Kuran: Béda antara owahan

Dr. Subhi Al Salih ngandharake artine Al-Qur'an kanthi makaten:

* Al Qur'an ngleresaken sejarah. Ing kitab pungkasan menika wonten critacarita-critacarita ngenani umat lan uga rasul-rasul kepungkur. Ing sawetara critacarita, wonten ingkang boten sami kaliyan menapa ingkang sinerat ing kitab sanesipun.

Al Qur'an menika sinusun saking 114 perangan kang sinebut ''surat'' utawa ''surah.''Saben surat dipuncacah malih dados sawetara ayat. Surat kang paling dawa inggih menika Al Baqarah (286 ayat) lan paling cekak Surat Al kautsar (3 ayat). Sedayanipun wonten 6236 ayat. Angka menika wonten ingkang beda ing antawisipun ahli satunggal lan satunggalipun, ananging wosipun sami. Umumipun namung perkara sulaya cara ngetangipun kemawon. Surat-surat kang dawa dipunperang malih kanthi sebutan ruku'. Ruku' iku kumpulaning ayat kang ngrembag perkawis tinamtu.

Ing kalangan Sunni, umumipun, rerangkèn mus'haf punika karakit saé kanthi sesarengan. Sasampunipun 70 sahabat séda ing [[Perang Yamama]], khalifah [[Abu Bakar]] mutusaken supados wonten Quran ingakng rinakit kanthi saé. Ing jaman punika, umumipun tiyang-tiyang sami nyimpen perthalan-perthalan Quran, kapisah lan mboten runtut. Para hafidz (tiyang ingkang apal Quran) banjur dipun kempalaken, klebu [[Zaid bin Tsabit]]. Tiyang-tiyang punika banjur ngumpulaken lembaran-lembaran ingkang sumebar ing sadéngah sahabat lan karakit dados satunggal. <ref name="ReferenceA">{{Hadith-usc|bukhari|usc=yes|6|60|201}}</ref>

Ing warsa [[650]], nalika Islam rumambah ing sakiwa tengenipun teluk Arab, utamanipun ing [[Iran|Pèrsia]], [[Levant]], lan Afrika Lor; Khalifah katelu, [[Utsman bin Affan]], mréntahaken supados wonten ana Quran ingkang standar. Perkawis punika gegandhèngan saking pangucapan Quran kanthi céngkok ingkang bènten kaliyan ingkang dipun ucapaken ing Madinah lan Makkah. Utsman ngandharaken supados cèngkok ingkang dipun ginakaken punika saking céngkok [[Suku Quraisy]] amargi Muhammad saking suku punika. Limang hafidz damel turunan saking mushaf pisanan ing jaman Abu Bakar ingkang kasimpen déning [[Hafsah binti Umar]]. Mushaf puniki banjur kondhang kanthi jejuluk [[Mushaf Utsmani]] ingkang dados lelandhesan tiyang Islam sadonya dugi dinten saniki. <ref>Mohamad K. Yusuff, [http://www.irfi.org/articles/articles_251_300/zayd_ibn_thabit_and_the_glorious.htm Zayd ibn Thabit and the Glorious Qur'an]</ref><ref>The Koran; A Very Short Introduction, Michael Cook. Oxford University Press, pp. 117–124</ref>

Wujud Quran ingkang katedhak punika, ing kalangan sarjana modern, umumipun dipun anggep cathethan ngendikanipun Muhammad. Déné, kagem muslim, Quran punika tumurun saking [[Allah]]. Punapa mawon ingkang kapacak ing Quran asring dados pirembugan ing antaranipun para sarjana, utamanipun gegandhèngan kaliyan sajarah Quran ingkang dianggep saged kemawon keplesed nulis nalika dipun rangkum. <ref>{{cite web|last=Arthur Jeffery and St. Clair-Tisdal et al,Edited by Ibn Warraq, Summarised by Sharon Morad, Leeds|url=http://debate.org.uk/topics/books/origins-koran.html|title=The Origins of the Koran: Classic Essays on Islam's Holy Book |accessdate=2011-03-15}}</ref><ref>*F. E. Peters (1991), pp.3–5: "Few have failed to be convinced that the Quran is the words of Muhammad, perhaps even dictated by him after their recitation."</ref>

Upaya kanggé mangertosi menapa kang wonten ing Al Qur'an tinulad ing sawetara basa lan tinafsir kanthi manéka warna cara. nanging, tafsir menika namung saderma upayaning manungsa lan boten pikantuk nggantos teks aslinipun.

Tarjamah utawi salin basa Al Qur'an utawi salin basa kang literal lan ora disartani interpretasi kang tebih. Salin basa menika boten dianggep taksih dereng bisa diwaos kanthi menapa wontenipun. Kedah tiyang tinamtu kang nguwaosi ngélmu-ngélmu agama lan basa arab kang bener supados mangertos saestu kandhutanipun.