'''Babad''' iku carita rèkan (fiksi) kang adhedhasardhedhasar prastawa sajarah. Tembung ''babad'' iku uga digunakaké ing kasusastran [[Sundha]], [[Bali]], [[Lombok]], lan [[Madura]]. Manut [[Amir Rochkyatmo]] ing bebukané buku salin basa [[Babad Tanah Jawi]], tembung ''babad'' asliné nduwé teges ''ngethok'' utawa ''nrabas alas''.<ref name="Babad Tanah Jawi">Babad Tanah Jawi, [[Sapardi Djoko Damono]] dkk, 2004, Penerbit Lontar</ref> Mula saka iku, babad ana sesambungané karo mula bukané sawijining panggonan kang mauné alas. Saka panggonan anyar iku banjur sumrambah dadi wong akèh kang dadi garis turun-temurun kulawarga. Panulisan babad nduwé pangajab nulis asal-usul, tuwuhing, lan sumrambahing wong-wong singkang manggon ing tlatah tinamtu.<ref name="Pengantar Sajarah">Pengantar Sajarah Sastra Indonesia, [[Yudiono K.S.]], Grasindo</ref>
Lelaku wektu agawé tembung ''babad'' dadi sawijining buku [[sastra]] kang magepokan marang [[sajarah]]. Irah-irahan (judhul) lakon babad bisa sesambungan uga karo caritané manungsa utawa prastawa tartamtu.
