Tèh instan
Teh instan minangka bubuk ing banyu sing ditambahake, supaya bisa diganti dadi cangkir teh . Bentuk teh instan sing paling awal digawe ing Inggris ing taun 1885. [1] :538 Paten diwenehake kanggo tempel sing digawe saka ekstrak teh konsentrat, gula, lan susu sing nguap, sing dadi teh nalika ditambahake banyu panas. Nanging, ora ana pangembangan penting sing digawe nganti teknologi pengeringan semprotan ora bisa ngeringake konsentrat teh ing suhu sing ora ngrusak rasa produk kasebut.
Bubuk teh langsung yaiku rasa, aroma, lan senyawa warna sing dehidrasi ing teh. Nalika dipasarake, bahan liyane bisa ditambahake, kayata gula kanggo rasa, asam sitrat kanggo rasa legi, [2] lan rasa liyane sing biasane ora ditemokake ing godhong teh, kayata raspberry utawa lemon. Secara fisik, teh rekonstruksi biasane banyu karo senyawa sing larut ing njero rasa sing bisa ditemtokake. Iki tegese tèh kalebu ing klasifikasi cairan Newton . Senyawa rasa lan warna sing disebar sacara merata nalika ditambahake banyu nuduhake yen teh rekonstruksi minangka campuran homogen. Nalika teh tradisional sing disiyapake nggunakake godhong teh lan banyu panas duwe senyawa larut sing bakal nyebabake suspensi, teh instan diproduksi kanthi tujuan dibubarake ing banyu.
Referensi besut
- ↑ Wilson, K.C. (1992). Tea: Cultivation to Consumption. London: Chapman & Hall.
- ↑ "EthicalFoods.com | What You Need To Know About Citric Acid". ethicalfoods.com. Dibukak ing 2016-12-16.