Khomeini migunakaké posisi kang kuwat iki kanggo medharaké [[khotbah]] saka Faiziyveh School kang ndakwa nagara kolusi karo [[Israèl]] lan nyoba "ndhiskreditaké al-Qur-an." Panyekelané kang ora kaéndhani déning pulisi rahasia Iran, [[SAVAK]], mancing karusuhan gedhèn lan réaksi kakerasan kang biyasa déning pihak kaamanan kang njalari patining èwonan wong.
Khomeini terus susah suwéné taun-taun sabanjuré lan nalika pèngetan pisanan karusuhan wadyabala Shah mlakulumaku nuju [[kutha]] Qom, nahan [[Imam]] sadurungé dikirim menyang pambuangan ing [[Turki]]. Panjenengané manggon sedhéla ing kana sadurungé pindhah menyang [[Irak]] ing ngendi nerusaké pagolakan kanggo ambruké rézim Shah. Taun [[1978]] papréntahan Shah njaluk Irak kanggo ngusir panjenengané saka [[Najaf]], banjur panjenengané nuju [[Paris]], sauntara iku profilé ngrembaka minangka refleksi langsung lèngsèré Shah. <!--Peringatan menggelikan yang terkemudian di Persepolis mulai grate dengan orang banyak dan menyusul rangkaian kekacauan keluarga Shah meninggalkan negeri pada [[Februari]] [[1979]], meratakan jalan untuk kembalinya Khomeini dan 'Permulaan Revolusi Islamnya'. Disambut ratusan ribu rakyatnya di [[bandara]] dan ribuan lebih lanjut yang berjajar sepanjang jalan kembali ke Teheran. Ayatollah sudah sepantasnya memandang Iran sebagaimana dirinya, dan Khomeinipun menjadi pemimpin spiritual. Teheran menjadi kursi kekuatan, jauh dari jantung kota Qom.
Pada [[1981]] Irak menyerang Iran. Perang itu berlangsung 8 [[tahun]] penuh yang menghancurkan hidup jutaan [[muslim]]in pada kedua sisi tanpa keuntungannya pada tiap yang bertempur. -->
