Syekh Siti Jénar

Syekh Siti Jénar iku salah siji ulama kang nyebarake agama islam ing tanah jawa. Arti Siti Jénar yaiku lemah kuning utawa kekuatan api. Nanginng jeneng laire Siti Jénar yaiku Abdul Jalil. sepucuk crita Siti Jénar kan wus kabubuh ing Serat Centhini Tembang 18 kang ditrejemahke seko bahasa Prancis deneng Elizabeth D. Inandiak kanti bukune sek judul Centhini Kekasih Ynag Tersembunyi. Bilih Dicritake Siti Jénar ngelakoni kesalahan, banjur bapae Murko, trus nguthuk dadi cacing ing gumpalan lemah lan diguak neng danau. Nalika Siti Jénar urip dadi cacing ing danau, ana sunan Bonang kang ngewenehi cramah agama marang sunan Kalijaga. Ana ing tengah danau, prahu Sunan Bonang bocor, banjur nepi ing pinggir danau janggo njupuk segumpal lemah, sahingga lemah kui digawe nembel kapal sek bocor. Ana ing kapal kui Sunan Bonang ngawerui marang sunan kalijaga babagan agama. Sunan Bonang ngerasa ana makhlik liya, banjur gumpalan lemah kui disigar, jebule ana cacinge. Seko crita Siti Jénar kang rupa cacing ubah ujud dadi manungsa lan murid Sunan Bonang. Nanging Siti Jénar ora sautuhe diakoni dadi muride Sunan Bonang, amarga sunan Bonang kelingan karo asale Siti Jénar kang arupa cacing, yaiku kewan kang dadi pemangsa daging manungsa nalika manungsa wus mati ana ing lemah kuburan. ana ing Crita yen Cacing kui bersuluk dunia iku hajatan, para tamu tak pangan, samudra ana batese, ngelihku ara ana tepine, lan jurang jéro, kui aku (cacing)

Ref// :Elizabeth, D. Inandiak. 2004. Centhini Kekasih Ynag Tersembunyi. Yogyakarta: Babad Alas.