Étika: Béda antara owahan

Konten dihapus Konten ditambahkan
Kaca énggal: Etika punika saking basa Yunani ''“ethos”'', inggih punika griya ingkang biasa mawon, padang rumput, kebiasaan, adat, akhlak, watek, perasaan, sikap, lan cara piker (Berten, 2...
 
Tanpa ringkesan besutan
Larik 10:
Umumipun etika punika sifate universal, berlaku umum teng pundhi – pundhi utawi sifate muthlak. Nenging, keranten setiap masyarakat gadhahi kebudayaan ingkang sanes – sanes, dados sifatipun etika dados partikular utawi relatif. Sifat etika ingkang relative utawi relativisme etika, ngandhung arti menawi mboten wonten prinsip moral ingkang leres secara universal, keleresan sedoyo prinsip moral sifatipun relative teng budaya utawi pilihan individu (Shomali 2001:33). Relativisme etika dipun fahami sebage perkempalan doktrin ingkang wonten saking refleksi teng kesanesan – kesanesan kepercayaanipun etika ing sepanjang wekdhal lan ng antaranipun pepintenan individu, perkempalan, lan masarakat. Wong (1998:539) nyami aken relativisme etika kalih relativisme moral, ingkang artinipun inggih punika sekempalan doktrin tentang warni – warni keputusan moral ing sepanjang jaman, masarakat, lan individu. Relativisme etika dipun bagi dados kalih bentuk, punika ''relativisme individual'' lan ''relativisme sosial'' (Shomali 2001:34). Relativisme individual inggih punika teori ingkang jelas aken menawi individu gadhahi hak nentu aken kaidah moralipun piyambek. Nanging kados punika, dipun akuni menawi kaidah moral katahipun individu wonten teng masarakat tertentu wonten teng praktekipun ketingal sami, keranten kemungkinan masarakat gadhahi pengalaman ingkang sami. Relativisme sosial inggih punika peningalan ingkang jelas aken menawi masarakat gadhahi hak nentu aken norma – norma moralipun piyembek. Donalson wonten ing Shomali (2001:35) nyata aken menawi keleresan moral punika mung kesepakatan kultural teng masarakat. Moralitas inngih punika istilah ingkang tepat dipun tunjuk aken teng prilaku kang secara sosial dipun setujui. Punika sebabipun, pencaketan relativisme etika dipun yakini menawi mboten wonten kaidah moral ingkag berlaku universal, sehingga punopo ingkang secara moral dipun tingali sae wonten ing masarakat dipun tentu aken saking keyakinan masarakat ingkang sampun melembaga. Masarakat klaih pengalaman kultural ingkang sesanesan mungkin mawon saged nganut peningalan ingkang sanes, nanging sami leresipun ngenai dasar keleresan lan kesalahanipun.
''Absolutisme etika'' inggih punika lawan saking faham ''relativisme etika''. Ingkang nganut faham niki yakin menawi wonten pepintenan keleresan moral ingkang universal utawi wonten setunggal keleresan universal (Shomali 2001:38). Absolutisme etika gadhahi makna sebage peningalan ingkang nyata aken menawi wonten setunggal moralitas ingkang leres. Kados pundi ingkang sampun diyakini kalih Wong (1996:442), menawi teng pertentangan moral, kalih pihak mboten saged sami – sami leres, sehingga wonten setunggal mawon keleresan ngenai ingkang dipun pertentang aken. Peningalan Wong dipun dukung kalih Pojman, Bunting, William James, Unerman, kaliyan Harre lan Krautz. Pojman (wonten Shomali 2001:39) misalipun nyata aken menawi pepintenan budaya ingkang sanes – sanes teng prinsip moralipun, pepintenan prinsip moral gadhahi validitas universal. Sementara niku, Bunting (wonten Shomali 2001:40) lebih tresno guna aken istilah objektivisme, sanes universalisme, kalih pertimbangan menawi wonten prinsip ingkag saged dipun terap aken wonten sedaya agen menungsa ingkang rasional sejalan kalih prinsip – prinsip ingkang mboten dipun akui kalih sebagian agen punika.
Kaitanipun kalih persoalan kemutlakan (''absolutisme''), Pojman ngakui menawi prinsip etika ingkang leres mboten mesti sifatipun mutlak. Absolutime punika salah setunggalipun bentuk ''objektivisme'' mawon, ingkang dipun yakini menami wonten setunggal system moral sejati klaih kaidah moral ingkang khas. Pojman nawar aken konsep absolutisme lunak, ingkang peningalanipun menawi wonten inti moralitas, inggih punika seperangkat larangan mejahaken tiyang ingkang mboten gadhahi dosa, larangan dados durjana, ingkar janji lan dusta. Sanesipun niku, wonten kawasan mboten bertuan, ingkang dados tempat ngabsahaken relativisme, misalipun aturan –aturan ngenai pantangan seksual lan hak milik.
Handoyo dkk,Eko.2010.Etika Politik dan Pembangunan. Semarang: Widya Karya. --[[Panganggo:Ais Unnes|Ais Unnes]] <sup>[[Dhiskusi Panganggo:Ais Unnes|pirembagan]]</sup> 25 Mei 2012 23.27 (UTC)Nayla Assyifa