Hedonisme: Béda antara owahan

Témbung hedonisme dipunpéndhét saking Basa [[Yunani]] {{polytonic|ἡδονισμός}} ''hēdonismos'' saking akar témbung {{polytonic|ἡδονή}} ''hēdonē'', tégésipun "kesenangan".<ref name="Napel">Henk ten Napel.2009, Kamus Teologi. Jakarta: BPK Gunung Mulia. Hlm. 158.</ref> Paham punika nggadahi daya njlentrehakén inggih punika saé punapa ingkang muasaken kékarépan [[manusiamanungsa]] lan punapa ingkang ningkatakén kuantitas kabungahan punika piyambak.<ref name="Bertens">Dr. K. Bertens.2000, Etika. Jakarta: Gramedia. Hlm. 235-238.</ref>

Hedonisme tuwuh ing wiwit sejarah filsafat sawetawissawatawis [[taun 433 SM]].<ref name="Bertens"/> Hedonisme karep mangsuli pitakenan [[filsafat]] "punapa ingkang dados punika ingkang sae kanggekanggé manungsa ?" <ref name="Bertens"/> punika dipunwiwiti kaliyan Sokrates ingkang nangkletaken babagan punapa ingkang dados kasunyatanipun dados ancas pungkasan manungsa .<ref name="Bertens"/> Lalu [[Aristippos]] saking [[Kyrene]] [[(433-355 SM)]] mangsuli manawi ingkang dados sapunika ingkang sae kanggekanggé manungsa inggih punika kabungahan .<ref name="Bertens"/> Aristippos maparaken manawi manungsa ing masa alitipun asring madosi kabungahan lan manawi boten ngayuh, manungsa punika badhé madosi sesuatu ingkang sanès punika. Pandangan babagan 'kabungahan' (hedonisme) punika dipunlajengaken tiyang [[filsuf]] Yunani ingkang asmanipun [[Epikuros]] [[(341-270 SM)]].<ref name="Bertens"/> Miturut, tindakan manungsa ingkang madosi kabungaha inggih punika kodrat alamiah.<ref name="Bertens"/> Manawi mekaten, hedonisme [[Epikurean]] langkung amba manawi boten nyakup kabungahan rohani kemawon—kadasta Kaum Aristippos--, manawi kabungahan rohani ugi, kadasta kawatesan jiwa saking keresahan.<ref name="Bertens"/>

Aristippus ningali kabungahan dados hal aktual, tegesipun kabungahan kedadosankadadosan sapunika lan ing ngriki .<ref name="Bertens"/> Kabungahan boten sebuah masa kapengker utawi masa ngajeng. Miturut, masa kapengker namung ingatan manawi babagan kabungahan (hal ingkang sampun boten wonten)lan masa ngajeng ingih punika hal ingkang ndereng gamblang.<ref name="Bertens"/>

[[Epikuros]] lahir taun [[342 SM]] ing kota [[Yunani]], [[Samos]], lan sedaséda ing [[Atena]] [[taun 270 SM]].<ref name="Suseno.">Franz Magnis-Suseno.1997, 13 Tokoh Etika. Yogyakarta: Kanisius. Hlm. 49-50.</ref> Ajaran Epikuros menitikberatkan persoalan kenikmatan.<ref name="Bertens"/><ref name="Suseno."/> punapa ingkang sae inggih punika segala sesuatu ingkang pikantok kenikmatan, lan punapa ingkang ala inggih punika segala sesuatu ingkang nghasilaken ketidaknikmatan.<ref name="Suseno."/> Namun demikian, bukanlah kenikmatan yang tanpa aturan ingkang dipunjunjung Kaum [[Epikurean,]] sanesipun kenikmatan ingkang dipunpahmi secara ndalam.<ref name="Bertens"/> Kaum Epikurean mbentenaken kekarepan alami ingkang dipunbetahaken (kadasta makan) lan kekarepan alami ingkang boten dipunbetahaken ( kadasta panganan ingkang sekeca ), serta kekarepan sia-sia (kadasta banda ingkang kalangkungan ).<ref name="Bertens"/> Keinginan kawiwitan kedhah dipunpuasaken lan pemuasanipun secara kawates nyebabajen kawatesan kabungahan ingkang paling ageng. manawi mekaten punika kauripan sederhana kaprayogakaken déning Epikuros.<ref name="Bertens"/> Ancasipun kanggekanggé gayuh [[''Ataraxia'']], inggih punika ketenteraman jiwa ingkang tenang, kebebasan saking perasaan risau, lan kahanan seimbang.<ref name="Bertens"/><ref name="Suseno."/>