Gangguan swasana ati

perkara kang gegayutan karo pangrasa

Gangguan swasana ati, ing basa Inggris kasebut mood disorder uga dikenal minangka gangguan afèktif, ya iku klompok kaanan kang ngganggu swasana ati minangka fitur dhasar utama. Klasifikasi kasebut ana ing Manual Diagnostik lan Statistik Gangguan Mèntal (DSM) lan Klasifikasi Penyakit Internasional (ICD). Gangguan iki ana ing dhasar swasana ati kang dhuwur, kaya ta mania utawa hypomania; swasana ati kang lagi dèprèsi, paling dikenal lan akèh panalitèné ya iku kelainan dèprèsi utama (MDD) (umumé disebut dèprèsi klinis, dèprèsi unipolar, utawa dèprèsi utama); lan swasana kang duwèni siklus antara mania lan dèprèsi, dikenal minangka gangguan bipolar (BD) (biyèn dikenal dèprèsi manik). Ana sawetara jinis gangguan dèprèsi utawa sindrom kejiwaan kang nuduhaké tandha kang kurang abot kaya ta gangguan distimik lan gangguan siklonim.[1]

Manungsa kang lagi dèprèsif

Sebab besut

Analisa Mèta nuduhaké manawa skor dhuwur kanggo neuroticism minangka prakiraan kuwat kanggo pangembangan gangguan swasana ati. Sawetara penulis uga mènèhi saran manawa gangguan swasana minangka adaptasi èvolusi.[2] Swasana sithik utawa dèprèsi bisa nambah katrampilan individu kanggo ngatasi kaanan kang bisa nggayuh tujuwan utama bisa nyebabaké bebaya, rugi, utawa upaya kang mbuwang.[3] Ing kaanan kasebut, motivasi sithik bisa mènèhi keuntungan kanthi nyegah tumindak tartamtu. Tèori iki mbantu kanggo nerangaké ngapa kedadèyan urip nègatif sadurungé dèprèsi udakara 80 persèn saka kasus, lan sebab dhèwéké asring nyerang wong-wong ing umur rèprodhuksi. Swasana dèprèsi minangka tanggapan kang bisa ditemtokaké kanggo sawetara jinis kedadèyan urip, kaya ta kelangan status, pegat, utawa matiné wong kang ditresnani. Iki minangka prekara kang mènèhi kekurangan digdaya utawa potènsial rèprodhuksi, utawa kang ditindakaké ing manungsa. Swasana ati kang dèprèsi bisa dideleng minangka tanggapan adhaptasi, amarga bisa nyebabaké individu nyingkiraké kabiyasaan prilaku sadurungé. Swasana dèprèsi umumé ngalami lelara, kaya ta watuk, pilek. Bisa dibantah manawa iki minangka mèkanisme kang ngrembaka kang nulungi saben wong kasebut kanthi mbatesi kagiyatan awak. Kedadèan dèprèsi tingkat rendah sajroné wulan-wulan tertentu, utawa gangguan pengaruh mangsan, bisa uga adaptasi kepungkur, kanthi mbatesi kagiyatan awak ing wektu nalika panganan ora sithik. Andharan manawa manungsa wis njaga naluri kasebut ngalami ngalami swasana ati nalika wulan mangsa, sanajan kasedhiyan panganan ora ditemtokaké manèh dèning wayah kaanan.[4] Akèh kang ngerti babagan pengaruh gènètik dèprèsi klinis adhedhasar risèt kang wis ditindakaké karo wong kang kembar. Kembar idhèntik loro duwé kodhe gènètik kang padha. Wis ditemokaké yèn nalika kembar kang padha dadi dèprèsi, liyané uga bakal nandang dèprèsi klinis kira-kira 76%. Nalika kembar idhèntik dipisahaké ing saben liyané, loro-loroné bakal dèprèsi udakara 67%.[5][6]

Indhuksi alkohol besut

Gangguan dèpresi kang gedhe banget, dumadi ing ombèn-ombèn kang abot lan kang padha mabuk marga alkohol. Kontroversi sadurungé ngubengi manawa ana kang nyalahaké alkohol lan dèpresi nandhang dèpresi sadurungé ana. Nanging risèt anyar wis nyimpulaké, sanajan iki bisa uga ana ing sawetara kasus, penyalahgunaan alkohol kanthi langsung nyebabaké pangembangan dèprèsi ing sajumlah peminum berat. Peserta sinau uga ditaksir sajroné prastawa strès ing urip lan diukur Skala. Kajaba iku, dhèwéké uga ditaksir gegayutan karo kanca-kanca kang nakal, ora duwé pengangguran, lan nggunakaké bahan mitra lan tumindak pidana.[7][8][9] Tingkat bunuh diri kang dhuwur uga ana kang nduwé masalah kang gegandhengan karo alkohol. Biasané bisa bèda karo dèprèsi kang gegandhengan karo alkohol lan dèprèsi kang ora ana gandhengané karo asupan alkohol kanthi njupuk riwayat kang ati-ati pasien. Dèprèsi lan masalah kesehatan mèntal liyané kang ana gandhengané karo penyalahgunaan alkohol bisa uga amarga distorsi kimia otak, amarga dhèwéké cenderung ningkataké dhèwé sawiée periode pantangan.[10]

Bipolar disorder (BD) besut

Gangguan Bipolar (BD) ya iku kaanan èmosi kang ora stabil ditandhani siklus dhuwur kang ora normal, mania dhuwur lan swasana ati (dèprèsi). Sadurungé diarani minangka "manic depresi "(lan ing sawetara kasus, muter, cepet, lan gejala psikosis). Subtipe kalebu:

Bipolar I dibèdakaké karo ngarsané utawa sejarah siji utawa luwih episodhé manik utawa episodhé campuran karo utawa tanpa episodhé dèprèsi utama. Episodhé ora dibutuhaké kanggo diagnosis gangguan Bipolar I, nanging episodhé dèprèsi biasané bagèan saka penyakit kasebut. Bipolar II dumadi saka episodhé hipomanik interaktif lan interaktif lan episodhé campuran utawa episodhé campuran. Cyclothymia minangka wangun gangguan bipolar, kang kalebu episodhé hipomanik lan dysthymic kang terus-terusan. Gangguan Bipolar Ora Bisa Ditemtokake (BD-NOS), kang asring disebut "sub-ambang" bipolar, nuduhaké manawa pasien nandhang sawetara gejala ing spèktrum bipolar (kaya ta, gejala manic lan dèprèsi), nanging ora nduwèni kualifikasi kanthi lengkap kanggo telu saka formal kasebut diagnosa DSM-IV diagnosis kang kasebut ing ndhuwur. Udakara 1% populasi diwasa duwé bipolar I, luwih saka 1% duwé bipolar II utawa siklik, lan ing antarané 2% lan 5% persèn duwé bentuk "sub-ambang" kelainan bipolar. Kajaba iku, kemungkinan kena penyakit kelainan bipolar nalika salah sawijining wong tuwa didiagnosis yaiku 15-30%. Résiko, nalika wong tuwa kalorone duwe 50-75%. Kajaba iku, nalika sedulur bipolar duwé risiko 15-25%, kanthi kembar kang padha kira-kira 70%.[11] Sithik wong kang duwé kelainan bipolar duwé kreatifitas, seni utawa bakat khusus. Sadurungé fase mania dadi èkstrem, ènergi, ambisi, semangat lan greget asring nggawa wong kang duwé jinis karya swasana ati iki.[12]

Rujukan besut

  1. Sadock, Benjamin J., 1933-; Kaplan, Harold I., 1927-1998. (2003). Kaplan & Sadock's synopsis of psychiatry : behavioral sciences/clinical psychiatry (édhisi ka-9th ed.). Philadelphia, Pa.: Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 0-7817-3183-6. OCLC 50285304. {{cite book}}: |edition= has extra text (pitulung)CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  2. Jeronimus, B. F.; Kotov, R.; Riese, H.; Ormel, J. (2016/10). "Neuroticism's prospective association with mental disorders halves after adjustment for baseline symptoms and psychiatric history, but the adjusted association hardly decays with time: a meta-analysis on 59 longitudinal/prospective studies with 443 313 participants". Psychological Medicine (ing basa Inggris). 46 (14): 2883–2906. doi:10.1017/S0033291716001653. ISSN 0033-2917. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (pitulung)
  3. Nesse, Randolph M. (2000-01-01). "Is Depression an Adaptation?". Archives of General Psychiatry (ing basa Inggris). 57 (1): 14–20. doi:10.1001/archpsyc.57.1.14. ISSN 0003-990X.
  4. Nesse, Randolph M., (1994). Why we get sick : the new science of Darwinian medicine (édhisi ka-1st ed). New York: Times Books. ISBN 0-8129-2224-7. OCLC 30700762. {{cite book}}: |edition= has extra text (pitulung)CS1 maint: extra punctuation (link) CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  5. Pieczenik, Steve R.; Neustadt, John (2007-08-01). "Mitochondrial dysfunction and molecular pathways of disease". Experimental and Molecular Pathology (ing basa Inggris). 83 (1): 84–92. doi:10.1016/j.yexmp.2006.09.008. ISSN 0014-4800.
  6. Scaini, Giselli; Rezin, Gislaine T.; Carvalho, Andre F.; Streck, Emilio L.; Berk, Michael; Quevedo, João (2016-09-01). "Mitochondrial dysfunction in bipolar disorder: Evidence, pathophysiology and translational implications". Neuroscience & Biobehavioral Reviews (ing basa Inggris). 68: 694–713. doi:10.1016/j.neubiorev.2016.06.040. ISSN 0149-7634.
  7. Fergusson, David M.; Boden, Joseph M.; Horwood, L. John (2009-03-01). "Tests of Causal Links Between Alcohol Abuse or Dependence and Major Depression". Archives of General Psychiatry (ing basa Inggris). 66 (3): 260–266. doi:10.1001/archgenpsychiatry.2008.543. ISSN 0003-990X.
  8. Falk, Daniel E.; Yi, Hsiao-ye; Hilton, Michael E. (2008-04-01). "Age of onset and temporal sequencing of lifetime DSM-IV alcohol use disorders relative to comorbid mood and anxiety disorders". Drug and Alcohol Dependence (ing basa Inggris). 94 (1): 234–245. doi:10.1016/j.drugalcdep.2007.11.022. ISSN 0376-8716.
  9. Schuckit, Marc A.; Smith, Tom L.; Danko, George P.; Pierson, Juliann; Trim, Ryan; Nurnberger, John I.; Kramer, John; Kuperman, Samuel; Bierut, Laura J. (2007-11-01). "A Comparison of Factors Associated With Substance-Induced Versus Independent Depressions". Journal of Studies on Alcohol and Drugs. 68 (6): 805–812. doi:10.15288/jsad.2007.68.805. ISSN 1937-1888.
  10. Wetterling, T.; Junghanns, K. (2000/12). "Psychopathology of alcoholics during withdrawal and early abstinence". European Psychiatry (ing basa Inggris). 15 (8): 483–488. doi:10.1016/S0924-9338(00)00519-8. ISSN 0924-9338. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (pitulung)
  11. Abell, Sue; Ey, John L. (2009-07). "Bipolar disorder". Clinical Pediatrics. 48 (6): 693–694. doi:10.1177/0009922808316663. ISSN 0009-9228. PMID 19498214. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (pitulung)
  12. D. Schacter; D. Gilbert; D. Wegner (2011). Psychology 2nd Ed. Worth Publishers. p. 570.