King Lear

King Lear punika tragedi ingkang dipunserat déning William Shakespeare ingkang dipunilhami saking mitos Leir of Britain. Ing lakon punika, King Lear mbagi daya lan tanahipun dhumateng putri-putrinipun, Goneril lan Regan, ingkang pura-pura tresna dhumateng piyambakipun kanggé kapentingan piyambak. Putri katelu, Cordelia, nampik kanggé muji palsu dhumateng rama lan lajeng dipunbuwang. Cordelia maringi pangajeng-ajeng ingkang sajati, nanging Lear, ingkang ngajengaken muji, nglebur piyambak. Sampunipun dipunlingsemi déning Goneril lan Regan, Lear dados tanpa griya, edan, lan Raja Prancis, ingkang dados garwa Cordelia, nyerang Britain. Sawetawisipun, Edmund, putra sah saking Gloucester, nglirwakaké sedherekipun lan bapakipun. Lear, Cordelia, lan sawetawis karakter utama palastra kanthi tragis.

King Lear, dening George Frederick Bensell

Lakon menika dipunpentasaken sepisanan wonten ing Dinten Santo Stephen ing warsa 1606, nggadhahi alur lan subalur ingkang sarwa kait mawi tema kekuwasaan politik, ambisi pribadi, lan unsur-unsur campur tangan gaib lan kapercayan pagan. Kajawi punika, modernisasi saking drama menika adhedhasar ing telung publikasi ingkang sampun wonten: quarto taun 1608 (Q1), quarto taun 1619 (Q2), ingkang secara resmi sanes lan adhedhasar (Q1), lan First Folio taun 1623. Versi quarto lan folio saking drama punika gadhah beda ingkang signifikan.

Sanajan drama punika sampun dipunrevisi sasampune Restorasi Inggris kangge nyukani rasa penonton, wiwit abad kaping 19, versi asli Shakespeare sampun dipunrayakaken minangka salah satunggaling karyanipun ingkang ageng. Para aktor ingkang sampun trampil ngupados peran utama lan peran pendhukung, lan drama punika sampun nate dipunadaptasi dhateng macem-macem bentuk. Percy Bysshe Shelley muji King Lear minangka conto paling sampurna saking seni drama wonten ing karyanipun A Defence of Poetry, lan asring dipunsebat minangka salah satunggaling karya sastra ingkang ageng dhapuripun.

Tafsir

Ing buku Shakespeares Doctrine of Nature – A Study of King Lear (1949), John F. Danby ngemot argumen bilih drama menika nyelidiki tegesipun Alam. Tembung alam, alami, lan tak alami katingal langkung saking patang puluh kali ing King Lear, nyoroti debat kontemporer babagan esensi alam, ingkang disimbolake dening pandangan Lear babagan Gledek. Drama menika nyajikeaken pandangan ingkang berlawanan babagan alam manungsa: pandangan pihak Lear, ingkang mencerminkan filsafat Bacon lan Hooker, lan pandangan pihak Edmund, ingkang mirip karo gagasan Hobbes ingkang luwih anyar. King Lear ugi ngemot kontras antarane pandangan babagan Akal liwat diskusi antarane Gloucester lan Edmund babagan astrologi. Konsèp modhèren cenderung luwih nyaman karo rasionalitas pihak Edmund. Rasionalitas ekstrem pihak Edmund dipungambarake minangka bentuk saka kegilaan, mirroring rasa ing kegilaan Lear lan kebodhoan bijak saka si Durna. Pungkasane, drama menika nyoroti pentinge rasa, sawise pengkhianatan akal dening pihak Edmund.