Mukamad: Béda antara owahan

'''Muhammad''' ([[Basa Arab|Arab]]: {{lang|ar|محمد}}), ing sawatara basa sinebut ''Mohammad'', ''Mohammed'', utawa ''Mahomet''. Ing basa Arab, ''Muhammad'' iku tegesé ''wong kang patut pinuji''. Sadurungé, durung ana manungsa kang nganggo jeneng iki. Amarga pinercaya dadi rasul pungkasan, mula uga sinebut ''Rasulullah'' (Rasul Allah). Muhammad iku dipercaya nggawa ajaran agama [[Islam]] lan dadi panutané para [[muslim]] (wong kang milih Islam dadi agamané). Manut sajarah, Muhammad lair ing taun [[570]] [[Masehi|Masèhi]] ing [[Mekah]] ingkang nama ramanipun Abdullah lan séda ing titi mangsa [[8 Juni]] [[632]] MasehiMasèhi ing [[Madinah]].

Para panulis ''sirah'' ([[biografi]]) Muhammad lumrahé sarujuk yèn Muhammad bin Abdullah iku lair ing [[Taun Gajah]], ya iku taun [[570]] MasehiMasèhi.Diarani taun gajah kèrana nalika Muhammad lair iku ana kedadian yèn ka'bah arèp di ancurke karo tèntara gajah séng di pimpin karo rajané ya iku ratu Abrahah, nanging kèdadian kui ora sida amèrga gusti Allah ngutus manuk séng jènèngè Ababil supaya mudun saka langit karo gawa watu kèrikil séng di jikuk saka nèraka supayané dibalangké maréng tèntara gajah mau. Muhammad miyos ing kutha Mekah, sisih kidul Jazirah Arab. Nalika iku, Arab isih kalebu panggonan kang durung maju, adoh saka punjer niaga, seni, utama ngèlmu. Ramané, [[Abdullah bin Syaibah|Abdullah]]<ref>Abdullah bin [[Syaibah bin Hâsyim|Abdul-Muththalib]] bin [[Hâsyim bin Abdul-Manâf|Hâsyim]] bin [['Abd al-Manâf bin Qushay|'Abd al-Manâf]] bin [[Qushay bin Kilab|Qushay]] bin Kilab bin Murrah bin Ka'b.</ref>, tilar donya ing marganing niaga nalika ing [[Yatsrib]] kamangka Muhammad isih anèng sajeroning kandhungan. Ingkang rama marisaké unta lima, domba, lan batur tukon wadon kang jenengé [[Ummu Aiman]] kang samengko nggulawentah Nabi.<ref name="ar-Risalah">Subhani, Ja'far. ''Ar-Risalah: Sejarah Kehidupan Rasulullah SAW''. Jakarta: Penerbit Lentera, 2002. ISBN 979-8880-13-7</ref>