'''Sastra''' iku sawijing [[tembung]] silihan saka Basa [[Sansekerta]]; "''śāstra''", singkang tegesé "tulisan" utawa "buku", saka tembung dhasar "''śās-''" singkang tegesé "weruh". Ing [[basa Jawa]], tembung iki lumrahé dienggo ngarani "kasusastran" utawa sajinising tulisan singkang duwé arti utawa kaéndahan tartamtu. Nanging, tembung "sastra" ugi bisa ngarani kabèh jinis tulisan, apa iki éndah apa ora. [[Karya sastra]] ugi dipungginakaken kagemkanggé médhia mratelaaken pengalaman panggangit. Ukara, tembung, lan basa ingkang dipun-ginakaken déning panganggit punika basa ingkang éndah saéngga dadosaken raos remen kagemkanggé tiyang ingkang maos. Prastawa-prastawa ingkang dipunangkat panggangit boten namung prastawa ingkang saé kemawon nanging ugi prastawa ingkang awon wontening salebeting cariyos. Nanging saking cariyos éndah utawi awon punika kita saged mundhut sari pathinipun. Pangganggit ugi saged mangaribawa kabudayan masarakat tinamtu ing salebeting karya sastra ingkang dipunanggit, kados ta pola pikir masarakat.
Saliyané iku, tembung sastra bisa dibagi dadi sastra tulis karo [[sastra lésan]] (sastra oral). Ing kéné sastra ora akèh gathuke karo tulisan, nanging gathuké karo [[Basa]] singkang didadèkaké [[wahana]] kanggo ngèjawantahké pangalaman utawa pamikir tertentu.
Biasane kasusastran dibagi miturut laladan géografis utawa basa.
