Albertus Magnus
Albertus Magnus (1193? – 15 November 1280), uga ditepungi minangka Santo Albertus Agung lan Albert saka Koln iku siji biarawan Ordo Dominikan sing dadi misuwur amarga kawruh universalé lan advokasi kaanan tentrem antarané èlmiah lan agama. Panjenengané dianggep salah siji filsuf Jerman gedhé dhéwé lan teolog saka Jaman Patengahan. Panjenengané wujud murid pisanan saka Jaman Patengahan sing migunakaké filosofi Aristoteles sajeroning pamikiran Kristen nalika mangsa iku. Katulik ngurmati panjenengané minangka Dhoktor Gréja, siji ing antarané 33 wong mawa gelar mau.
| Albertus Magnus | |
|---|---|
 Albertus Magnus (fresco, 1352, Treviso, Italia). | |
| Miyos | 1193, Lauingen, Bavaria |
| Tilar donya | 1280, Cologne |
| Dinten pèngetan | 15 November |
 Portal Santo
| |
Pranala njaba
besut| Wikimedia Commons duwé médhia ngenani Albertus Magnus. |
- Artikel Catholic Encyclopedia
- Albertus Magnus: "The secrets of the virtues of Herbs, Stones and Certain Beasts". Published in 1604 in England. Full original online version of Virtue of Herbs, Stones and Beasts
| Artikel iki minangka artikel rintisan. Kowé bisa ngéwangi Wikipédia ngembangaké. |