Proklamasi kamardikan Indonésia: Béda antara owahan
Konten dihapus Konten ditambahkan
c éjaan, replaced: yaiku → ya iku (4) using AWB |
c éjaan, replaced: desa → désa, Indonesia → Indonésia (45) using AWB |
||
Larik 1:
[[Gambar:
'''Proklamasi Kamardikan
== Latar wuri ==
Ing tanggal [[6 Agustus]] [[1945]] sawijining [[bom atom]] ditibakaké ing sadhuwuring kutha [[Hiroshima, Hiroshima|Hiroshima]] Jepang déning [[Amérika Sarékat]] sing wiwit mudhunaké moral semangat tentara Jepang ing saindhenging jagad. Sedina sawisé iku Badan Penyelidik Usaha Persiapan Kamardikan
[[Gambar:
Soekarno, Hatta minangka pimpinan [[PPKI]] lan [[Radjiman Wedyodiningrat]] minangka mantan ketua [[BPUPKI]] dimaburaké menyang Dalat, 250 km ing sisih wétan segara [[Saigon]], [[Vietnam]] kanggo ketemu [[Terauchi|Marsekal Terauchi]]. Ana kabar yèn pasukan Jepang pinuju ana ing jurang kakalahan lan bakal mènèhaké kamardikan marang
Ing tanggal [[12 Agustus]] [[1945]], [[Jepang]] liwat Marsekal Terauchi ing Dalat, Vietnam, ngandaraké marang Soekarno, Hatta lan Radjiman yèn pamaréntah Jepang bakal énggal mènèhi kamardikan marang
Rong dina sabanjuré, wektu Soekarno, Hatta lan Radjiman bali menyang tanah air saka Dalat, [[Sutan Syahrir]] ndhesek supaya Soekarno énggal mroklamasèkaké kamardikan amarga nganggep asil patemon ing Dalat minangka tipu muslihat Jepang, amarga Jepang sawektu-wektu wis kudu nyerah marang Sekutu lan kanggo nyelaki anané perpecahan jroning kubu nasionalis, antara sing anti lan pro Jepang. Hatta nyritakaké marang Syahrir bab asil partemon ing Dalat.
Soekarno durung yakin yèn Jepang pancèn wis nyerah, lan proklamasi kamardikan RI wektu iku bisa ndadèkaké wutahing getih sing akèh, lan bisa duwé akibat fatal yèn para pejuang
[[Gambar:
Ing tanggal [[14 Agustus]] [[1945]] Jepang nyerah marang [[Sekutu]]. Tentara lan [[Angkatan Laut Jepang]] isih kuwasa ing
Soekarno lan Hatta nekani panguwasa militer Jepang (''Gunsei'') kanggo konfirmasi ing kantoré ing ''Koningsplein'' (Medan Merdeka). Ananging kantor kasebut kothong.
Soekarno lan Hatta bebarengan Soebardjo sabanjuré lunga menyang kantor ''Bukanfu'', [[Maeda Tadashi|Laksamana Muda Maeda]], ing Dalan Medan Merdeka Utara (Rumah Maeda ing Jl Imam Bonjol 1). Maeda nyambut kerawuhan rombongan iki kanthi ucapan slamet wis kasil ing Dalat. Sinambi njawab yèn dhèwèké durung nampa konfirmasi sarta isih nunggu instruksi saka Tokyo. Samulihé saka Maeda, Soekarno lan Hatta énggal nyiapaké patemon Panitia Persiapan Kamardikan
Sedina sawisé iku, gejolak tekanan sing ménginaké ''pengambilalihan'' kakuwasan déning
==== Prastawa Rengasdengklok ====
Para pemuda pejuang, klebu [[Chaerul Saleh]], [[Sukarni]], lan [[Wikana]] sing kobong semangat heroismené sawisé dhiskusi karo [[Tan Malaka|Ibrahim gelar Datuk Tan Malaka]] sing kagabung jroning gerakan pendhem kélangan kasabaran, lan ésuk umun=umun tanggal [[16 Agustus]] [[1945]] bebarengan Shodanco Singgih, salah siji anggota PETA, lan pemuda liya, nggawa Soekarno (karo [[Fatmawati]] lan [[Guntur]] sing isih umur 9 bulan) lan Hatta, menyang Rengasdengklok, sing sabanuré misuwur minangka [[prastawa Rengasdengklok]]. Tujuané ya iku supaya Ir. Soekarno lan Drs. Moh. Hatta ora kapengaruhan déning Jepang. Jroning patemon iku para pemuda ngupaya ngyakinaké Soekarno yèn Jepang wis takluk lan para pejuang wis siap kanggo nglawan Jepang, kanthi résiko apa waé.
<!--
Di Jakarta, golongan muda, Wikana, dan golongan tua, yaitu [[Ahmad Subardjo|Mr. Ahmad Soebardjo]] melakukan perundingan. Mr. Ahmad Soebardjo nyetujoni kanggo memproklamasikan kamardikan
==== Patemon Soekarno/Hatta dengan Jenderal Mayor Nishimura dan Laksamana Muda Maeda ====
Malam dinanya, Soekarno dan Hatta kembali ke Jakarta. Mayor Jenderal [[Moichiro Yamamoto]], Kepala Staf Tentara ke XVI (Angkatan Darat) sing dadi Kepala pamaréntahan militer Jepang (''Gunseikan'') di [[Hindia Belanda]] ora mau menerima Sukarno-Hatta sing diantar déning [[Maeda Tadashi]] dan memerintahkan agar Mayor Jenderal [[Otoshi Nishimura]], Kepala Departemen Urusan Umum pamaréntahan militer Jepang, kanggo menerima kedatangan rombongan tersebut. Nishimura mengemukbakal bahwa sejak siang dina tanggal [[16 Agustus]] [[1945]] wis diterima perintah dari Tokio bahwa Jepang harus menjaga ''status quo'', ora dapat memberi ijin kanggo mempersiapkan proklamasi Kamardikan
Sewis dari rumah Nishimura, Sukarno-Hatta menuju rumah [[Maeda Tadashi|Laksamana Maeda]] (kini Jalan Imam Bonjol No.1) diiringi déning Myoshi guna melakukan rapat kanggo menyiapkan teks [[Proklamasi]]. Sewis menyapa Sukarno-Hatta sing ditinggalkan berdebat dengan Nishimura, Maeda mengundurkan diri menuju kamar tidurnya. Penyusunan teks Proklamasi dilakukan déning Soekarno, M. Hatta, Achmad Soebardjo dan disaksikan déning [[Soekarni]], [[B.M. Diah]], Sudiro (Mbah) dan Sayuti Melik. Myoshi sing setengah mabuk duduk di kursi belbakalg mendengarkan penyusunan teks tersebut tetapi kemudian ada kalimat dari Shigetada Nishijima seolah-olah dia ikut mencampuri penyusunan teks proklamasi dan menyarankan agar pemindahan kakuwasan itu hanya berarti kakuwasan administratif. Tentang hal ini Bung Karno menegaskan bahwa pemindahan kakuwasan itu berarti "transfer of power". Bung Hatta, Subardjo, B.M Diah, Sukarni, Sudiro dan Sajuti Malik ora ada sing membenarkan klaim Nishijima tetapi di beberapa kalangan klaim Nishijima isih didengungkan.
Sewis konsep selesai disepakati, Sajuti menyalin dan mengetik naskah tersebut menggunbakal mesin ketik sing diambil dari kantor perwakilan AL Jerman, milik Mayor (Laut) Dr. Hermann Kandeler.<ref>Zahorka, H. [http://www.bogor.indo.net.id/indonesia.tugupèngetanjerman/#akhir Sajarah dari Tugu Pèngetan Pahlawan Jerman di Arca Domas,
== Detik-detik Pembacaan Naskah Proklamasi ==
[[Gambar:Proklamasi.png|thumb|right|350px|Naskah asli proklamasi sing ditempatkan di [[Monumen Nasional]]]]
Perundingan antara golongan muda dan golongan tua jroning penyusunan teks Proklamasi Kamardikan
Ing awalnya [[SK Trimurti|Trimurti]] diminta kanggo menaikkan bendera namun ia menolak dengan alasan pengerekan bendera sebaiknya dilakukan déning seorang prajurit. Déning sebab itu ditunjuklah [[Latief Hendraningrat]], seorang prajurit [[PETA]], dibantu déning [[Soehoed]] kanggo tugas tersebut. Seorang pemudi muncul dari belbakalg membawa nampan berisi bendera Merah Putih ([[Sang Saka Merah Putih]]), sing dijahit déning [[Fatmawati]] beberapa dina sebelumnya. Sewis bendera berkibar, hadirin menyanyikan lagu [[
Sewis upacara selesai berlangsung, kurang luwih 100 orang anggota [[Barisan Pelopor]] sing dipimpin S.Brata datang terburu-buru karena mereka ora mengetahui perubahan tempat mendadak dari Ikada ke Pegangsaan. Mereka menuntut Soekarno mengulang pembacaan Proklamasi, namun ditolak. Akhirnya Hatta memberikan amanat singkat marangmereka.<ref>''ibid''</ref>
[[Gambar:Proklamasi.png|thumb|right|350px|Naskah asli proklamasi]]
Ing tanggal 18 Agustus 1945, Panitia Persiapan Kamardikan
Sewis itu Soekarno dan M.Hatta terpilih atas usul dari Oto Iskandardinata dan persetujuan dari PPKI minangka presiden dan wakil presiden Republik
-->
== Isi Teks Proklamasi ==
[[File:
Isi tèks [[proklamasi]] kamardikan sing cekak iki ya iku:
:''Kami bangsa
:''Hal-hal jang mengenai pemindahan kekoeasaan d.l.l., diselenggarbakal''{{br}}
Larik 61:
:::''Djakarta, dina 17 boelan 8 tahoen 05''{{br}}
:::''Atas jeneng bangsa
:::''Soekarno/Hatta''{{br}}
Larik 76:
::::::::''<u>Proklamasi</u>''
:''Kami bangsa
:''Hal-hal sing mengenai pemindahan kakuwasan d.l.l., diselenggarbakal''
Larik 82:
:::''Jakarta, dina 17, bulan 8, taun 45''
:::''Wakil2 bangsa
== Pèngetan 17 Agustus ==
Saben taun ing tanggal 17 Agustus, rakyat
=== Lomba-lomba tradisional ===
Larik 117:
* {{en}} [http://www.youtube.com/watch?v=lcPL0uUV02Y Proklamasi @ YouTube.com]
{{Dina gedhe
{{Topik
[[Kategori:Sajarah
[[Kategori:
|