Wikipédia

Gangguan kuwatir

Gangguan kuwatir (basa Ingris: Anxiety Disorder) ya iku klompok gangguan mèntal kang ngrasaké kuwatir lan wedi kanthi kang banget.[1] Kuwatir ing babagan mbesuk kudu kepiyé, dènè rasa wedi minangka rèaksi kanggo kaanan jaman saiki. Rasa kasebut bisa nyebabaké gejala fisik, kaya ta munggahé detak jantung lan ana rasa goncangan. Saliyané gangguan kuwatir, ana uga gangguan kuwatir kang umum kaya ta pobia marang tartamtu, gangguan kuatir sosial, gangguan kuatir pisah, agorapobia, gangguan panik, lan mutisme selèktif. Gangguan kuwatir bèda karo apa kang nyebabaké saben tandha gangguan. Wong kang duwè iki luwih saka siji ganguan kuwatir.[1]

Lukisan kuwatir karangan Edvard-Munch

Tanpa perawatan, gangguan kuatir terus-terusan tetep bakal ana. Perawatan bisa kalebu pangowahan gaya anggoné nglakoni urip, konseling, lan obat. Tèrapi prilaku kognitif minangka dadi sawijining tèknik penyuluhan kang paling umum digunakaké ing perawatan gangguan kuatir. Pangobatan, kaya ta antidepresan, benzodiazepines, utawa blokir beta, bisa nambani gejala kang ana.[2]

Sebab kelainan kuwatir minangka gabungan faktor gènetik lan lingkungan.[2] Faktor risiko kalebu riwayat nyiksa bocah, riwayat kulawarga kang duwèni gangguan mèntal, lan mlarat.[3] Gangguan kuwatir bisané dumadi karo gangguan mèntal liyané, utamané dèprèsi, gangguan pribadiné, lan gangguan amarga pangginané zat. Kanggo diagnosis, tandha-tandha biasané kudu paling ora 6 wulan, luwih saka kang bakal diarepaké kanggo kaanan kasebut, lan nyuda kemampuané wong bisa tumindak ing saben dinané. Masalah liyané kang bisa nyebabaké gejala kang padha kalebu hiperlisisme; penyakit jantung; kafèin, alkohol, utawa panggunané ganja; lan mundur saka obat-obatan tartamtu.

Sebab

besut

Strès

besut

Gangguan kuwatir bisa njalari nanggepi stres urip, kaya ta kuwatir ngenani prekara dhuwit, penyakit fisik kronis, interaksi sosial, ètnis, lan gambar awak, utamané ing antarané wong diwasa. Kuwatir lan strès mèntal ing nalika diwasa lan tuwa minangka dadi faktor risiko dèmènsia lan penyakit kardiovaskular nalika tuwa.[4][5]

Kuwatir kang terus-terusan

besut

Ing tingkat paling endhek kuwatir ora dadi bab ala. Nyatané, rèspon hormonon saka kuwatir wis ngrembaka minangka mupangat, amarga mbantu manungsa nanggepi bebaya. Panaliti obat èvolusi precaya yèn adaptasi iki ngidini manungsa nyadari manawa ana ancaman potènsial lan tumindak kanthi cara supaya bisa njamin pangayoman utamané. Sejatiné wis ditampilaké manawa wong-wong kang duwè tahap kuwatir kang kurang duwé risiko mati luwih gedhè tinimbang wong kang duwèni rerata tingkat luwih dhuwur. Iki amarga ora anané rasa wedi bisa nyebabaké kacilakan utawa mati.[6] Kajaba iku, pasièn kang nandang lara kuwatir lan dèprèsi ditemokaké morbiditas endhèk tinimbang mung nandhang dèprèsi.[7]

Keturunan

besut

Kuwatir ana minangka adaptasi, ing jaman saiki mesthi mikir kanthi ala ing kontèks gangguan kuwatir. Wong gangguan iki duwé sistem sènsitif; mula, sistem dhèwéké metu kanggo rangsangan kang ora mbebayani. Kala-kala gangguan kuwatir kedadèyan ing wong-wong kang wis ngalami traumatik, nuduhaké paningkatan kuatir kuatir yèn katon bocah bakal duwe masa depan kang angel. Ing kasus kasebut, gangguan kasebut muncul minangka cara kanggo prédhiksi manawa lingkungané individu bakal terus ancaman.[6]

Èwah èvolusi

besut

Wis diwènèhi warta manawa tingkat kuwatir kang dhuwur ya iku rèaksi babagan kaanan sosialé wis owah wiwit jaman Palèolitik. Contoné, ing Jaman Watu ana kontak antara kulit kang luwih gedhé lan luwih akèh bayi dirawat dèning ibuné, iku minangka stratègi kang nyuda kuwatir. Kajaba iku, ana uga interaksi kang luwih gedhé karo wong njaba ing jaman saiki tinimbang karo sesambungané mung antarane suku suku kang cedhak. Panaliti nyatakaké yèn kekurangan interaksi sosial kang terus-terusan, utamané ing taun formatif, minangka panyebab strès kuwatir kang dhuwur.[6]

Kaanan mèdhis

besut

Gangguan kuwatir bisa uga dadi akibat saka penyakit èndokrin kang ndasari hiperaktifitas sistem saraf, kaya ta pheochromocytoma utawa hipthiroidisme.[8]

Obat-obatan

besut

Kuwatir lan dèprèsi bisa disebabaké dèning migunakaké alkohol sembarangan, kang umumé kedadèyan saya mundhak kanthi. Malah nggunakaké alkohol kang sabar, bisa nambah tingkat kuwatir ing saben wong. Kafèin, alkohol, lan katergantungan benzodiazepine bisa dadi luwih parah utawa nyebabaké rasa kuwatir lan serangan panik.[9] Kuwatir umumé dumadi sajroné fase alkohol kang tenanan lan bisa tahan nganthi rong taun minangka bagèan saka sindrom penarikan pasca akut, kira-kira seprapat wong iso mandheg saka ngombè alkohol.[10] Ana siji panalitèn ing taun 1988-1990, penyakit kira-kira setengah pasien kang ngladèni layanan kasèhatan mèntal ing salah siji klinik kejiwaan rumah sakit Inggris, amarga ana kaanan ganguan kuwatir kaya ta gangguan panik utawa pobia sosial, ditemtokaké minangka akibat saka alkohol utawa ora bisa mandheg saka benzodiazepine.

Prognosis

besut

 Prognosis bèda-bèda gumantung saka saben kasus lan panggunané perawatan kanggo saben wong. Yèn bocah-bocah iki ora diobati, dhèwéké nemoni risiko kaya ta asil ing sekolah, nyingkiri kegiatan sosial kang penting, lan penyalahgunaan zat. Bocah-bocah kang duwé gangguan kuwatir umumé duwé ganguan liyané kaya ta dèprèsi, gangguan mangan, kelainan dèfisit kawigatèn lan ora pati ati-ati.[11]

Cara nyegah

besut

Fokus saya tambah kanggo nyegah gangguan kuwatir.[12][13] Ana bukti tèntatif kanggo ndhukung panggunané tèrapi prilaku kognitif lan tèrapi kang kepènak.[14] Ulasan taun 2013 ora nemokaké cara kang èfektif kanggo nyegah GAD ing wong diwasa. Tinjauan 2017 nemokaké manawa intervènsi psikologi lan pendhidhikan duwé keuntungan sethithik kanggo nyegah rasa kuatir.[15][16]

Rujukan

besut
  1. ↑ a b American Psychiatric Association.; American Psychiatric Association. DSM-5 Task Force. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders : DSM-5 (édhisi ka-5th ed). Arlington, VA: American Psychiatric Association. ISBN 978-0-89042-554-1. OCLC 830807378. {{cite book}}: |edition= has extra text (pitulung)
  2. ↑ a b "NIMH » Anxiety Disorders". www.nimh.nih.gov. Dibukak ing 2020-05-07.
  3. ↑ Craske, Michelle G.; Stein, Murray B. (2016-12-17). "Anxiety". The Lancet . 388 (10063): 3048–3059. doi:10.1016/S0140-6736(16)30381-6. ISSN 0140-6736. PMID 27349358.
  4. ↑ Gimson, Amy; Schlosser, Marco; Huntley, Jonathan D.; Marchant, Natalie L. (2018-04-01). "Support for midlife anxiety diagnosis as an independent risk factor for dementia: a systematic review". BMJ Open (ing basa Inggris). 8 (4): e019399. doi:10.1136/bmjopen-2017-019399. ISSN 2044-6055. PMID 29712690.
  5. ↑ Cohen, Beth E.; Edmondson, Donald; Kronish, Ian M. (2015-11-01). "State of the Art Review: Depression, Stress, Anxiety, and Cardiovascular Disease". American Journal of Hypertension (ing basa Inggris). 28 (11): 1295–1302. doi:10.1093/ajh/hpv047. ISSN 0895-7061.
  6. ↑ a b c Grinde, Bjørn (2005-06-01). "An approach to the prevention of anxiety-related disorders based on evolutionary medicine". Preventive Medicine (ing basa Inggris). 40 (6): 904–909. doi:10.1016/j.ypmed.2004.08.001. ISSN 0091-7435.
  7. ↑ Bateson, Melissa; Brilot, Ben; Nettle, Daniel (2011-12). "Anxiety: An Evolutionary Approach". The Canadian Journal of Psychiatry (ing basa Inggris). 56 (12): 707–715. doi:10.1177/070674371105601202. ISSN 0706-7437. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (pitulung)
  8. ↑ "Thyroid Disease and Mental Disorders: Cause and Effect or Only Comorbidity?". web.archive.org. 2016-05-08. Diarsip saka asliné 2016-05-08. Dibukak ing 2020-05-08.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  9. ↑ Lindsay, S. J. E.; Powell, Graham E. (1994). The handbook of clinical adult psychology (édhisi ka-2nd ed). London: Routledge. ISBN 0-415-07215-8. OCLC 28854412. {{cite book}}: |edition= has extra text (pitulung)
  10. ↑ Johnson, Bankole A. (2011). Addiction medicine : science and practice. New York, NY: Springer. ISBN 978-1-4419-0338-9. OCLC 682907393.
  11. ↑ Copeland, John R. M.; Abou-Saleh, Mohammed T.; Blazer, Dan G., II (Dan German), 1944- (2002). Principles and practice of geriatric psychiatry (édhisi ka-2nd ed). Chichester, West Sussex, England: Wiley. ISBN 0-470-85197-X. OCLC 52124369. {{cite book}}: |edition= has extra text (pitulung)CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  12. ↑ Bienvenu, O. Joseph; Ginsburg, Golda S. (2007-01-01). "Prevention of anxiety disorders". International Review of Psychiatry. 19 (6): 647–654. doi:10.1080/09540260701797837. ISSN 0954-0261. PMID 18092242.
  13. ↑ Khoury, Bassam; Lecomte, Tania; Fortin, Guillaume; Masse, Marjolaine; Therien, Phillip; Bouchard, Vanessa; Chapleau, Marie-Andrée; Paquin, Karine; Hofmann, Stefan G. (2013-08-01). "Mindfulness-based therapy: A comprehensive meta-analysis". Clinical Psychology Review (ing basa Inggris). 33 (6): 763–771. doi:10.1016/j.cpr.2013.05.005. ISSN 0272-7358.
  14. ↑ Patel, Gayatri; Fancher, Tonya L. (2013-12-03). "Generalized Anxiety Disorder". Annals of Internal Medicine (ing basa Inggris). 159 (11): ITC6. doi:10.7326/0003-4819-159-11-201312030-01006. ISSN 0003-4819.
  15. ↑ Moreno-Peral, Patricia; Conejo-Cerón, Sonia; Rubio-Valera, Maria; Fernández, Anna; Navas-Campaña, Desirée; Rodríguez-Morejón, Alberto; Motrico, Emma; Rigabert, Alina; Luna, Juan de Dios (2017-10-01). "Effectiveness of Psychological and/or Educational Interventions in the Prevention of Anxiety: A Systematic Review, Meta-analysis, and Meta-regression". JAMA Psychiatry (ing basa Inggris). 74 (10): 1021–1029. doi:10.1001/jamapsychiatry.2017.2509. ISSN 2168-622X.
  16. ↑ Smits, Jasper A. J.,; Otto, Michael W.,; Powers, Mark,; Baird, Scarlett,. The clinician's guide to anxiety sensitivity treatment and assessment. London, United Kingdom. ISBN 978-0-12-813496-2. OCLC 1076269028.{{cite book}}: CS1 maint: extra punctuation (link) CS1 maint: multiple names: authors list (link)
Dijupuk saka "https://jv.wikipedia.org/w/index.php?title=Gangguan_kuwatir&oldid=1642625"