Keslametan pangan
Keamanan panganan digunakake minangka disiplin ilmiah sing nggambarake penanganan, persiyapan, lan panyimpenan panganan kanthi cara nyegah penyakit sing ditanggung panganan . Kedadeyan loro utawa luwih kasus penyakit sing padha amarga saka panganan panganan umum dikenal minangka wabah penyakit sing ditrapake panganan. [1] Iki kalebu sawetara rutinitas sing kudu ditindakake supaya ora ana bebaya kesehatan . Kanthi cara iki, keamanan panganan asring tumpang tindih karo pertahanan panganan supaya ora ngrugekake konsumen. Trek ing baris pamikiran iki yaiku keamanan antarane industri lan pasar banjur ing antarane pasar lan konsumen. Nalika nimbang praktik industri karo pasar, pertimbangan keamanan pangan kalebu asal usul panganan kalebu praktik sing ana gandhengane karo label panganan, higienitas panganan, aditif panganan lan residu pestisida, uga kabijakan babagan bioteknologi lan panganan lan pedoman manajemen impor lan ekspor pamrentah inspeksi lan sistem sertifikasi kanggo panganan. Nalika mikir babagan praktik konsumen, pikirane biasane panganan kudu aman ing pasar lan sing dadi perhatian yaiku ngirim lan nyiyapake panganan kanthi aman kanggo konsumen.
Sistem panganan AS diatur dening akeh pejabat federal, negara bagian lan lokal. Wiwit taun 1906, kemajuan gedhe ngasilake panganan sing luwih aman kaya sing bisa dideleng ing bagean ing ngisor iki. Nanging, dikritik amarga kurang "organisasi, alat pangaturan, lan ora ngatasi penyakit sing ditanggung panganan." [2]