Basa Ivri: Béda antara owahan

'''Basa Ibrani''' (<big>'''עברית'''</big>, ''‘Ivrit'') iku sawijining [[basa Semitik]] saka rumpun basa [[basa Afro-Asia|Afro-Asia]] sing saiki dipituturaké déning luwih saka 7 yuta jiwa ing Israèl lan sacacahing wong sajeroning komunitas Yahudi saubenging donya. Ing Israèl, basa iki basa negaranagara ''de facto'' lan salah sijining basa resmi. Basa resmi sijiné yaiku [[basa Arab]]. Ing Israèl basa Ibrani dipituturaké déning mayoritas pedunung negaranagara iki.

Mayoritas para pakar basa sarujuk yèn sawisé [[abad kaping 6 SM]], nalika [[Kakaisaran Neo-Babilonia]] mbedhah [[Yerusalem]] lan ngguwang pedunungé menyang Babilon lan Sirus Agung, utawa Maharaja Persia maringi idin pareng mulih, basa Ibrani Alkitab sing katulis ing Alkitab ing panggunan sadina-dina diganti déning dhialèk-dhialèk anyar Ibrani lan sawijining vèrsi lokal [[basa Aram]]. Sawisé [[abad kaping 2]], nalika [[Kakaisaran Romawi]] mbuwang pedunung Yahudi saka Yerusalem lan bagéan-bagéan negaranagara Bar Kokhba, basa Ibrani angangsur-angsur ilang ora dadi basa sing dipituturaké manèh nanging tetep dadi basa sastra wigati. Layang-layang, kontrak, dagang, sains, filsafat, kadhokteran, tembang, lan undhang-undhang tetep tinulis ing basa Ibrani sing miwiti nyerep lan nyilih tembung-tembung saka basa liya lan inovasi tembung anyar.

Basa Ibrani banjur digunakaké manèh lan ditambah-tambahi tetembungan saka basa-basa Eropah, utamané basa Rusia, [[basa Jerman]], lan [[basa Prancis]]. Saliyané iku utamané Ben-Yehuda uga nambah-nambahi tetembungan saka [[basa Arab]] sing isih kerabat. Sawisé iku basa Ibrani dadi basa resmi ing Dhaérah Mandat Britania Palestina ing taun 1921 karo [[basa Arab]] lan [[basa Inggris]]. Banjur ing taun 1948 nalika negaranagara [[Israel|Israèl]] diproklamasèkaké, basa Ibrani dadi basa resmi Negara Israèl.