Sastra Jawa jaman Jepang: Béda antara owahan

Amarga kahanan, cipta ripta karyanériptané para pangarang ing jaman penjajahan Jepang iku ora akèh. Sastra Jawa kang kacithak awujud buku mung ana siji, ya iku novèl ''Trimurti'' anggitané Ki Lumbung (jeneng sesinglon). Novèl iki awujud besutan saka crita sinambung kang wis tau kapacak ing kalawarti ''Moestika'', dudu crita gawean anyar. Déné asil karangan liyané awujud [[carita cekak]], [[geguritan]], lan tembang [[macapat]] kang kapacak ing ''Pandji Poestaka.''

Pangarang kang seneng nganggit tembang macapat ora akèh. Ing kéné bisa diarani kayata K. Goenadi nganggit tembang macapat kanthi irah-irahan ''Katur para Dermawan'' (1944) lan ''Bas Hadimidjojo'' nganggit tembang macapat kanthi sesirah ''Welingipun Bapa Guru'' (1944). Wondéné pangarang kang sregep nganggit geguritan ing jaman Jepang, ya iku Subagio Ilham Notodijoyo. Asmané panggurit iku sok mung ditulis Subagio I.N. lan dhèwèké uga asring nganggo jeneng sesinglon Satrio Wibowo, Angga Jali, Damayanti, utawa Endang Murdiningsih. Geguritan cipta riptané pangarang iki akèh kang kapacak ing ''Pandji Poestaka,'' kayata ''Kekasihku, Kasampurnaning Dhiri, Biyungku, Ilat, Ginawé Pribadi, Tepa Palupi,'' lan ''Rerengganing Ngaurip''. Geguritan ''Kekasihku'' minangka wohing cipta ripta "monumèntal". Ing geguritan iki pangarang tansah ngantu-antu tekané kamardikan tumrap bangsa Indonésia. Kamardikan mau dipindhakaké kekasih kang dikangeni banget.