Istiklâl Marsi

Istiklâl Marsi iku lagu kabangsané Turki kang resminé kalaksanan ing tanggal 12 Maret 1921-rong setengah taun sadurungé pangadegané Republik Turki ing tanggal 29 Oktober 1923. Lagu iki cinipta déning Mehmet Âkif Ersoy lan dikomposisi déning Osman Zeki Üngör. Isiné mligi prakara katresnan marang Turki.

Sajarah besut

Sapungkuré Kakaisaran Ottoman dianakaké kompetisi nasional kanggo nemtokaké komposisi asli lagu kabangsan. Ana 724 puisi kang diajokaké. Mehmet Akif Ersoy, sawijining penyair kondhang wektu semana, nulak mèlu amarga anané bebungah dhuwit. Dhèwèké banjur diundang lan diyakinaké déning parlemèn supaya nulis syair, ora usah mikir soal bebungahé. Sepuluh bait syair tinulis déning Ersoy kapilih kanthi mutlak déning Dhéwan Agung Nasional Turki sawisé dibiji déning komité parlemèn; bebungahé banjur diparingaké marang paguyuban vèteran. Sawisé iku, patlikur panggubah lagu (komposer) mèlu kompetisi ngripta komposisi musik laguné kang cocog kanggo sawijining lagu kabangsan. Wusanané dhéwan nembé bisa rapat ing taun 1924 (amarga anané Perang Kamardikan Turki), lan ngesahaké musik karangan Ali Rıfat Çağatay.

Tèks besut

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl
Kahraman ırkıma bir gül!... Ne bu şiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl,
Hakkıdır, hakk’a tapan, milletimin istiklâl!
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım;
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar.
Medeniyyet!“ dediğin tek dişi kalmış canavar
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın!
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana va´dettiği günler hakk´ın;
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.
Bastığın yerleri „toprak“ diyerek geçme, tanı!
Düşün, altında binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı;
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şuheda fışkıracak toprağı sıksan, şuheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.
Ruhumun senden, ilahi, şudur ancak emeli;
Değmesin mabedimin göğsüne na-mahrem eli!
Bu ezanlar-ki şahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli
O jaman vecd ile bin secde eder-varsa-taşım
Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-i mücerred gibi yerden na´şım;
O jaman yükselerek arşa değer belki başım!
Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal;
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal!
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, hakk’a tapan milletimin istiklal!

Alihbasa besut

Pranala njaba besut