|
==== Ngoko basa-antya ====
Basa ngoko basa-antya iku basa ngoko kang nganggo tembung, ater-ater, lan panambang ngoko kanthi woworan [[tembung krama]] saha tembung krama inggil lan tembung krama andhap.'''''{{sfn|Padmosoekotjo|1953/56|pp=13-15}}'''''{{sfn|Suwadji|2013|pp=10-11}}{{sfn|Prajapustaka|1925|pp=3-5}} Madyama purusa kang kaanggo iku tembung ''panjenengan''.'''''{{sfn|Padmosoekotjo|1953/56|pp=13-15}}''''' Ana sawatara tembung ngoko kang ora kena dikramakaké supaya dumadi basa ngoko basa-antya, ya iku: ''ana'', ''endi'', ''ora'', ''arep'', ''aku'', ''iki'', ''iku'', ''utawa'', ''isih'', ''apa'', ''aja'', ''iya'', ''amarga'', ''enggon'', ''kana'', ''kéné'', ''kono'', ''karo'', ''kapan'', ''kepriyé'', ''kang'', ''durung'', ''dudu'', ''saiki'', ''saprana'', ''sapréné'', ''saprono'', ''samana'', ''saméné'', ''samono'', ''sing'', ''wis'', ''lagi'', ''pira'', ''dhèk'', ''jaré'', ''mau'', ''manèh'', ''menawa'', ''menyang'', ''marang'', ''mung'', ''mengko'', ''mangkana'', ''mengkéné'', ''mengkono'', ''baé'', lan ''nganti''.<ref name=":1" /> Manawa tembung-tembung mau, ater-ater, lan panambang kakramakaké kang dumadi destun malah basa mudha krama, dudu basa ngoko basa-antya. Panganggoning basa ngoko basa-antya padatané ing guneming wong tuwa marang wong nom kang pangkat luwih dhuwur.'''''{{sfn|Padmosoekotjo|1953/56|pp=13-15}}''''' Ing isor iki conto ukara kang nganggo basa ngoko basa-antya.
<blockquote># '''''Panjenengan'''mu apa '''karsa''' '''dhahar''''' ''<u>ulam</u>'' ''<u>ménda</u>''?{{sfn|Prajapustaka|1925|pp=3-5}}</blockquote>
# ''Yèn '''panjenengan''' wis '''kagungan''' <u>wekdal</u>, mbok ya '''maringi''' <u>serat</u>''.'''''{{sfn|Padmosoekotjo|1953/56|pp=13-15}}'''''
Tembung ''panjenengan'', ''karsa'', ''dhahar, kagungan,'' lan ''dhaharmaringi'' ing conto minangka éwoning tembung krama inggil, déné tembung ''ulam'', ''ménda'', ''wekdal'', lan ''méndaserat'' minangka éwoning tembung krama.
=== Anyaran ===
|
