Cèlèng
Cèlèng ya iku sebutan umum kanggo babi alasan lan mligi ing tanah Jawa ngrujuk marang spésies Sus scrofa. Cèlèng dadi leluhuré babi kang diternakaké (Sus domesticus). Sebarané cèlèng saka alas-alas ing Éropa Tengah, Mèditèrania, laladan Asia nganti tekan Indonésia. Cèlèng kalebu ing kulawarga Suidae. Anak cèlèng diarani genjik.
| Cèlèng Kalamangsa: Early Pleistocene–Holocene | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Cèlèng | |
Klasifikasi ngèlmiah 
| |
| Karajan: | Animalia |
| Filum: | Chordata |
| Klas: | Mammalia |
| Ordho: | Artiodactyla |
| Famili: | Suidae |
| Génus: | Sus |
| Spésies: | S. scrofa |
| Jeneng binomial | |
| Sus scrofa Linnaeus, 1758 [2] | |
| |
| Sebaran cèlèng | |
| Sinonim | |
|
Sinonim spésies[3]
| |
Wedharan
besutCèlèng kang gedhé boboté bisa nganti 200 kg kanggo cèlèng diwasa lanang, dawa 1,8 mèter. Déné ing Indonésia dawané watara 1,5 mèter, dawané kuping 200–300 mm lan dedegé 600–750 mm.
Pakulinan
besutCèlèng bisa dadi galak nalika ing kaanan kepèpèt, umpamané nalika babon cèlèng ngreksa genjiké saka bebaya, nganggo siyung ing cunguré.
Ing kabudayan
besut_A._E._Wardrop_I.png)
Cèlèng kalebu kéwan kang dadi ama tumrap wong tani lan populasiné uga akèh. Bebedhag cèlèng dadi kegiatan kang ing sapérangan papan dadi tradhisi.
Ing Jawa, cèlèng uga tumangkar blasteran karo babi jinis liya, ya iku babi bagong (S. verrucosus), lan ing papan liya menawa uga babi jénggot (S. barbatus) lan babi Sulawesi (S. celebensis).[4]
Rujukan
besut- ↑ Oliver, W. & Leus, K. (2008). "Sus scrofa". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2008. International Union for Conservation of Nature. Dibukak ing 5 April 2009.
{{cite web}}: CS1 maint: uses authors parameter (link) Database entry includes a brief justification of why this species is of least concern. - ↑
Austria. 1758. Caroli Linnæi Systema naturæ. Regnum animale. Editio decima, 1758: 49. Lipsiæ: Sumptibus Guilielmi Engelmann, 1894.
- ↑ Wozencraft, W. C. (2005). "Order Carnivora". Ing Wilson, D. E.; Reeder, D. M. (èd.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (édhisi ka-3). Johns Hopkins University Press. kc. 532–628. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
- ↑ Austria. 1992. The Mammals of Indomalayan Region: a systematic review: 246. Oxford: Nat. Hist. Mus. Publ. & Oxford Univ. Press.
