindhah Gréja perkawis Kristus, njlèntrèhaken perkawis kautaman lan infalibilitas Uskup Roma nalika saweg maringaken dhogma).

 

 

Kathahipun 60 anggota Konsili salajengipun mundhut sikap absèn kanthi nilar [[Roma]] sadinten sadèrèngipun pamundhutan swantun. Uskup Agung [[Antonio Maria Claret]] (ing tembe wingking ing[[kanonisasi]]), ssatunggiling tiyang saking pangadilan karajaan Spanyol lan pangadeg saking Misionaris Putra-Putra Manah Maria Imakulata (Misionaris Claretian), kanthi ''keras'' ngutuk "pangujatan lan bidhah ingkang dipunpocapaken ing inggil lanté salebetipun Konsili puniki," lan arupi salah satunggal pambéla paling kiyat saking isu infalibilitas paus lan kautaman Tahta Suci Roma. Panjenenganipun inggih punika satunggal-satunggalipun anggota Konsili ingkang dipunkanonisasi dados Santo (dipunbéatifikasi taun [[1934]] lan dipunkanonisasi déning [[Paus Pius XII]] taun [[1950]]). Salajengipun panjenenganipun tilar donya ing biara Cistercian ing Fontroide, Prancis, tanggal [[24 Oktober]] [[1870]]. Pirembagan lan pasetujon perkawis konstitusi kasebat mijilaken kontrovèrsi sérius ingkang mbeta dhumateng pangunduran dhiri saking tiyang-tiyang ingkang ing tembé wingking dipuntepangi minangka [[Gréja Katulik Lami]].