Sastra Jawa Modern wiwit metu nalika jaman [[Walanda]] wis suwé ing tanah [[Jawa]]. Yèn diétung wektuné, kira-kira nalika abad sangawelas [[Masehi]].
Wong-wong Walanda mau ngeguhke supaya para [[pujangga]] Jawa nulis crita kaya denedéné kang ana ing prosa wong bulebulé. Ora kaya crita-crita Jawa sadurungesadurungé, critanecritané ora ngenani wayang utawa lelakon kang wis kepungkur dadi lakon gethok tular.
PisananePisanané, basa kang digunaakedigunakaké nganggo [[Basa Krama|basa krama]]. Nalika wiwitan [[Balai Pustaka]], [[sastra Jawa]] luwih akehakèh tinimbang [[sastra Melayu]]. Sastra Jawa modern wiwit kondhang nalika basa ngoko wiwit dienggo. Jaman kuwi, majalah [[Panjebar Semangat]] kang dipandheganidipandhégani dening [[dr Soetomo]] nganggo basa ngoko supaya akehakèh kang bisa maca.
Sastra Jawa ngedabngédab-edabeédabé nalika ing antaraneantarané 1950-1960-an kang akehakèh dicithak novel-novel picisan (asring uga sinebut novel panglipur wuyung). Jeneng kaya [[Any Asmara]], [[Esmiet]], [[Suparto Brata]], lan miwitemiwiti dadi wong kondhang.
