DNA: Béda antara owahan

DNA kapérang saka rong ler lawé sing silih mluntu mbentuk struktur [[heliks|heliks dhobel]]. Ing struktur heliks dhobel, orièntasi ranté nukleotida ing lawé sijiné walikan karo orièntasi nukleotida lawé liyané. Iki disebut minangka ''antiparalel''. Saben lawé kapérang saka wrangka utama, minangka struktur utama, lan basa nitrogen, sing silih interaksi karo lawé DNA sijiné ing heliks. Rong ler lawé ing heliks dhobel DNA disawijikaké déning talènan hidrogen antarané basa-basa sing ana ing rong lawé kasebut. Papat basa sing ditemokakétinemu ing DNA ya iku [[adenin]] (dilambangaké A), [[sitosin]] (C, saka '''''c'''ytosine''), [[guanin]] (G), lan [[timin]] (T). Adenin tetalènan hidrogen karo timin, éwadéné guanin tetalènan karo sitosin.

[[Èlmu forensik|Èlmuwan forensik]] bisa migunaaké DNA sing ana ing njeron [[getih]], [[semèn (biologi)|semèn utawa mani]], [[kulit]], [[idu]] utawa [[rambut]] sing kari ing papan kadadèan kajahatan kanggo ngidhèntifikasi kacocogan marang wong sing disujanani, sawijining prosès sing disebut [[fingerprinting genetika]] utawa pamrofilan DNA (''DNA profiling''). Ing pamrofilan DNA dawa rélatif saka pérangan DNA sing dibalèni kaya [[short tandem repeats]] lan [[minisatelit]], dibandhingaké. Pamrofilan DNA dikembangaké ing taun [[1984]] déning genetikawan Inggris [[Alec Jeffreys]] saka [[Universitas Leicester]], lan sepisanan dipigunaaké kanggo ndakwa [[Colin Pitchfork]] ing taun [[1988]] ing kasus [[pepati Enderby]] ing [[Leicestershire]], [[Inggris]]. Akèh yurisdiksi mbutuhaké kadakwa saka kajahatan tinentu kanggo nyedhiyakaké sawijining conto DNA kanggo dilebokaké ing ''database'' komputer. Iki wis mbiyantu invèstigator ngrampungaké kasus suwé ing ngendi sing nglakoni tindak kadurjanan ora diweruhi lan mung conto DNA sing tinemu ing papan kadadèan (utamané ing kasus [[ruda peksa]] antarané wong sing ora dikenal). Metodhe iki dadi salah siji tèknik paling dipercaya kanggo ngidhèntifikasi sawijining pelaku kadurjanan, nanging ora mesthi sampurna, upamané yèn ora ana DNA sing bisa ditemokakétinemu, utawa yèn papan kadadéan kena kontaminasi DNA saka akèh wong.

DNA sepisanan kasil dimurnèkaké ing taun 1868 déning èlmuwan Swiss [[Friedrich Miescher]] ing [[Tubingen]], [[Jèrman]], sing mènèhi jeneng ''nuclein'' kanthi dhasar panggonané ing njeron inti sel. Sanajan mangkono, panlitèn marang peranan DNA ing njeron sel anyar diwiwiti ing awal abad 20, bebarengan karo ditemokakétinemu postulat genetika [[Gregor Mendel|Mendel]]. DNA lan [[protein]] dianggep rong molekul sing paling mungelaké minangka panggawa sifat genetis adhedhasar téori kasebut.