{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/{{taxonomy/Cithakan:Taxonomy/Dromaius|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}} |machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}} |machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}

Èmu ( Dromaius novaehollandiae ) minangka manuk paling dhuwur sing urip ing donya nomer loro, sawisé manuk unta.[6] [7]Manuk iki endemik ing Australia ngendi iku manuk asli paling gedhé lan mung isih anggota genus Dromaius. Jangkauan ému kalebu sabagéan amba daratan Australia, nanging subspesiès Tasmania, Pulo Kangaroo, lan Pulo King dadi punah sawisé pamukiman Eropa ing Australia ing taun 1788.

Emu
Kalamangsa: Middle Miocene – present
Miocene–present[1]
Klasifikasi ngèlmiah e
Unrecognized taxon (fix): Dromaius
Spésies: Template:Taxonomy/DromaiusD. novaehollandiae
Jeneng binomial
Dromaius novaehollandiae
(Latham, 1790)[3]
Subspecies
The emu inhabits the areas shaded red.
Sinonim

Etimologi manuk ému

besut

Etimologi jeneng umum "ému" durung mesthi, nanging dianggep asalé saka tembung Arab kanggo manuk gedhé sing mengko digunakaké para panjelajah Portugis kanggo njlentrehaké kaset sing ana gandhengané ing Australia lan New Guinea . [8] Teori liyané yaiku asale saka tembung "ema", sing digunakaké ing basa Portugis kanggo nunjukaké manuk gedhé sing mirip karo manuk unta utawa bangau. [9] [10] Ing Victoria, sawetara istilah kanggo Èmu yaiku Barrimal ing basa Dja Dja Wurrung, myoure ing Gunai, lan courn ing Jardwadjali . [11] Manuk kasebut dikenal kanthi jeneng murawung utawa birabayin saka warga Eora lokal lan Darug ing cekungan Sydney. [12]

Deskripsi manuk èmu

besut

Èmu sing paling gedhe bisa nganti 150-190 sèntimèter muturut dhuwuré. Diukur saka cucuk nganti buntut, dawané ému wiwit 139-164 sèntimèter, kanthi lanang rata-rata 148.5 sèntimèter lan wadon kira-kira 156.8 sèntimèter. [13] Èmu minangka manuk urip nomer papat utawa kaping lima paling abot sawisé rong spesiés manuk unta lan rong spesiés kasuari sing luwih gedhé, boboté rata-rata luwih akèh tinimbang penguin kaisar. Èmu diwasa boboté kurang luwih 18 and 60 kg (40 and 132 lb), kanthi rata-rata 31.5-37 kilogram manuk lanang lan wadon . [13] Wadon biasané umumé luwih gedhé tinimbang lanang lan umumé luwih gedhé ing gumpalane. [14]

Habitat manuk èmu

besut
 
Èmu ing salju

Biyèn habitat èmu wis umum ing pasisir wétan Australia, saiki merga owahing jaman, èmu uga ana ing pangembangan pertanian lan panyediaan banyu kanggo simpenan ing pedalaman bawana wis nambah kisaran ému ing wilayah sing garing. èmu urip ing macem-macem habitat ing saindenging Australia, ing pedalaman lan cedhak pesisir. Iki umumé ana ing wilayah sabana lan alas sclerophyll, lan paling umum ing wilayah sing akeh pedunung lan wilayah sing asat kanthi presipitasi tahunan kurang saka 600 milimèter. [15] [16] Umumé èmu plancongan karo pasangané, lan nalika bisa mbentuk gerombolan gedhé, iki minangka tumindak sosial atipikal sing tuwuh amarga kabutuhan umum kanggo nyedhaki sumber panganan sing anyar. [16] Èmu wis kabuktèn lelungan adoh nganti tekan wilayah panganan sing akeh. Ing Australia Kulon, gerak Èmu ngetutaké pola musiman sing beda - ing sisih lor ing musim panas lan kidul ing mangsa adhem. Ing pesisir wétan ngumbara kasebut katon luwih acak lan ora bisa ngetutaké pola sing ditemtokaké. [17]

Paripustaka

besut
  1. Patterson, C.; Rich, Patricia Vickers (1987). "The fossil history of the emus, Dromaius (Aves: Dromaiinae)". Records of the South Australian Museum. 21: 85–117.
  2. BirdLife International (2018). "Dromaius novaehollandiae". IUCN Red List of Threatened Species. IUCN. 2018: e.T22678117A131902466. Dibukak ing 15 February 2020.
  3. Davies, S.J.J.F. (2003). "Emus". Ing Hutchins, Michael (èd.). Grzimek's Animal Life Encyclopedia. Vol. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins (édhisi ka-2nd). Farmington Hills, Michigan: Gale Group. kc. 83–87. ISBN 978-0-7876-5784-0.
  4. a b Brands, Sheila (14 August 2008). "Systema Naturae 2000 / Classification, Dromaius novaehollandiae". Project: The Taxonomicon. Diarsip saka sing asli ing 10 March 2016. Dibukak ing 14 July 2015.
  5. a b "Names List for Dromaius novaehollandiae (Latham, 1790)". Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts. Diarsip saka sing asli ing 14 July 2015. Dibukak ing 14 July 2015.
  6. Times, I. D. N.; Suraga, Ina. "7 Fakta Unik Burung Emu, Burung Raksasa dengan Sayap Mini". IDN Times (ing basa Indonesia). Dibukak ing 2021-04-20.
  7. Gillespie, James; Flanders, Frank (2009). Modern Livestock & Poultry Production. Cengage Learning. kc. 908. ISBN 978-1-4283-1808-3.
  8. Boles, Walter (6 April 2010). "Emu". Australian Museum. Dibukak ing 18 July 2015.
  9. Eastman, p. 5.
  10. McClymont, James R. "The etymology of the name 'emu'". readbookonline.net. Diarsip saka sing asli ing 21 April 2015. Dibukak ing 5 August 2015.
  11. Mathew, John (1899). Eaglehawk and crow a study of the Australian aborigines including an inquiry into their origin and a survey of Australian languages. Рипол Классик. kc. 159. ISBN 978-5-87986-358-1.
  12. Troy, Jakelin (1993). The Sydney language. Canberra: Jakelin Troy. kc. 54. ISBN 978-0-646-11015-8.
  13. a b Stephen Davies (2002). Ratites and Tinamous. ISBN 978-0-19-854996-3.
  14. Eastman, p. 6.
  15. Bruce, M.D. (1999). "Common emu (Dromaius novaehollandiae)". Ing del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J. (èd.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions. ISBN 978-84-87334-25-2.(kudu langganan)
  16. a b Stephen Davies (2002). Ratites and Tinamous. ISBN 978-0-19-854996-3.
  17. Davies, S.J.J.F. (1976). "The natural history of the emu in comparison with that of other ratites". Ing Firth, H.J.; Calaby, J.H. (èd.). Proceedings of the 16th international ornithological congress. Australian Academy of Science. kc. 109–120. ISBN 978-0-85847-038-5.