Sejarah umume diwiwiti saking tulisan dadi sejarah iku dipelajari saking peninggalan-peninggalan tulisan menungsa jaman rumiyin contone [[Prasasti]]. Sakderengipun menungsa wiwit tepang tulisan iku asmane jaman [[Prasejarah]]. Dados masing-masing wilayah nang donya iku sajarahe diwiwiti saking kurun wektu sing beda-beda tergantung kapan masyarakate wiwit tepang kalih tulisan. Ana 2 sumber sajarah sing valid yaiku sumber utama utawa primer lan sumber tambahan utawa skunder.
=== Sumber utama ===
Yaiku peninggalan-peninggalan sajarah asli sing urung diolah utawa dichitak, sumber iki umume peninggalan-peninggalan sing diyakini asli saking pelaku sejarah utawa wong sing urip ing jaman sing padha karo pelaku sejarah lan ora nduwe kepentingan-kepentingan tinentu utamane politis. Wujud sumber utama iki contone prasasti, [[candhi]], [[fosil]], [[manuskrip]] asli (sing urung dichitak), uga sumber-sumber lisan. Sumber sajarah utama iki kudu asli dadi dudu terjemahan, kutipan utawa tafsiran.
=== Sumber tambahan ===
Umume saka kasil kajian ahli sajarah dadi kasil tulisan ahli sajarah sing wis dichitak utawa online kanggo disebaraken ing masyarakat umum. Wujud kasil chitakan iku antarane [[risalah]], [[buku]], [[majalah]], laporan uga sing online ing [[internet]].
