Proklamasi kamardikan Indonésia: Béda antara owahan

Konten dihapus Konten ditambahkan
Top4Bot (parembugan | pasumbang)
→‎Latar wuri: éjaan using AWB
Top4Bot (parembugan | pasumbang)
éjaan using AWB
Larik 26:
Para pemuda pejuang, klebu [[Chaerul Saleh]], [[Sukarni]], lan [[Wikana]] sing kobong semangat heroismené sawisé dhiskusi karo [[Tan Malaka|Ibrahim gelar Datuk Tan Malaka]] sing kagabung jroning gerakan pendhem kélangan kasabaran, lan ésuk umun=umun tanggal [[16 Agustus]] [[1945]] bebarengan Shodanco Singgih, salah siji anggota PETA, lan pemuda liya, nggawa Soekarno (karo [[Fatmawati]] lan [[Guntur]] sing isih umur 9 bulan) lan Hatta, menyang Rengasdengklok, sing sabanuré misuwur minangka [[prastawa Rengasdengklok]]. Tujuané ya iku supaya Ir. Soekarno lan Drs. Moh. Hatta ora kapengaruhan déning Jepang. Jroning patemon iku para pemuda ngupaya ngyakinaké Soekarno yèn Jepang wis takluk lan para pejuang wis siap kanggo nglawan Jepang, kanthi résiko apa waé.
<!--
Di Jakarta, golongan muda, Wikana, dan golongan tua, yaitu [[Ahmad Subardjo|Mr. Ahmad Soebardjo]] melakukan perundingan. Mr. Ahmad Soebardjo nyetujoni kanggo memproklamasikan kamardikan Indonésia di Jakarta. maka diutuslah Yusuf Kunto kanggo mengantar Ahmad Soebardjo ke [[Rengasdengklok]]. Mereka menjemput Ir. Soekarno dan Drs. Moh. Hatta kembali ke Jakarta. Mr. Ahmad Soebardjo berhasil meyakinkan para pemuda kanggo ora terburu - buru memproklamasikan kamardikan. Sewis tiba di Jakarta, mereka pulang kerumah masing-masing. Mengingat bahwa hotelhotèl Des Indes (sekarang kompleks pertokoan di Harmoni) ora dapat digunbakal kanggo patemon sewis pukul 10 malam, maka tawaran Laksamana Muda Maeda kanggo menggunbakal rumahnya (sekarang gedung muséum perumusan teks proklamasi) minangka tempat rapat PPKI diterima déning para tokoh Indonésia.
 
==== Patemon Soekarno/Hatta dengan Jenderal Mayor Nishimura dan Laksamana Muda Maeda ====
 
Malam dinanya, Soekarno dan Hatta kembali ke Jakarta. Mayor Jenderal [[Moichiro Yamamoto]], Kepala Staf Tentara ke XVI (Angkatan Darat) sing dadi Kepala pamaréntahan militer Jepang (''Gunseikan'') di [[Hindia Belanda]] ora mau menerima Sukarno-Hatta sing diantar déning [[Maeda Tadashi]] dan memerintahkan agar Mayor Jenderal [[Otoshi Nishimura]], Kepala Departemen Urusan Umum pamaréntahan militer Jepang, kanggo menerima kedatangan rombongan tersebut. Nishimura mengemukbakal bahwa sejak siang dina tanggal [[16 Agustus]] [[1945]] wis diterima perintah dari Tokio bahwa Jepang harus menjaga ''status quo'', ora dapat memberi ijin kanggo mempersiapkan proklamasi Kamardikan Indonésia minangkamana wis dijanjikan déning Marsekal Terauchi di Dalat, Vietnam. Soekarno dan Hatta menyesali keputusan itu dan menyindir Nishimura apakah itu sikap seorang perwira sing bersemangat Bushido, ingkar janji agar dikasihani déning Sekutu. Akhirnya Sukarno-Hatta meminta agar Nishimura jangan menghalangi kerja PPKI, mungkin dengan cara pura-pura ora tau. Melihat perdebatan sing panas itu Maeda dengan diam-diam meninggalkan ruangan karena diperingatkan déning Nishimura agar Maeda mematuhi perintah Tokio dan dia mengetahui minangka perwira penghubung Angkatan Laut (Kaigun) di daerahlaladan Angkatan Darat (Rikugun) dia ora punya wewenang memutuskan.
 
Sewis dari rumah Nishimura, Sukarno-Hatta menuju rumah [[Maeda Tadashi|Laksamana Maeda]] (kini Jalan Imam Bonjol No.1) diiringi déning Myoshi guna melakukan rapat kanggo menyiapkan teks [[Proklamasi]]. Sewis menyapa Sukarno-Hatta sing ditinggalkan berdebat dengan Nishimura, Maeda mengundurkan diri menuju kamar tidurnya. Penyusunan teks Proklamasi dilakukan déning Soekarno, M. Hatta, Achmad Soebardjo dan disaksikan déning [[Soekarni]], [[B.M. Diah]], Sudiro (Mbah) dan Sayuti Melik. Myoshi sing setengah mabuk duduk di kursi belbakalg mendengarkan penyusunan teks tersebut tetapi kemudian ada kalimat dari Shigetada Nishijima seolah-olah dia ikut mencampuri penyusunan teks proklamasi dan menyarankan agar pemindahan kakuwasan itu hanya berarti kakuwasan administratif. Tentang hal ini Bung Karno menegaskan bahwa pemindahan kakuwasan itu berarti "transfer of power". Bung Hatta, Subardjo, B.M Diah, Sukarni, Sudiro dan Sajuti Malik ora ada sing membenarkan klaim Nishijima tetapi di beberapa kalangan klaim Nishijima isih didengungkan.