Beksan Tradhisional Tiongkok
Beksan Tradhisional Tiongkok utawa ing cendhake ya iku Jogéd Cina (Hanzi: 中国传统舞蹈): koleksi jogédan saka negara China kang wiwitè amarga dadi ritual, nyembah lan khurmat marang Dèwi Mitologi China kaya ta Master Lu dèning Lu Buwei [1]. Tujuwan agama iku banjur ngalami èwah-èwah dadi kasenengan kanggo para pamaréntah kang bentuké jogèdan kang anggotané para wanita nganti seprènè .[2] China iku sawijining negara kang duwèni suku cacahé 56.[3] Saben suku duwèni budaya uga jogèd kang béda. Jogèdan Tradhisional China iku nggabungaké kabéh prethalan saka jogèdan makaping etnik, Opera Cina, kung Fu lan Opera Rakyat. Asilè saiki awakè dhéwè ngretèni ana Jogèdan Tradhisional Cina uga ngembangakè lan owah-owahan saka atusan taun.
Sajarah besut
Zaman Pra-sejarah nganti Dinasti Zhou besut
Cathetan bab jogèd ing China wis ana wiwit Dhinasti Zhou kang aranè karamèyan jogèd ing Shi Jing. Miturut Mitologi Cina telung panguwasa. Gusti allah Fúxī mènèhi wong jala kanggo nyekel iwak lan jogèdan Harpoon. Dewa Shénnóng mulang tetanèn lan tari Memacul, pungkasan Huángdì ngajari jogèd Lawang Maya. Ing cathetan uga ngandharake jogèd goléki lan tari ing Rasi lintang kanggo kesuburan lan ngundhuh. Ing kawitan jogèd wis praktèk kanggo keséhatan lan kaslarasan saka pribadhén.[4] Minangka diwiwiti kanggo gabungan jogèdan, nembang lan crita. Iki cikal-bakal saka sandiwara ing China.[2] Kejaba, tari dadi bagéyan saka militèr upacara lan ritual agama.[2]
Dinasti Han besut
Ing Dinasti Han , jogèd akèhé saka obahing tetanèn, pekarangan utawa panahan manuk. Kajaba iku jogèd saka dinasti iki akèh saka pranti nyandhang saben dinten kaya lap tangan, sumpit, utawa payung. nggone nambah kangélan saka tari amarga wong jogèd kang dibutuhaké kanggo obahing jogèd lan pribadi perlu saben dina nggunakakené kuwi angèl. Fitur khusus saka tari iki dinasti gerakan mlumpat kang isih akeh prakték ing akeh tari kanggo dina iki.
Confucius, rada kuciwa, filsuf ing dinasti Han Wétan mulang sing wong kudu nggunakake dawa lengen klambi kanggo nutupi tangan.[2] Doctrine sing pungkasanipun applied ing sawatara nari.[2] Kaya Tari Ta Ge saka dinasti Tang utawa Zhumu Langma kang ciri khas saka pangagemanén nggunakake kantong klambi dawa dangling kanggo dhengkul.[5][6] Ing tari Zhumu Dawa admired gunung Everest lan jaya saka China, wis gerakan-gerakan lan goyang mati lengen klambi kanggo cocog ing irama.[6]
Ing Dinasti Tang besut
China ing wayah Dinasti Tang ngrasakaké ijol-ijolan budaya gedhén. Iki ndadékaké mlebuné musik lan jejogèdan saka negara liya. Atusan wong nekani sekolah jogéd kanggo ketemu utawa duwèni kabutuhan kang padha ya iku joged. Budaya iku banjur digawa menyang Jepang lan Korea liwat ijol-ijolan budaya.
Rèferènsi besut
- ↑ (Inggris)Chinese Dance in History, Association For Asian Research. Diakses pada 30 Maret 2010.
- ↑ a b c d e (Inggris)CHINESE DANCE Archived 2010-05-02 at the Wayback Machine., Facts and Details. Diakses pada 30 Maret 2010.
- ↑ (Inggris)The attributes and artistic elements of Chinese dances , China Insight. Diakses pada 30 Maret 2010.
- ↑ ((ing basa Inggris))Confucius Archived 2010-04-05 at the Wayback Machine.,Washington State University: World Culture. Diakses pada 30 Maret 2010
- ↑ (ing basa Inggris)Ta Ge Archived 2011-01-02 at the Wayback Machine.Cultural China. Diakses 7 April 2010
- ↑ a b (ing basa Cina)Penghargaan Hasil Seni Tari Suku Minoritas Zhumu Langma 《珠穆朗玛》中国民族民间舞作品赏析 Archived 2008-04-05 at the Wayback Machine.Chinesedance.cn.Diakses 7 April 2010