Réyog: Béda antara owahan

[[Seni]] Réyog Panaraga kasusun saka sawetara ''rerangkèn'' 2 nganti 3 jogèd pambuka. Jogèdan kapisan lumrahé dipentasaké déning 6 nganti 8 priya gagah kendel sing klambènan warna [[ireng]] lan rainé dipolèsi warna [[abang]]. Para panjogèd iki nggambaraké sosok [[singa]] sing kendel. Sawisé ana jogèdan sing dipentasaké déning 6 nganti 8 bocah wadon sing numpaki [[jaran]]. Ing réyog tradhisional, para juru jogèd iki lumrahé diperanaké déning wong-wong lanang sing nganggo klambi wadon. Jogèdan iki diarani tayuban jaran képangan. Jogèdan pambuka liyané yèn ana lumrahé dipentasaké déning bocah cilik sing mentasaké adheganadegan lucu. Bocah lucu iku kasebat [[Bujangganong]]. Bujangganong di jénéngake ngono amarga saka cariosè bujangganong ora krama lan bathukè nonong.

Sawisé jogèdan pambuka bubar, lagèk dituduhaké adheganadegan inti sing isiné gumantung karo prastawa sing mentasaké seni réyog. Yèn gandhèngané karo kawinan, banjur adheganadegan asmara sing dipentasaké, yèn tetakan ya lumrahé carita laga.

AdheganAdegan ing seni réyog lumrahé ora miturut skénario sing kasusun rapi. Mesthi ana interaksi antara juru main lan sang [[dhalang]] (lumrahé pamimpin rombongan) lan sok-sokan karo penonton. Kadhangkala juru main sing lagi pentas bisa digantèni karo juru main liyané yèn dhèwèké kesel. Sing utama ing seni pementasan réyog iku bèn sang penonton marem.

AdheganAdegan pungkasan iku arupa singa barong, para pemainé nganggo topèng awujud [[endhas ]][[singa]] mawa makutha sing dipahési mawa [[wulu]]-wulu [[merak]] lan ana ndas [http://jv.wikipedia.org/wiki/Merak|merak] ing dhuwur singo barong. Topèng iki aboté bisa nganti 60 kg. Topèng sing abot iki digawa karo penontoné mawa dicokot karo untuné. Sing ngangkat kudu sing wis kuwat lan bisané katekan kudu karo latihan sing abot lan dipracayani uga bisané olèh déning latihan spiritual kaya ta pasa lan yasa tapa.