Helen Keller: Béda antara owahan

Panjenenganipun miyos normal ing [[Tuscumbia]], [[Alabama]] taun [[1880]]. Ing yuswa 19 wulan, panjenenganipun nandhang panyakit anèh ingkang njalari wuta lan budheg. Panjenenganipun dados nakal lan boten saged dipunwulang ing yuswa 7 taun, saéngga tiyang sepuhipun manggihi Johanna (Anne) Mansfeld Sullivan Macy supados dados guru pribadi lan mentor. Annie nyipeng tangan Helen ing saandhaping [[banyu|toya]] lan kanthi basa isyarat, panjenenganipun paring pangandikan "T-O-Y-A" ing tangan sanèsipun. Nalika Helen nyipeng lemah, Annie ngandika "L-E-M-A-H" lan puniki dipunlampahi kathahipun 30 tembung per dinten. Helen dipunwulang kanggé maos liwat aksara braille dumugi mangertos punapa maksudipun. Helen nyerat, "Kula éling dinten ingkang paling wigatos salebeting gesang kula inggih punika nalika guru kula, Anne Mansfield Sullivan, dugi dhumateng kula." Kanthi telatèn, Annie mulang Helen kanggé ngandika liwat pocaping tutuk, saéngga Helen ngandika, "Perkawis ingkang saé piyambak lan paling éndah ingkang boten dipunpriksani utawi dipundumuk déning donya inggih punika perkawisprakawis ingkang dipunrumaos salebeting manah." Penjenenganipun sinau basa [[Prancis]], [[Jerman]], [[Yunani]] lan [[Latin]] liwat braille. Ing yuswa 20 taun, panjenenganipun kuliah ing [[Radcliffe College]] (cabang Univèrsitas [[Harvard]]), mirunggan wanita. Annie ngréncangi kanggé ''spell textbooks'', aksara satunggal mbaka satunggal, ingkang dipunparingaken dhateng tangan Helen. Namung 4 taun, Helen lulus kanthi prédhikat [[magna cum laude]].