Jangka Jayabaya

Jangka Jayabaya iku ramalan ing tradhisi Jawa kang dipercaya ditulis déning Jayabaya, raja Karajan Kadhiri. Ramalan iki dikenal lumrahé dikenal ing kalangan masarakat Jawa.

Ramalan

Besuk yèn wis ana kréta tanpa jaran
Tanah Jawa kalungan wesi
Prahu lumaku ing dhuwur awang-awang
Kali ilang kedhungé
Pasar ilang kumandhang
Iku tandha yèn tekané jaman Jayabaya wis cedhak
Bumi saya suwé saya mengkeret
Sekilan bumi dipajeki
Jaran doyan mangan sambel
Wong wadon nganggo pakéyan lanang
Iku tandhané yèn wong bakal nemoni wolak-waliking jaman
Akèh janji ora ditetepi
Akèh wong wani nglanggar sumpahé dhéwé
Manungsa padha seneng nyalah
Ora ngendahaké hukum Allah
Barang jahat diangkat-angkat
Barang suci dibenci
Akèh manungsa mung ngutamakké dhuwit
Lali kamanungsan
Lali kabecikan
Lali sanak lali kadang
Akèh bapa lali anak
Akèh anak wani nglawan ibu
Nantang bapa
Sedulur padha cidra
Kulawarga padha curiga
Kanca dadi mungsuh
Akèh manungsa lali asalé
Ukuman Ratu ora adil
Akèh pangkat kang jahat lan ganjil
Akèh kelakuan kang ganjil
Wong apik-apik padha kapencil
Akèh wong nyambut gawé apik-apik padha krasa isin
Luwih utama ngapusi
Wegah nyambut gawé
Kepingin urip méwah
Ngumbar nafsu angkara murka, nggedhekaké duraka
Wong bener thenger-thenger
Wong salah bungah
Wong apik ditampik-tampik
Wong jahat munggah pangkat
Wong agung kasinggung
Wong ala kapuja
Wong wadon ilang kawirangané
Wong lanang ilang kaprawirané
Akèh wong lanang ora duwé bojo
Akèh wong wadon ora setya marang bojoné
Akèh ibu padha ngedol anaké
Akèh wong wadon ngedol awaké
Akèh wong ijol bebojo
Wong wadon nunggang jaran
Wong lanang linggih plangki
Randha seuang loro
Prawan seaga lima
Dhudha pincang laku sembilan uang
Akèh wong ngedol ngèlmu
Akèh wong ngaku-aku
Njabané putih njeroné dhadhu
Ngakuné suci, nanging suciné palsu
Akèh bujuk akèh lojo
Akèh udan salah mangsa
Akèh prawan tuwa
Akèh randha nglairaké anak
Akèh jabang bayi lair nggolèki bapakné
Agama akèh kang nantang
Prikamanungsan saya ilang
Omah suci dibenci
Omah ala saya dipuja
Wong wadon lacur ing ngendi-endi
Akèh laknat
Akèh pengkianat
Anak mangan bapak
Sedulur mangan sadulur
Kanca dadi mungsuh
Guru disatru
Tangga padha curiga
Kana-kéné saya angkara murka
Sing weruh kebubuhan
Sing ora weruh ketutuh
Bésuk yèn ana peperangan
Teka saka wétan, kulon, kidul lan lor
Akèh wong becik saya sengsara
Wong jahat saya seneng
Wektu iku akèh dhandhang diunèkaké kuntul
Wong salah dianggep bener
Pengkhianat nikmat
Durjana saya sampurna
Wong jahat munggah pangkat
Wong lugu kebelenggu
Wong mulya dikunjara
Sing curang garang
Sing jujur kojur
Pedagang akèh kang keplarang
Wong main akèh kang ndadi
Akèh barang karam
Akèh anak karam
Wong wadon nglamar wong lanang
Wong lanang ngasoraké drajaté dhéwé
Akèh barang-barang lumebu luang
Akèh wong kaliren lan wuda
Wong tuku ngglènik kang dodol
Sing dodol akal okol
Wong golèk pangan kaya gabah diinteri
Sing kebat kliwat
Sing telah sambat
Sing gedhé kesasar
Sing cilik kepleset
Sing anggak ketunggak
Sing wedi mati
Sing nékat mbrekat
Sing jerih ketindhih
Sing ngawur makmur
Sing ngati-ati ngrintih
Sing ngedan keduman
Sing waras nggagas
Wong tani ditalèni
Wong dora ura-ura
Ratu ora netepi janji, musna panguwasané
Bupati dadi rakyat
Wong cilik dadi priyayi
Sing mendélé dadi gedhé
Sing jujur kojur
Akèh omah ing ndhuwur jaran
Wong mangan wong
Anak lali bapak
Wong tuwa lali tuwané
Pedagang adol barang saya laris
Bandhané saya ludhes
Akèh wong mati kaliren ing sisihé pangan
Akèh wong nyekel bandha nanging uripé sangsara
Sing édan bisa dandan
Sing bengkong bisa nggalang gedhong
Wong waras lan adil uripé nggrantes lan kepencil
Ana peperangan ing njero
Timbul amarga para pangkat akèh kang padha salah paham
Durjana saya ngambra-ambra
Penjahat saya tambah
Wong apik saya sengsara
Akèh wong mati jalaran saka peperangan
Kebingungan lan kobongan
Wong bener saya thenger-thenger
Wong salah saya bungah-bungah
Akèh bandha musna ora karuan lungané
Akèh pangkat lan drajat padha minggat ora karuan sababé
Akèh barang-barang karam, akèh bocah karam
Bejané kang lali, bejané kang éling
Nanging sauntung-untungé kang lali
Isih untung kang waspada
Angkara murka saya ndadi
Kana-kéné saya bingung
Pedagang akèh alangané
Akèh buruh nantang juragan
Juragan dadi umpan
Sing suwarané seru olèh prabawa
Wong pinter diingar-ingar
Wong ala diuja
Wong ngerti mangan ati
Bandha dadi memala
Pangkat dadi pemikat
Sing sawenang-wenang rumangsa menang
Sing ngalah rumangsa kabèh salah
Ana Bupati saka wong kang asor imané
Patihé kepala judhi
Wong kang atiné suci dibenci
Wong kang jahat lan pinter jilat saya drajat
Pemerasan saya ndadra
Maling lungguh wetengé mblenduk
Pitik angrem saduwuré pikulan
Maling wani nantang kang duwé omah
Begal padha ndhugal
Rampok padha keplok-keplok
Wong momong mitenah kang diemong
Wong jaga nyolong kang dijaga
Wong njamin njaluk dijamin
Akèh wong mendem donga
Kana-kéné rebutan unggul
Angkara murka ngombro-ombro
Agama ditantang
Akèh wong angkara murka
Nggedhèkaké duraka
Ukum agama dilanggar
Prikamanungsan di-iles-iles
Kasusilan ditinggal
Akèh wong édan, jahat lan kélangan akal budi
Wong cilik akèh kang kepencil
Amarga dadi kurbané si jahat kang jajil
Banjur ana Ratu duwé prabawa lan nduwé prajurit
Lan nduwé prajurit
Nagarané ambané saprawolon
Tukang mangan suap saya ndadra
Wong jahat ditampa
Wong suci dibenci
Timah dianggep pérak
Emas diarani tembaga
Dandang dikandakaké kuntul
Wong dosa sentosa
Wong cilik disalahaké
Wong nganggur kesungkur
Wong sregep krungkep
Wong nyengit kesengit
Buruh mangluh
Wong sugih krasa wedi
Wong wedi dadi priyayi
Senengé wong jahat
Susahé wong cilik
Akèh wong dakwa dinakwa
Tindaké manungsa saya kuciwa
Ratu karo Ratu padha rembugan nagara endi kang dipilih lan disenengi
Wong Jawa kari separo
Landa-Cina kari sejodho
Akèh wong ijir, akèh wong cethil
Sing éman ora keduman
Sing keduman ora éman
Akèh wong mbambung
Akèh wong limbung
Selot-seloté mbesuk wolak-waliking jaman teka