'''Bhagawadgita''' ([[basa Sangskreta|Sanskerta]]: भगवद् गीता; ''Bhagavad-gītā'') iku péranganing ''[[Mahabharata]]'' singkang misuwur, sajeroning wangun [[dialog]] singkang tinulis mawa wangun [[geguritan]]. Sajeroning dialog iki, [[Kresna]], kapribadèn [[Brahman|Sang Hyang Tunggal]] minangka pamicara utama singkang ngandaraké ajaran-ajaran [[filsafat vedanta]], déné [[Arjuna]], siswa langsung Sri [[Kresna]] singkang dadi pangrungu. Sacara [[harfiah]], makna ''Bhagavad-gita'' ya iku "Nyanyian Sri Bhagawan (''Bhaga'' = kahébatan sampurna, ''van'' = duwé, ''Bhagavan'' = Sing duwé kahébatan sampurna; katampanan sampurna, kasugihan singkang tanpa winates, kamasyuran singkang abadi,kakuwatan singkang ora winates, kacerdhasan singkang tanpa wates, lan kahanan ora kaiket singkang sampurna, singkang diduwèni sisan kanthi bebarengan).