Ki Sarmidi Mangunsarkoro

pahlawan kamardhikan Indhonésiya

Ki Mangunsarkoro utawa Sarmidi Mangunsarkoro (lair 23 Mèi 1904 – pati 8 Juni 1957 ing umur 53 taun) ya iku pejuang ing babagan pendidikan nasional, dhèwèké dipercaya dadi Mantri Pendidikan dan Kebudayaan Indonésia ing taun 1949 nganti taun 1950.

Ki Sarmidi Mangunsarkoro
Mantri Pendidikan Nasional Republik Indonesia 5
Linggih
4 Agustus 1949 – 6 September 1950
PrésidhènSoekarno
Kang sadurungéAli Sastroamidjojo
Kang sawiséBahder Djohan
Rerincèn dhiri
Lair23 Mèi 1904
Indhonésia Indonésia
PatiJuni 8, 1957(1957-06-08) (umur 53)
Indhonésia Indonésia
AgamaIslam

Karya-Karya besut

Ki Sarmidi Mangunsarkoro nulis saperangn buku-buku ngenani pendidikan nasional, kabudayan, lan uga pulitik. Buku-bukune ya iku:

  1. Pendidikan Nasional (Kulawarga, Jogjakarta, 1948)
  2. Masjarakat Sosialis (Pelopor, Jogjakarta, 1951)
  3. Dasar-Dasar Pendidikan Nasional (Pertjetakan Kulawarga, 1951)
  4. Kebudajaan Rakjat (Usaha Penerbitan Indonésia, 1951)
  5. Dasar Sosiologi dan Kebudajaan untuk Pendidikan Indonésia Merdeka(Prapancha, Jogjakara, 1952)
  6. Ilmu Kemasjarakatan (Prapancha, 1952)
  7. Sosialisme, Marhaenisme dan Kuminisme (Wasiat Nasional, Jogja, 1955)
  8. Inti Marhaenisme (Wasiat Nasional, Jogja, 1954)
  9. Guru Tak Berkarakter ratjun Masjarakat : Sumbangan dari Kementerian Penerangan RI oentoek guru Nasional yang Membentuk Djiwa Nasional (ditulis bersama dg Asaat gelar Datuk Mudo, Kementerian Penerangan RI, kata Pengantar 1950)
  10. Dasar Sosisologi dan Kebudajaan untuk Rakjat Indonésia (Prapancha, 1952

Pranala njaba besut

Kalungguhan pulitik
Didhisiki déning:
Teuku Mohammad Hasan
{{{jabatan}}}
1949
Diganti déning:
Abu Hanifah
Didhisiki déning:
Abu Hanifah
{{{jabatan}}}
1949 - 1950
Diganti déning:
Bahder Djohan