Carita cekak: Béda antara owahan
Konten dihapus Konten ditambahkan
→Tuladha Crita Cekak: éjaan, replaced: mujudake → minangka |
→Tuladha Crita Cekak: éjaan, replaced: daftar → pratélan, Dene → Déné, dhewe → dhéwé (2), dipun → dipun (3) |
||
Larik 15:
TAYUB MBAH JO
Jayus pancen aneh. Nanging dudu Jayus yèn ora aneh. Kaya kelakuane sing keri-keri iki. Dhèwèké
Oleh sewulan anggone dadi penyiar tayub mbah Jo, acara iku dadi acara idola ing wewengkon Bojanagara. Jam rolas awan nganti jam loro. Pas usume wong-wong padha leren makarya. Jayus laop-laop mbedhah surasane gendhing kang bakal diputer. Kadhang ya ditambah banyolanne kang khas. Seger.
“Caping nggunung punika nyariosaken salah setunggile pemudha anak nagari kang rumiyinipun kesrakat. Tumut berjuang. Manggen wonten ing dhusun-dhusun. Déning tiyang dhusun
“O, akèh. Malah jaman saiki saya akèh. Coba eling-elingen sapa sing bengak-bengok nalika usum kampanye kae?”
“Wahh… lha yèn punika ngaten pun pedamelanipun ngoten ta, Mbah…”
Larik 45:
“Yèn ngoten nggih rekaos. Mangka mengke jejerane rak namung tiyang sekawan klebet, Mbah Jo. Lha sanese boten kumanan …”
“Nggih punika sadaya sareng mawon. Ngga Mbah ….”
Mbah Jo diseret déning ibu-ibu kang nembé gladhen mau menyang panggonan poto. Pun ngaten mawon, Mbah Jo wonten ing tengah, sing tiga linggih sandhinge.
“Lha dadose KTP mengke dos pundi?” sing arepe moto malih bingung.
“Pun ta sadados-dadose kula nggih purun. Anggere fotone sareng kalih, mbah Jo. Sebab kiyambake punika angger siaran ajeg mbela kaum wanita. Kula remen sanget. Gendhing-gendhing sing ajeg nyuraosaken sindiran kangge wanita
“Dos pundi punika, pak Lurah?” sing moto protes menyang pak lurah.
“Wis turutana ae karepe ibu-ibu iku kareben marem.”
Larik 61:
“Nggih, Pak…”
Pranyata, Mbah Jo dhéwé ya marem weruh asile potone. Dhèwèké mutusake yèn ora arepe njaluk dibaleni anggone poto. Bene iku ae. Sing bingung ya ben bingung. Mandhak ming foto ae kok dadi masalah ….
“Lho, mas…’ jebule sampeyan ta, Mbah Jo iku?:” sawenehe wartawan kang arepe ngliput kedaeyan iku malih bingung. Jebul kang arepe diwawancarai ana penyiar radio diperkosa ibu-ibu mau kok kancane
gumun “Geneya? Ng ta?”
“Apa ora malah mundur? Sastrawan tulis malih dadi sastrawan lesan?”
“Apane sing mundur? Paling sing kandha kaya mangkono rak wong-wong tukang nggawe teori kae? “
“Sastra lesan apa bisa dadi sastra Cyber, Mas? Saiki rak jamane sastra Cyber?”
“Coba sing ngaku sastra Cyber mau nggawe-a pooling menyang internet utawa liyané. Pira jumlah pembacane? Ngko terus dibandhingake karo jumlah penggemarku. Wong-wong kae isane mung teori, upama nyithak bata, dhèwèké pintere nggawe cithakan kang apik. Ning bareng didhasarake ing pasar? Pusss, sing tuku mung siji loro. Lha yèn kaya mangkono rak malah mundur. Secara tehnologi dhèwèké unggul. Nanging kepriye carane amrih sastra tulis bali kuncara, malah ora dipikirake. Akhire asil karyane mung ngebaki perpustakaan-perpustakaan, bale basa. Blas gak ana sing ndemok, kejaba sing nulis
“Karepmu?”
“Karepku kwalitas ya dipikirake. Nanging pasar kanggo kelangsungan uripé media kang dadi ajang kreatifitas direwangi mbudidaya kepriye amrih lestarine. Yèn kaya mangkono rak imbang ta? Teori matenga nganti ndalu yèn ajang kreatifitase mampet, sapa sing rugi?”
| |||