Babad Tanah Pacitan

(Kaelih saka Babat Tanah Pacitan)

Babad Tanah Pacitan iku karya sastra Jawa kang ngamot sajarahé Kutha Pacitan ing Jawa iring wétan. Babad iki ditulis déning Mas Sadriya Wiyana.[1]

Sekar Dandhanggula:

  • Wuse ingsun mangan pace
  • saking Setroketipo, kaya husada
  • sirna kabèh susah ing ngong
  • wasana ngadika rum
  • heh Ketipo, pacemu dadi
  • jalaran ingsun tampa
  • rohmate Hyang Agung
  • pacenira, seger sumyah awak mami
  • tyas ingsun nerawang padhang.

II:

  • Setroketipo, manira jani
  • yen lakonku pamase
  • bisa jumeneng pamase
  • sira sun ganjar lungguh
  • pangkat bupati, bocah mami
  • pan padha saidana
  • lamun ingsun limud
  • poma padha angelingna
  • matur nuwun, sujud hing ngarsane gusti
  • sira Setroketipo.

Cathetan:

  • Wuse=sesudah, husada=obat, rum=alus dan ramah, manira=aku, pamase=raja, saidana=menjadi saksi, limud=lupa.

Réferènsi besut

  1. Sejarah Raden Tumenggung Setrowidjojo I (1757-1812) dan II (1812-), disalin dening R. Imam Soejono

Uga delengen besut

Pranala njaba besut