Papirus: Béda antara owahan

Konten dihapus Konten ditambahkan
Top4Bot (parembugan | pasumbang)
→‎Ciri-ciri fisik lan kagunan: éjaan, replaced: sacara → kanthi
Top4Bot (parembugan | pasumbang)
éjaan, replaced: : → :, dhaérah → tlatah (2)
Larik 5:
Sacara fisik, godhong wit iki mèmper rambut rembyakan. Pangé thukul dawane 3-5 mèter, kanthi wujud [[wajik]] kanthi ''bersilangan''. Ing saubengé dhasar pang mau thukul gegodhongan mawa serat èndhèk.
 
Karakter wit papirus alus banget, tanpa bonggol-bonggol lan eri kang anuju ing golongan kembang gedhé, nyaman, lan bentuké ''rumbai''. Jaréné amarga owahing géografis ing dhaérahtlatah kali Nil lan ngrembakané panggunan kulit kéwan minangka média kanggo nulis, papirus ing [[Mesir]] ora manèh ngrembaka kanthi subur. Pananduran dadi angèl lan [[populasi]] papirus mudhun. Nanging kanthi mangkono, saiki papirus wis akèh thukul ing pnggiring tlaga cilik lan kali-kali ing [[Afrika]].
 
Miturut Dr. [[Kamaluddin al-Batanuni]], guru besar [[ékologi]], tanduran papirus urip ana ing dhaérahtlatah lembap lan teles. Godhong-godhongé dawa, dhuwur, lan kaya kulit. Dhawané ngancik 1,5 mèter lan godhong-godhongé tanduran iki akèh kanggo gawé klasa.
 
Ing wewengkon jazirah [[Aksara Arab|Arab]], nalika mangsané [[Muhammad]], tanduran iki saliyané kanggo gawé klasar, uga kanggo nulis [[Al Qur'an]] lan bahan usada tradisional. Minangka bahan kanggo nulis, papirus diolah nganti kaya kertas, lumrahé ukurané 10×20 cm nganti 10×30 cm utawa punjul 10×50 cm. Nanging, ana kepingan kang dijait nganti ngasilaké lembar papirus kang dawané 12 nganti 30 mèter.
 
== Papirus ing agama Islam ==
Papirus kaloka minangka sawijining obat; ing agama [[Islam]] kacathet ing [[Hadits]] kang diriwayataké déning [[Imam Bukhari]] lan [[Imam Muslim]], adhadhasar informasi saka [[Abu Hazm]] yèn dhèwèke krungu [[Sahl bin Sa'd As Sa'idi]] takon ngenani obat kang kanggo nambani tatuné Muhammad nalika [[Perang Uhud]]. Mula saka iku panjenengané ngendika :
"Pasuryané tatu, [[waja]] sèrine pecah lan helm ing mustakané remuk. [[Fatimah az-Zahra]] ngresiki getihé, lan [[Ali bin Abi Thalib]] nyuntakake banyu nganggo perisai. Nalika Fatimah ngerti yèn banyuné ora bisa nahan getih kajaba sansaya akèh, mula dhèwèké njupuk sawijining [[klasa]], banjur diobong nganti dadi awu, lan banjur nemplèkaké ing tatuné mau, banjur [[getih mau mandheg]] anggoné mili".