Ibnu Nafis
Ibnu Nafis ya iku penemu sistem sirkulasi getih.[1] Ibnu Nafis lair ing kutha Damaskus, Syria, yaun 1213 M.[1] Jeneng dawane ya iku Abu ‘Ala‘i ‘Alauddin ‘Ali bin Abi Hazam bin Nafis Qurasyi.[1] Nalika cilik, dhèwèké wis duwé minat nyinaoni babagan ngèlmu kawruh lan sains.[1] Dhèwèké merguru karo wong-wong kang nguwasai babagan mau, kaya ta Syeikh Al-Dahwar, Radhiuddin Rahadi, lan Umran Isra’ili.[1] Ngancik diwasa dhèwèké nganakake lelana ana ing Kairo, Mesir.[1] Saliyané dikenal minangka nimpuna ngèlmu fikih, filsafat, ngèlmu basa, lan gramatika.[1] Dhèwèké uga apal Al Quran, lan nguwasai pirang-pirang hadis Nabi.[1]
Panemone ing babagan sirkulasi getih ditulis ana ing karya ya iku Syarah Tasyrif Qanuun (Penjlentrehan Kitab Qaanun).[2] Karya iki minangka jlentrehan saka anatomi Ibnu Sina (980-10370 ing kitab Al-Qaanun fi al-Thibb.[2] Ing buku iki, Ibnu Nafis, nulis kanthi teliti ngenani paru-paru, antarané cabang-cabang trachea (buluh pernapasan), cabang-cabang arteria venosa, lan cabang vena arteriosa.[2] Cabang-cabang mau disembung déning jaringan empuk kang duwé pori.[2] Miturut Nafis, vena arteriosa tumrap paru-paru ya iku gawa getih kang wis di beningake lan diangetake déning jantung pérangan tengen.[2] Getih mau mili ing cabang-cabang kang paling alus, vena arteriosa, nganti kanthong-kanthong udara (alveolus MS), saéngga bisa nyampur karo udara lan bisa nyampur.[2] Déné fungsine arteri venosa tumrap paru-paru ya iku gawa udara kang wis nyampur karo getih, saka paru-paru tekan bilik kiwa jantung.[2] Ing panggonan iki diasilake substansi vital saka campuran lan campuran mau.[2] Ibnu Nafis tinggal donya ana ing Kairo taun 1288.[2]