Proklamasi kamardikan Indonésia: Béda antara owahan

Konten dihapus Konten ditambahkan
Arupako (parembugan | pasumbang)
c éjaan, replaced: yaiku → ya iku (4) using AWB
Arupako (parembugan | pasumbang)
c éjaan, replaced: desa → désa, Indonesia → Indonésia (45) using AWB
Larik 1:
[[Gambar:IndonesiaIndonésia declaration of independence 17 August 1945.jpg|thumb|Soekarno maca naskah Proklamasi sing wis diketik Sajuti Melik lan wis ditandatangani Soekarno-Hatta]]
 
'''Proklamasi Kamardikan IndonesiaIndonésia''' Jumat, 17 Agustus 1945 Taun Masehi, utawa 17 Agustus 2605 miturut [[taun Jepang]], utawa 17 Ramadan 1365 Taun Hijriah diwacakaké déning Ir. [[Soekarno]] sing didhampingi déning Drs. [[Mohammad Hatta]] ing Dalan Pegangsaan Wétan 56, Jakarta Pusat. Prosès kanggo nggayuh proklamasi iki ora gampang. Sadurungé wis dibentuk sawijining panitia panyelidik, banjur ganti jeneng dadi panitia persiapan, sing diadani déning pamaréntah [[Jepang]]. Ing pungkasan [[Perang Donya II]] ya iku tanggal [[12 Agustus]] [[1945]], Marsekal Terauchi wis ngandaraké marang Soekarno, Hatta lan Radjiman yèn pamaréntah Jepang bakal énggal mènèhi kamardikan marang IndonesiaIndonésia lan proklamasi kamardikan bisa dilaksanakaké jroning sawetara dina, gumantung cara kerja [[PPKI]]. Nanging para pemuda Indonésia wis ora sranta, saéngga kedadéyan Prastawa Rengasdengklok ya iku 'penculikan' Soekarno saperlu didhesek supaya énggal ngumumaké kamardikan.
 
== Latar wuri ==
Ing tanggal [[6 Agustus]] [[1945]] sawijining [[bom atom]] ditibakaké ing sadhuwuring kutha [[Hiroshima, Hiroshima|Hiroshima]] Jepang déning [[Amérika Sarékat]] sing wiwit mudhunaké moral semangat tentara Jepang ing saindhenging jagad. Sedina sawisé iku Badan Penyelidik Usaha Persiapan Kamardikan IndonesiaIndonésia [[BPUPKI]], utawa "Dokuritsu Junbi Cosakai", ganti jeneng dadi PPKI ([[Panitia Persiapan Kamardikan IndonesiaIndonésia]]) utawa disebut uga ''Dokuritu Junbi Inkai'' jroning basa Jepang, kanggo luwih negasaké kepinginan lan angkah nggayuh kamardikan IndonesiaIndonésia. Ing tanggal [[9 Agustus]] [[1945]], bom atom kaloro ditibakaké ing sadhuwuring [[Nagasaki]] saéngga nyebabaké Jepang nyerah marang Amérika Sarékat lan sekutuné. Momèn ini pun dimanfaataké déning IndonesiaIndonésia kanggo mroklamasèkaké kamardikané.
 
[[Gambar:IndonesianIndonésian flag raised 17 August 1945.jpg|thumb]]
Soekarno, Hatta minangka pimpinan [[PPKI]] lan [[Radjiman Wedyodiningrat]] minangka mantan ketua [[BPUPKI]] dimaburaké menyang Dalat, 250 km ing sisih wétan segara [[Saigon]], [[Vietnam]] kanggo ketemu [[Terauchi|Marsekal Terauchi]]. Ana kabar yèn pasukan Jepang pinuju ana ing jurang kakalahan lan bakal mènèhaké kamardikan marang IndonesiaIndonésia. Sauntara iku ing [[IndonesiaIndonésia]], ing tanggal [[14 Agustus]] [[1945]], [[Sutan Syahrir]] wis krungu warta liwat radhio yèn Jepang wis nyerah marang Sekutu. Para pejuang gerilya siap-siap mroklamasèkaké kamardikan RI, lan nulak bentuk kamardikan minangka hadiah Jepang.
 
Ing tanggal [[12 Agustus]] [[1945]], [[Jepang]] liwat Marsekal Terauchi ing Dalat, Vietnam, ngandaraké marang Soekarno, Hatta lan Radjiman yèn pamaréntah Jepang bakal énggal mènèhi kamardikan marang IndonesiaIndonésia lan proklamasi kamardikan bisa dilaksanakaké jroning sawetara dina, gumantung cara kerja PPKI.<ref>[http://sejarahkita.blogspot.com/2006/07/sekitar-proklamasi-1.html Sekitar Proklamasi 1 oleh Rushdy Hoesein]</ref> Senadyan mangkono Jepang ménginaké kamardikan IndonesiaIndonésia ing tanggal 24 Agustus.
 
Rong dina sabanjuré, wektu Soekarno, Hatta lan Radjiman bali menyang tanah air saka Dalat, [[Sutan Syahrir]] ndhesek supaya Soekarno énggal mroklamasèkaké kamardikan amarga nganggep asil patemon ing Dalat minangka tipu muslihat Jepang, amarga Jepang sawektu-wektu wis kudu nyerah marang Sekutu lan kanggo nyelaki anané perpecahan jroning kubu nasionalis, antara sing anti lan pro Jepang. Hatta nyritakaké marang Syahrir bab asil partemon ing Dalat.
Soekarno durung yakin yèn Jepang pancèn wis nyerah, lan proklamasi kamardikan RI wektu iku bisa ndadèkaké wutahing getih sing akèh, lan bisa duwé akibat fatal yèn para pejuang IndonesiaIndonésia durung siap. Soekarno ngélingaké Hatta yèn Syahrir ora duwé hak mroklamasèkaké kamardikan amarga iku haké [[Panitia Persiapan Kamardikan IndonesiaIndonésia]] (PPKI). Sauntara iku Syahrir nganggep PPKI arupa badan gawéyan Jepang lan proklamasi kamardikan déning PPKI mung ateges 'hadiah' saka Jepang (sic).
 
[[Gambar:IndonesiaIndonésia flag raising witnesses 17 August 1945.jpg|thumb]]
Ing tanggal [[14 Agustus]] [[1945]] Jepang nyerah marang [[Sekutu]]. Tentara lan [[Angkatan Laut Jepang]] isih kuwasa ing IndonesiaIndonésia amarga Jepang wis janji bakal mbalèkaké kakuwasan ing IndonesiaIndonésia marang Sekutu. Sutan Sjahrir, Wikana, Darwis, lan Chaerul Saleh krungu kabar iki liwat radhio [[BBC]]. Sawisé krungu desasdésas-desus Jepang bakal bertekuk lutut, golongan muda ndhesak golongan tuwa supaya énggal mroklamasèkaké kamardikan IndonesiaIndonésia. Nanging golongan tuwa ora kepingin kesusu lan ora gelem ana wutah getih nalika proklamasi. Konsultasi diayahi jroning wangun rapat PPKI. Golongan muda ora nyetujoni rapat iku, ngèlingi PPKI iku sawijining badan sing dibentuk déning Jepang. Golongan muda kepingin kamardikan saka usaha bangsa kita dhéwé, dudu pawèwèh Jepang.
 
Soekarno lan Hatta nekani panguwasa militer Jepang (''Gunsei'') kanggo konfirmasi ing kantoré ing ''Koningsplein'' (Medan Merdeka). Ananging kantor kasebut kothong.
 
Soekarno lan Hatta bebarengan Soebardjo sabanjuré lunga menyang kantor ''Bukanfu'', [[Maeda Tadashi|Laksamana Muda Maeda]], ing Dalan Medan Merdeka Utara (Rumah Maeda ing Jl Imam Bonjol 1). Maeda nyambut kerawuhan rombongan iki kanthi ucapan slamet wis kasil ing Dalat. Sinambi njawab yèn dhèwèké durung nampa konfirmasi sarta isih nunggu instruksi saka Tokyo. Samulihé saka Maeda, Soekarno lan Hatta énggal nyiapaké patemon Panitia Persiapan Kamardikan IndonesiaIndonésia (PPKI) ing jam 10 pagi 16 Agustus ésuké ing kantor Jalan Pejambon No 2 kanggo ngrembug sing magepokan karo persiapan Proklamasi Kamardikan.
 
Sedina sawisé iku, gejolak tekanan sing ménginaké ''pengambilalihan'' kakuwasan déning IndonesiaIndonésia tansaya ndadra, dilancaraké déning para pemuda saka manéka golongan. Rapat PPKI ing 16 Agustus jam 10 ésuk ora dilaksanakaké amarga Soekarno lan Hatta ora teka. Peserta rapat ora ngerti yèn wis kedadéyan [[prastawa Rengasdengklok]].
 
==== Prastawa Rengasdengklok ====
Para pemuda pejuang, klebu [[Chaerul Saleh]], [[Sukarni]], lan [[Wikana]] sing kobong semangat heroismené sawisé dhiskusi karo [[Tan Malaka|Ibrahim gelar Datuk Tan Malaka]] sing kagabung jroning gerakan pendhem kélangan kasabaran, lan ésuk umun=umun tanggal [[16 Agustus]] [[1945]] bebarengan Shodanco Singgih, salah siji anggota PETA, lan pemuda liya, nggawa Soekarno (karo [[Fatmawati]] lan [[Guntur]] sing isih umur 9 bulan) lan Hatta, menyang Rengasdengklok, sing sabanuré misuwur minangka [[prastawa Rengasdengklok]]. Tujuané ya iku supaya Ir. Soekarno lan Drs. Moh. Hatta ora kapengaruhan déning Jepang. Jroning patemon iku para pemuda ngupaya ngyakinaké Soekarno yèn Jepang wis takluk lan para pejuang wis siap kanggo nglawan Jepang, kanthi résiko apa waé.
<!--
Di Jakarta, golongan muda, Wikana, dan golongan tua, yaitu [[Ahmad Subardjo|Mr. Ahmad Soebardjo]] melakukan perundingan. Mr. Ahmad Soebardjo nyetujoni kanggo memproklamasikan kamardikan IndonesiaIndonésia di Jakarta. maka diutuslah Yusuf Kunto kanggo mengantar Ahmad Soebardjo ke [[Rengasdengklok]]. Mereka menjemput Ir. Soekarno dan Drs. Moh. Hatta kembali ke Jakarta. Mr. Ahmad Soebardjo berhasil meyakinkan para pemuda kanggo ora terburu - buru memproklamasikan kamardikan. Sewis tiba di Jakarta, mereka pulang kerumah masing-masing. Mengingat bahwa hotel Des Indes (sekarang kompleks pertokoan di Harmoni) ora dapat digunbakal kanggo patemon sewis pukul 10 malam, maka tawaran Laksamana Muda Maeda kanggo menggunbakal rumahnya (sekarang gedung muséum perumusan teks proklamasi) minangka tempat rapat PPKI diterima déning para tokoh IndonesiaIndonésia.
 
==== Patemon Soekarno/Hatta dengan Jenderal Mayor Nishimura dan Laksamana Muda Maeda ====
 
Malam dinanya, Soekarno dan Hatta kembali ke Jakarta. Mayor Jenderal [[Moichiro Yamamoto]], Kepala Staf Tentara ke XVI (Angkatan Darat) sing dadi Kepala pamaréntahan militer Jepang (''Gunseikan'') di [[Hindia Belanda]] ora mau menerima Sukarno-Hatta sing diantar déning [[Maeda Tadashi]] dan memerintahkan agar Mayor Jenderal [[Otoshi Nishimura]], Kepala Departemen Urusan Umum pamaréntahan militer Jepang, kanggo menerima kedatangan rombongan tersebut. Nishimura mengemukbakal bahwa sejak siang dina tanggal [[16 Agustus]] [[1945]] wis diterima perintah dari Tokio bahwa Jepang harus menjaga ''status quo'', ora dapat memberi ijin kanggo mempersiapkan proklamasi Kamardikan IndonesiaIndonésia minangkamana wis dijanjikan déning Marsekal Terauchi di Dalat, Vietnam. Soekarno dan Hatta menyesali keputusan itu dan menyindir Nishimura apakah itu sikap seorang perwira sing bersemangat Bushido, ingkar janji agar dikasihani déning Sekutu. Akhirnya Sukarno-Hatta meminta agar Nishimura jangan menghalangi kerja PPKI, mungkin dengan cara pura-pura ora tau. Melihat perdebatan sing panas itu Maeda dengan diam-diam meninggalkan ruangan karena diperingatkan déning Nishimura agar Maeda mematuhi perintah Tokio dan dia mengetahui minangka perwira penghubung Angkatan Laut (Kaigun) di daerah Angkatan Darat (Rikugun) dia ora punya wewenang memutuskan.
 
Sewis dari rumah Nishimura, Sukarno-Hatta menuju rumah [[Maeda Tadashi|Laksamana Maeda]] (kini Jalan Imam Bonjol No.1) diiringi déning Myoshi guna melakukan rapat kanggo menyiapkan teks [[Proklamasi]]. Sewis menyapa Sukarno-Hatta sing ditinggalkan berdebat dengan Nishimura, Maeda mengundurkan diri menuju kamar tidurnya. Penyusunan teks Proklamasi dilakukan déning Soekarno, M. Hatta, Achmad Soebardjo dan disaksikan déning [[Soekarni]], [[B.M. Diah]], Sudiro (Mbah) dan Sayuti Melik. Myoshi sing setengah mabuk duduk di kursi belbakalg mendengarkan penyusunan teks tersebut tetapi kemudian ada kalimat dari Shigetada Nishijima seolah-olah dia ikut mencampuri penyusunan teks proklamasi dan menyarankan agar pemindahan kakuwasan itu hanya berarti kakuwasan administratif. Tentang hal ini Bung Karno menegaskan bahwa pemindahan kakuwasan itu berarti "transfer of power". Bung Hatta, Subardjo, B.M Diah, Sukarni, Sudiro dan Sajuti Malik ora ada sing membenarkan klaim Nishijima tetapi di beberapa kalangan klaim Nishijima isih didengungkan.
 
Sewis konsep selesai disepakati, Sajuti menyalin dan mengetik naskah tersebut menggunbakal mesin ketik sing diambil dari kantor perwakilan AL Jerman, milik Mayor (Laut) Dr. Hermann Kandeler.<ref>Zahorka, H. [http://www.bogor.indo.net.id/indonesia.tugupèngetanjerman/#akhir Sajarah dari Tugu Pèngetan Pahlawan Jerman di Arca Domas, IndonesiaIndonésia].</ref> Ing awalnya pembacaan proklamasi bakal dilakukan di [[Lapangan Ikada]], namun berhubung alasan keamanan dipindahkan ke kediaman Soekarno, [[Jalan Pegangsaan Wétan 56]]<ref>[http://sajarahkita.blogspot.com/2006/08/sekitar-proklamasi-5.html Sekitar Proklamasi 5 déning Rushdy Hoesein]</ref> (sekarang Jl. Proklamasi no. 1).
 
== Detik-detik Pembacaan Naskah Proklamasi ==
[[Gambar:Proklamasi.png|thumb|right|350px|Naskah asli proklamasi sing ditempatkan di [[Monumen Nasional]]]]
 
Perundingan antara golongan muda dan golongan tua jroning penyusunan teks Proklamasi Kamardikan IndonesiaIndonésia berlangsung pukul 02.00 - 04.00 dini dina. Teks proklamasi ditulis di ruang mbakal di kediaman Soekarno, Jl. Pegangsaan Wétan 56 Jakarta. Para penyusun teks proklamasi itu adalah Ir. Soekarno, Drs. Moh. Hatta, dan Mr. Ahmad Soebarjo. Konsep teks proklamasi ditulis déning Ir. Soekarno sendiri. Di ruang depan, hadir B.M Diah Sayuti Melik, Sukarni dan Soediro. Sukarni mengusulkan agar sing menandatangani teks proklamasi itu adalah Ir. Soekarno dan Drs. Moh. Hatta atas jeneng bangsa IndonesiaIndonésia. Teks Proklamasi IndonesiaIndonésia itu diketik déning Sayuti melik. Pagi dinanya, 17 Agustus 1945, di kediaman Soekarno, [[Jalan Pegangsaan Wétan 56]] wis hadir antara lain [[Soewirjo]], [[Wilopo]], [[Gafar Pringgodigdo]], [[Tabrani]] dan [[SK Trimurti|Trimurti]]. Acara diwiwit ing pukul 10:00 dengan pembacaan proklamasi déning Soekarno dan disambung pidato singkat tanpa teks. Kemudian bendera Merah Putih, sing wis dijahit déning bu Fatmawati, dikibarkan, disusul dengan sambutan déning [[Soewirjo]], wakil walikutha Jakarta saat itu dan [[dr. Moewardi|Moewardi]], pimpinan [[Barisan Pelopor]].
 
Ing awalnya [[SK Trimurti|Trimurti]] diminta kanggo menaikkan bendera namun ia menolak dengan alasan pengerekan bendera sebaiknya dilakukan déning seorang prajurit. Déning sebab itu ditunjuklah [[Latief Hendraningrat]], seorang prajurit [[PETA]], dibantu déning [[Soehoed]] kanggo tugas tersebut. Seorang pemudi muncul dari belbakalg membawa nampan berisi bendera Merah Putih ([[Sang Saka Merah Putih]]), sing dijahit déning [[Fatmawati]] beberapa dina sebelumnya. Sewis bendera berkibar, hadirin menyanyikan lagu [[IndonesiaIndonésia Raya]].<ref>''ibid''</ref>. Sampai saat ini, bendera pusaka tersebut isih disimpan di Museum Tugu Monumen Nasional.
 
Sewis upacara selesai berlangsung, kurang luwih 100 orang anggota [[Barisan Pelopor]] sing dipimpin S.Brata datang terburu-buru karena mereka ora mengetahui perubahan tempat mendadak dari Ikada ke Pegangsaan. Mereka menuntut Soekarno mengulang pembacaan Proklamasi, namun ditolak. Akhirnya Hatta memberikan amanat singkat marangmereka.<ref>''ibid''</ref>
[[Gambar:Proklamasi.png|thumb|right|350px|Naskah asli proklamasi]]
 
Ing tanggal 18 Agustus 1945, Panitia Persiapan Kamardikan IndonesiaIndonésia (PPKI) mengambil keputusan, mengesahkan dan menetapkan Undang-Undang Dasar (UUD) minangka dasar nagara Republik IndonesiaIndonésia, sing selanjutnya dikenal minangka [[UUD 45]]. Dengan demikian terbentuklah Pamaréntahan Nagara Kesatuan IndonesiaIndonésia sing berbentuk Republik (NKRI) dengan kedaulatan di tangan rakyat sing dilakukan sepenuhnya déning Majelis Permusyawaratan Rakyat (MPR) sing bakal dibentuk kemudian.
 
Sewis itu Soekarno dan M.Hatta terpilih atas usul dari Oto Iskandardinata dan persetujuan dari PPKI minangka presiden dan wakil presiden Republik IndonesiaIndonésia sing pertama. Presiden dan wakil presiden bakal dibantu déning sawijining Komite Nasional.
-->
 
== Isi Teks Proklamasi ==
[[File:Indonesian_Rupiah_proclamation_of_independence_1945Indonésian_Rupiah_proclamation_of_independence_1945.png|thumb|right|200px|Proklamasi Kemerdekaan pada IndonesiaIndonésia Rupiah uang kertas (Rp100000).]]
Isi tèks [[proklamasi]] kamardikan sing cekak iki ya iku:
 
:''Kami bangsa IndonesiaIndonésia dengan ini menjatbakal kamardikan IndonesiaIndonésia.{{br}}
 
:''Hal-hal jang mengenai pemindahan kekoeasaan d.l.l., diselenggarbakal''{{br}}
Larik 61:
 
:::''Djakarta, dina 17 boelan 8 tahoen 05''{{br}}
:::''Atas jeneng bangsa IndonesiaIndonésia.''{{br}}
:::''Soekarno/Hatta''{{br}}
 
Larik 76:
::::::::''<u>Proklamasi</u>''
 
:''Kami bangsa IndonesiaIndonésia dengan ini menyatbakal kamardikan IndonesiaIndonésia.
 
:''Hal-hal sing mengenai pemindahan kakuwasan d.l.l., diselenggarbakal''
Larik 82:
 
:::''Jakarta, dina 17, bulan 8, taun 45''
:::''Wakil2 bangsa IndonesiaIndonésia.''
 
== Pèngetan 17 Agustus ==
 
Saben taun ing tanggal 17 Agustus, rakyat IndonesiaIndonésia mèngeti Dina Proklamasi Kamardikan iki kanthi meriah. Wiwit saka [[Panjat pinang|lomba panjat pinang]], [[mbakal kerupuk|lomba mbakal kerupuk]], nganti upacara militer ing [[Istana Merdeka]], kabèh bagéan saka masarakat mèlu partisipasi nganggo carané dhéwé-dhéwé.
 
=== Lomba-lomba tradisional ===
Larik 117:
* {{en}} [http://www.youtube.com/watch?v=lcPL0uUV02Y Proklamasi @ YouTube.com]
 
{{Dina gedhe IndonesiaIndonésia}}
{{Topik IndonesiaIndonésia|state=collapsed}}
 
[[Kategori:Sajarah IndonesiaIndonésia]]
[[Kategori:IndonesiaIndonésia ing taun 1945]]