'''Surat Ar Ruum''' ([[basa Arab]]: '''الرّوم''') iku surat kaping 30 [[Al-Qur’an]]. Tegesé "[[bangsa Romawi|Romawi]]". Surat iki dumadi saka 60 ayat lan kalebu golongan surat-surat [[Makkiyah]]. Surat iki diudhunake sawisesawisé [[surat Al Insyiqaq]]. Dijenengake ''Ar-Rum'' sing tegesetegesé ''[[Romawi|Bangsa Romawi]]'' (Bizantium), amarga ing wiwitan surat iki, ya iku ayat 2, 3 lan 4 ({{Quran-usc|30|2}}-{{Quran-usc|30|4}}) ana ramalan Al-Qur'an ngenani kakalahan lan banjur kamenangan bangsa Romawi marang bangsa [[Pèrsi]].
== Pokok-pokok isi ==
# Kaimanan: Bukti-bukti [[rasul|kerasulan]] Nabi [[Muhammad]] kanthi maringi katrangan gaib kaya ramalan menangé manèh bangsa Romawi marang krajan Pèrsi; bukti-bukti ka-Esaan Allah sing ana ing alam minangka makhlukmakluk-É lan kedadéyankadadéan-kedadéyankadadéan ing alam; bukti-bukti bener anané dina bangkit; conto-conto lan sanépa sing njelasaké yèn berhala-berhala lan sembahan-sembahan iku ora bisa nulung lan mènèhi manfaat marang penyembah-penyembahé.
# Hukum-hukumukum: Kewajiban nyembah [[Allah]] lan ngakoni ka-EsaanNé amarga bab iku sarujuk karo fitrah manungsa; kewajibankuwajiban dakwah; kewajibankuwajiban mènèhi nafkah (sedhekah) marang kaum kerabat, fakir miskin, musafir lan sapanunggalané; larangan mèlu wong musyrik; hukumukum [[riba]].
# Kisah-kisah: Warta mgenani bangsa Romawi minangka sawijining umat sing nganut agama senadyansanadyan dikalahaké wiwitané déning krajan [[Pèrsi]] sing nyembah [[geni]] wekasané bisa menang manèh.
# Liya-liya: Manungsa umumélumrahé asipat gembira lan bangga yèn antuk nikmat lan putus asa yèn nampa musibah, kajaba wong- wong sing iman; kewajibankuwajiban rasul mung dhakwah; kedadéyankadadéan-kedadéyankadadéan sing dialami déning umat-umat sing luwih dhisik pasisirs dadi ''i'tibar'' lan pelajaranwulangan tumrap ummat sing sabanjuré.
