Jambu ménté: Béda antara owahan

Konten dihapus Konten ditambahkan
HRoestBot (parembugan | pasumbang)
c r2.6.5) (bot Menambah: koi, kv, mrj, udm
Tanpa ringkesan besutan
Larik 38:
niacin_mg=1.06 | right=1 }}
[[Gambar:Anacard occid Fr 071209-2345 plrtu.jpg|thumb|left|180px|Woh jambu monyet kang wis masak.]][[Gambar:CashewSnack.jpg|thumb|left|180px|Kacang mètè]]
Tanduran iki dirembakaké utamané kanggo dijupuk woh sejatiné. Kang dikenal umum minangka "[[Woh#Arti botani|woh]]", yaiku bagéyan empuk kang ''membengkak'' wernané kuning utawa abang, satemené yaiku dasaré kembang (''receptaculum'') kang ngembang sawisé ana [[pembuahan]]. Woh satemené yaiku bagéyan "monyet"é kang atos, coklat semu ireng isiné [[wiji]] kang bisa diolah dadi panganan; yaiku kacang mètè kang ènak.<ref name="verheij"/> Kanthi cara tradisional kacang iki biasané digoreng kanggo nyamikan karo ngombé [[teh]] utawa [[kopi]]; éwodéné kanthi cara modern saiki akèh minangka isi kanggo hiasngias panganan kaya [[coklat]] lan kué-kué.
 
Sanajan dianggep minangka [[kacang]] ing dunia ''boga'', ing ilmu botani kacang mètè satemené kalebu wiji tunggal saka woh sejatiné. Wiji iki diubengi karo cangkang ganda kang ngetokaké getah kang ngemu [[urushiol]], kang bisa gawé iritasi kulit [[manungsa]]. Ana wong alergi kacang mètè, nanging satemené kacang mètè arang gawé alergi tumrap manungsa yèn dibandingké karo kacang liyané. Saka kacang mete uga olèh diekstrak [[lenga]] kang dhuwur kualitasé. Kasil sampingé, yaiku kulit wiji, dimupangataké kanggo pakan unggas. Sajinis lenga uga diasilaké saka cangkang woh mètè (CNSL, ''cashew nut shell liquid''), kang dinggo déning industri lan uga minangka bahan kanggo ngawètaké [[kayu]] utawa [[jala]].<ref name="verheij">{{aut|van Eijnatten, C.L.M. 1991.}} [http://www.proseanet.org/prosea/e-prosea_detail.php?frt=&id=1468 ''Anacardium occidentale'' L.] dalam {{aut|Verheij, E.W.M. lan R.E. Coronel}} (eds.) 1997. ''Sumber Daya Nabati Asia Tenggara 2: Woh-wohan kang éntuk dipangan''. PROSEA – Gramedia. Jakarta. ISBN 979-511-672-2 Hal. 61-64</ref>