Proklamasi kamardikan Indonésia: Béda antara owahan
Konten dihapus Konten ditambahkan
éjaan, replaced: biasané → biyasané, kerja → makarya (2), militer → militèr (2), muda → mudha (3), pada → padha, Presiden → Présidhèn, sawektu → nalika, Senadyan → Sanajan, televisi → télévisi |
éjaan, replaced: Tentara → Wadya, tentara → wadya, siap → siyap (4), pasukan → prajurit, parte → parté, panembakan → pambedhil, ngumumaké → mbiwara, kedadéyan → kadadéan (2), jroning → sajeroning (11), Istana → Pura (2), Hijria... |
||
Larik 1:
[[Gambar:Indonésia declaration of independence 17 August 1945.jpg|thumb|Soekarno maca naskah Proklamasi sing wis diketik Sajuti Melik lan wis ditandatangani Soekarno-Hatta]]
'''Proklamasi Kamardikan Indonésia''' Jumat, 17 Agustus 1945 Taun Masehi, utawa 17 Agustus 2605 miturut [[taun Jepang]], utawa 17 Ramadan 1365 Taun
== Latar wuri ==
Ing tanggal [[6 Agustus]] [[1945]] sawijining [[bom atom]] ditibakaké ing sadhuwuring kutha [[Hiroshima, Hiroshima|Hiroshima]] Jepang déning [[Amérika Sarékat]] sing wiwit mudhunaké moral semangat
[[Gambar:Indonésian flag raised 17 August 1945.jpg|thumb]]
Soekarno, Hatta minangka pimpinan [[PPKI]] lan [[Radjiman Wedyodiningrat]] minangka mantan ketua [[BPUPKI]] dimaburaké menyang Dalat, 250 km ing sisih wétan segara [[Saigon]], [[Vietnam]] kanggo ketemu [[Terauchi|Marsekal Terauchi]]. Ana kabar yèn
Ing tanggal [[12 Agustus]] [[1945]], [[Jepang]] liwat Marsekal Terauchi ing Dalat, Vietnam, ngandaraké marang Soekarno, Hatta lan Radjiman yèn pamaréntah Jepang bakal énggal mènèhi kamardikan marang Indonésia lan proklamasi kamardikan bisa
Rong dina sabanjuré, wektu Soekarno, Hatta lan Radjiman bali menyang tanah air saka Dalat, [[Sutan Syahrir]] ndhesek supaya Soekarno énggal mroklamasèkaké kamardikan amarga nganggep asil patemon ing Dalat minangka tipu muslihat Jepang, amarga Jepang nalika-wektu wis kudu nyerah marang Sekutu lan kanggo nyelaki anané perpecahan
Soekarno durung yakin yèn Jepang pancèn wis nyerah, lan proklamasi kamardikan RI wektu iku bisa ndadèkaké wutahing getih sing akèh, lan bisa duwé akibat fatal yèn para pejuang Indonésia durung
[[Gambar:Indonésia flag raising witnesses 17 August 1945.jpg|thumb]]
Ing tanggal [[14 Agustus]] [[1945]] Jepang nyerah marang [[Sekutu]].
Soekarno lan Hatta nekani panguwasa militèr Jepang (''Gunsei'') kanggo konfirmasi ing kantoré ing ''Koningsplein'' (Medan Merdeka). Ananging kantor kasebut kothong.
Larik 21:
Soekarno lan Hatta bebarengan Soebardjo sabanjuré lunga menyang kantor ''Bukanfu'', [[Maeda Tadashi|Laksamana Muda Maeda]], ing Dalan Medan Merdeka Utara (Rumah Maeda ing Jl Imam Bonjol 1). Maeda nyambut kerawuhan rombongan iki kanthi ucapan slamet wis kasil ing Dalat. Sinambi njawab yèn dhèwèké durung nampa konfirmasi sarta isih nunggu instruksi saka Tokyo. Samulihé saka Maeda, Soekarno lan Hatta énggal nyiapaké patemon Panitia Persiapan Kamardikan Indonésia (PPKI) ing jam 10 pagi 16 Agustus ésuké ing kantor Jalan Pejambon No 2 kanggo ngrembug sing magepokan karo persiapan Proklamasi Kamardikan.
Sedina sawisé iku, gejolak tekanan sing ménginaké ''pengambilalihan'' kakuwasan déning Indonésia tansaya ndadra, dilancaraké déning para pemuda saka manéka golongan. Rapat PPKI ing 16 Agustus jam 10 ésuk ora
==== Prastawa Rengasdengklok ====
Para pemuda pejuang, klebu [[Chaerul Saleh]], [[Sukarni]], lan [[Wikana]] sing kobong semangat heroismené sawisé dhiskusi karo [[Tan Malaka|Ibrahim gelar Datuk Tan Malaka]] sing kagabung
<!--
Di Jakarta, golongan muda, Wikana, dan golongan tua, yaitu [[Ahmad Subardjo|Mr. Ahmad Soebardjo]] melakukan perundingan. Mr. Ahmad Soebardjo nyetujoni kanggo memproklamasikan kamardikan Indonésia di Jakarta. maka diutuslah Yusuf Kunto kanggo mengantar Ahmad Soebardjo ke [[Rengasdengklok]]. Mereka menjemput Ir. Soekarno dan Drs. Moh. Hatta kembali ke Jakarta. Mr. Ahmad Soebardjo berhasil meyakinkan para pemuda kanggo ora terburu - buru memproklamasikan kamardikan. Sewis tiba di Jakarta, mereka pulang kerumah masing-masing. Mengingat bahwa hotèl Des Indes (sekarang kompleks pertokoan di Harmoni) ora dapat digunbakal kanggo patemon sewis pukul 10 malam, maka tawaran Laksamana Muda Maeda kanggo menggunbakal rumahnya (sekarang gedung muséum perumusan teks proklamasi) minangka tempat rapat PPKI diterima déning para tokoh Indonésia.
Larik 41:
Perundingan antara golongan muda dan golongan tua jroning penyusunan teks Proklamasi Kamardikan Indonésia berlangsung pukul 02.00 - 04.00 dini dina. Teks proklamasi ditulis di ruang mbakal di kediaman Soekarno, Jl. Pegangsaan Wétan 56 Jakarta. Para penyusun teks proklamasi itu adalah Ir. Soekarno, Drs. Moh. Hatta, dan Mr. Ahmad Soebarjo. Konsep teks proklamasi ditulis déning Ir. Soekarno sendiri. Di ruang depan, hadir B.M Diah Sayuti Melik, Sukarni dan Soediro. Sukarni mengusulkan agar sing menandatangani teks proklamasi itu adalah Ir. Soekarno dan Drs. Moh. Hatta atas jeneng bangsa Indonésia. Teks Proklamasi Indonésia itu diketik déning Sayuti melik. Pagi dinanya, 17 Agustus 1945, di kediaman Soekarno, [[Jalan Pegangsaan Wétan 56]] wis hadir antara lain [[Soewirjo]], [[Wilopo]], [[Gafar Pringgodigdo]], [[Tabrani]] dan [[SK Trimurti|Trimurti]]. Acara diwiwit ing pukul 10:00 dengan pembacaan proklamasi déning Soekarno dan disambung pidato singkat tanpa teks. Kemudian bendera Merah Putih, sing wis dijahit déning bu Fatmawati, dikibarkan, disusul dengan sambutan déning [[Soewirjo]], wakil walikutha Jakarta saat itu dan [[dr. Moewardi|Moewardi]], pimpinan [[Barisan Pelopor]].
Ing awalnya [[SK Trimurti|Trimurti]] diminta kanggo menaikkan bendera namun ia menolak dengan alasan pengerekan bendera sebaiknya dilakukan déning seorang prajurit. Déning sebab itu ditunjuklah [[Latief Hendraningrat]], seorang prajurit [[PETA]], dibantu déning [[Soehoed]] kanggo tugas tersebut. Seorang pemudi muncul dari belbakalg membawa nampan berisi bendera Merah Putih ([[Sang Saka Merah Putih]]), sing dijahit déning [[Fatmawati]] beberapa dina sebelumnya. Sewis bendera berkibar, hadirin menyanyikan lagu [[
Sewis upacara selesai berlangsung, kurang luwih 100 orang anggota [[Barisan Pelopor]] sing dipimpin S.Brata datang terburu-buru karena mereka ora mengetahui perubahan tempat mendadak dari Ikada ke Pegangsaan. Mereka menuntut Soekarno mengulang pembacaan Proklamasi, namun ditolak. Akhirnya Hatta memberikan amanat singkat marangmereka.<ref>''ibid''</ref>
Larik 58:
:''Hal-hal jang mengenai pemindahan kekoeasaan d.l.l., diselenggarbakal''{{br}}
:''dengan tjara seksama dan
:::''Djakarta, dina 17 boelan 8 tahoen 05''{{br}}
Larik 72:
{{Multi-listen end}}
{{sample box end}}
Tèks ing ndhuwur minangka kasil ketikan saka '''Sayuti Melik''' (utawa ''Sajoeti Melik''), salah siji tokoh pemuda sing mèlu andil
::::::::''<u>Proklamasi</u>''
Larik 79:
:''Hal-hal sing mengenai pemindahan kakuwasan d.l.l., diselenggarbakal''
:''dengan cara saksama dan
:::''Jakarta, dina 17, bulan 8, taun 45''
Larik 86:
== Pèngetan 17 Agustus ==
Saben taun ing tanggal 17 Agustus, rakyat Indonésia mèngeti Dina Proklamasi Kamardikan iki kanthi meriah. Wiwit saka [[Panjat pinang|lomba panjat pinang]], [[mbakal kerupuk|lomba mbakal kerupuk]], nganti upacara militèr ing [[
=== Lomba-lomba tradisional ===
Perlombaan sing kerep ana
* [[Panjat pinang|Jambéan]]
* [[Balap bakiak]]
Larik 98:
* [[Perang bantal]]
* [[Pemecahan balon]]
* [[Pengambilan koin
* [[Lari Kelereng]]
=== Pèngetan Dhetik-dhetik Proklamasi ===
Pèngetan detik-detik Proklamasi ing
== Rujukan ==
|