Fandy Aprianto Rohman

“

Sing seneng, sing bungah, sing luput, sing tatu, sing nggawé getun, sing nggawé gela, sing nggawé lara, sing nggawé kuciwa. Eluh pisanan sing tiba, nalika jenengmu kasebut ing sapada pepujiku; Gusti

”

Swarga Nunut, Neraka Katut

Mak, sliramu anyeksèni kridhaning aji kabudayan manungsa Jawi
tansah uga cinathet sesuluh hamemayu hayune nagara iki
wiwit saka jaman Kartini
kenceng ancas ing nguni: 
sluman-slumun yasa dadi ramu
lembah manah tansah dadi sangu

“Aja ketungkul marang kalungguhan, kadonyan, lan kemareman
aja gumunan, aja getunan, aja kagètan, aja aleman
aja pisan-pisan gumun angadhepi mompyoré jaman iki
aja getun jroning panemu kang becik
aja kagèt kabèh iku mung pethingan
aja aleman ginayuh nyandhak sesawangan kekarepan”

Mak, senajan aku wong dhusun
wiwit cilik tansah nelangsa lan getun
pakaryanku mung tandur karo matun
nanging ora kendhat anggonku dikon kèri
sabab akèh sawan manis sing tansah mbebayani

Mak, najan pangkat luwih cilik, urip butuh diajèni
sing kudu kasinau, bab bakuné kadewasan dhiri
dadia wong kang piguna
rawé-rawé pait getirira dèn rantasi 
ngadeg jejeg ora pijer miyar-miyur
sarwa ndedonga kabèh kagungane Ingkang Maha Widhi

Mak, sembah sujud tambahing pangèstu
aku amung saderma
ora nékad mring kang ala
kabèh iku merga ati rinasa prungsang
laras pénak lamun suci
kanggo pathokan gesang
tata tentrem lair kalawan batin

 
Maret 2019

Fandy Aprianto Rohman

ArtikelBesut